Το έγκλημα των Τεμπών φέρει την υπογραφή του πιο βρώμικου συστήματος

Δολοφονικές πολιτικές
Το έγκλημα των Τεμπών ξεγύμνωσε πλήρως τη ρητορική του νεοφιλελεύθερου κατεστημένου στην Ελλάδα που σε κάθε ευκαιρία αποθεώνει την ιδιωτική πρωτοβουλία και ζητά την αποκρατικοποίηση των πάντων. Έδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο την αδιαφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου μπροστά στην ανθρώπινη ζωή. Η συνειδητοποίηση ότι οι αμαξοστοιχίες ανεβοκατέβαιναν τη χώρα με μοναδική εγγύηση το άγρυπνο βλέμμα του εκάστοτε σταθμάρχη υπήρξε κυριολεκτικά ανατριχιαστική και τρομαχτική. Παρά τα όσα φαιδρά ισχυριζόταν η κυβέρνηση, αυτή είναι η μοναδική αλήθεια. Τα συστήματα ασφαλείας ήταν ανύπαρκτα ή κατά πολύ ξεπερασμένα. Δε λειτουργούσαν ούτε τα φωτοσήματα, ούτε το σύστημα τηλεδιοίκησης και ελέγχου κυκλοφορίας, ούτε το σύστημα επικοινωνίας μεταξύ μηχανοδηγών και σταθμών. 
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της χρόνιας υποβάθμισης και υποχρηματοδότησης των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα προκειμένου να συκοφαντηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας τους και να εμφανισθεί ως από μηχανής θεός το ιδιωτικό χέρι που θα έδινε τη λύση. Μόνο που αυτή η λύση δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, προκλήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σιδηροδρομικά δυστυχήματα στην Ευρώπη διαχρονικά. Όσοι είχαν την πολιτική ευθύνη για αυτό το μακελειό, λίγες μόλις ημέρες πριν τη σύγκρουση των τρένων, ωρύονταν στη βουλή για την ασφάλεια των σιδηρόδρομων και καταφέρονταν εναντίον των εκπροσώπων των εργαζομένων που επανειλημμένα με καταγγελίες τους έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Είναι οι ίδιοι που πανηγύριζαν κάποια χρόνια πριν για τις ιδιωτικοποιήσεις, που έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα τις πρώτες ημέρες του δυστυχήματος και που συνέχισαν πανηγυρικά και προκλητικά τις πολιτικές τους καριέρες μέχρι σήμερα, πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων.
Αντίσταση και αλήθεια
Οι οικογένειες των θυμάτων από την πρώτη στιγμή επέδειξαν τεράστια δύναμη απέναντι σε ένα κράτος που με κάθε τρόπο επεδίωκε τη συγκάλυψη. Ξεκίνησαν έναν πολύμορφο αγώνα με μοναδικό σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας και τη δικαίωση των δικών τους ανθρώπων. Βασικό συστατικό αυτής της προσπάθειας ήταν η απεύθυνσή τους στην κοινωνία, η διάδοση των αιτημάτων τους σε κοινωνικούς χώρους και η συλλογική συσπείρωση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οργάνωσαν τη νομική τους υπεράσπιση, προσέλαβαν πραγματογνώμονες, έδωσαν συνεντεύξεις, κάλεσαν συγκεντρώσεις και διοργάνωσαν πολιτιστικές εκδηλώσεις μνήμης. Όλες αυτές οι ενέργειες αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο των κινημάτων και του αγώνα σε κάθε ευκαιρία. Πολιτικές συλλογικότητες της Αριστεράς, εργατικά σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι βρέθηκαν στο πλευρό των θυμάτων από την πρώτη στιγμή.
Αποτέλεσμα αυτής της συλλογικής προσπάθειας ήταν οι μαζικές συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν σε όλη τη χώρα, αλλά και σε πολλές πόλεις του εξωτερικού, την Κυριακή 26 Γενάρη. Η στήριξη του κόσμου στα καλέσματα που απηύθυναν οι οικογένειες των θυμάτων υπήρξε πραγματικά συγκλονιστική και τάραξε συθέμελα την εικόνα της «κραταιάς κυβέρνησης» του Κυριάκου Μητσοτάκη που διατυμπάνιζαν από το πρωί ως το βράδυ τα συστημικά ΜΜΕ τις προηγούμενες ημέρες. Ο κόσμος βγήκε μαζικά στο δρόμο να εκφράσει την αλληλεγγύη του από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Ειδικά όμως οι συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θύμισαν σε μαζικότητα τις αντίστοιχες μεγάλες αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις. Άνθρωποι κάθε ηλικίας κρατώντας πλακάτ, πανό, σημαίες γέμισαν ασφυκτικά τους δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη για τα θύματα και τις οικογένειές τους. Παράλληλα όμως στάλθηκε και ένα σαφές μήνυμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των σιδηρόδρομων και την ασυδοσία του κεφαλαίου που συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να υποτιμά την ανθρώπινη ζωή. Στις αεροφωτογραφίες της Αθήνας διακρίνεται ξεκάθαρα ένα πολύχρωμο πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, παρά τις εκτιμήσεις της αστυνομίας που έκανε λόγο για… 30.000 κόσμο. 
Η απότομη αυτή επιστροφή του κόσμου στο δρόμο, υπήρξε τρομαχτική για την κυβέρνηση. Επί μία εβδομάδα πριν τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη η πολιτική και μιντιακή εμπροσθοφυλακή του Μητσοτάκη έπαιζε τα ρέστα της για να μειώσει τη σημασία των καλεσμάτων αλλά και τις αντιδράσεις των εργαζομένων. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έκανε λόγο για «συμμορία της μιζέριας» όταν γιατροί του Ασκληπιείου τον εγκάλεσαν για το έγκλημα των Τεμπών, ενώ παράλληλα κατηγόρησε τους δικηγόρους των οικογενειών λέγοντας ότι έχουν συμφέρον από την εκδίκαση γιατί θα κερδίσουν εκατομμύρια από τις αποζημιώσεις. Την ίδια στιγμή ο Α.Πορτοσάλτε κατηγορούσε όσους καλούσαν σε κινητοποιήσεις για τα Τέμπη λέγοντας ότι τον μοναδικό λόγο έχει η δικαιοσύνη. Αποκορύφωμα όμως, υπήρξε η στάση της ΕΡΤ όπου με απόφαση της διοίκησής της αποφάσισε να παίξει στα τελευταία θέματα του μεσημεριανού δελτίου της τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της τελευταίας δεκαετίας και μάλιστα χωρίς να έχει καν ζωντανό πλάνο. Ευτυχώς τη χαμένη τιμή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης έσωσαν για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι εκδίδοντας ανακοίνωση με την οποία διαχώριζαν πλήρως τη θέση τους. 
Πορίσματα και κινητοποιήσεις
Όλη αυτή η κοινωνική πίεση αρχίζει να αποφέρει καρπούς σε μια υπόθεση που αρχικώς φαινόταν τελειωμένη. Σε πρώτο στάδιο αποκαλύφθηκαν όλες οι ενέργειες απόκρυψης στοιχείων στην αρχική φάση της έρευνας. Εξαφανίστηκε βιντεοληπτικό υλικό από τις κάμερες των σταθμών, μπαζώθηκε ο χώρος του δυστυχήματος με αποτέλεσμα την απώλεια σημαντικών τεκμηρίων και δεν εξετάστηκαν ενδελεχώς τα ευρήματα με αποτέλεσμα να πεταχτούν κυριολεκτικά ανθρώπινα μέλη και υπολείμματα σε οικόπεδο του ΟΣΕ στο Κουλούρι. Αυτά μάλιστα βρέθηκαν πολλούς μήνες μετά τη μοιραία σύγκρουση από εξειδικευμένη ομάδα που όρισαν οι συγγενείς. Σε δεύτερο στάδιο όμως επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι που εξέφραζαν από την πρώτη στιγμή οι οικογένειες των θυμάτων. Στο τελικό πόρισμα που κατέθεσε στον Εφέτη ανακριτή Λάρισας ο τεχνικός σύμβουλος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων Δυστυχήματος Τεμπών, αναφέρεται πως 30 από τα 57 θύματα γλίτωσαν από τη φονική σύγκρουση, κάηκαν όμως ζωντανά από τους υδρογονάνθρακες που αναφλέγηκαν. Η ποσότητα που κάηκε στην ατμόσφαιρα έκαψε 140.000 κυβικά μέτρα αέρα και υπολογίζεται σε 15 έως 20 τόνους καυσίμων συνολικά.
Η διαπίστωση αυτή οδηγεί μονοσήμαντα στο τελικό συμπέρασμα ότι «το φονικό μανιτάρι» τη στιγμής της σύγκρουσης των δύο τρένων οφείλεται σε ύποπτο παράνομο φορτίο που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και όχι απλώς στη σύγκρουση των δύο τρένων. Αυτός είναι και ο λόγος που οι οικογένειες ζητούν να ενταχθεί στο κατηγορητήριο η μεταφορά επικίνδυνων υλικών, γιατί μόνο τότε θα εξεταστεί και ελεγχθεί νομικά η προέλευση των καυσίμων. Τα επίσημα πορίσματα των ειδικών συγκλίνουν σε αυτό το συμπέρασμα, γεγονός που δίνει στην υπόθεση άλλη τελείως διάσταση. Η στάση της κυβέρνησης μαρτυρά ακόμη περισσότερο την ενοχή της. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη αναπαράγουν τα κλισέ της «πολιτικής αξιοποίησης μιας τραγωδίας» χωρίς όμως να απαντούν στα πραγματικά ερωτήματα που θέτει όχι κάποιος άσχετος, αλλά οι ίδιες οι εκθέσεις των ειδικών. 
Λυπηρή φιγούρα πραγματικά υπήρξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη παρωδία που παραχώρησε στον Alpha. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προχώρησε σε μια πρωτοφανή πολιτική κυβίστηση γύρω από το παράνομο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι επί δύο συναπτά έτη ψευδόταν ασυστόλως μπροστά σε ολόκληρη την κοινωνία για το περιεχόμενό της. Πρόκειται για τον άνθρωπο που έκανε λόγο για «θεωρίες συνωμοσίας» που «μολύνουν το δημόσιο διάλογο» συκοφαντώντας έμμεσα την επίσημη θέση των οικογενειών των θυμάτων. Μετά την πολιτική πίεση όμως από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους και την απίστευτη επιμονή των οικογενειών στην αποκάλυψη της αλήθειας, η πολιτική κωλοτούμπα ήταν μονόδρομος. Όμως, συνηθισμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε τέτοιες δημόσιες αναδιπλώσεις, αξιοποίησε την πάγια τακτική του σε ανάλογες περιπτώσεις: Αυτή του εξαπατημένου πολιτικού που αναζητά την κάθαρση. Πρόκειται για ακραία υποκρισία που δεν πείθει πια κανέναν.
Απέναντι σε αυτό το απύθμενο θράσος και την έλλειψη σεβασμού μπροστά στον πόνο των συγγενών, απέναντι σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές που δολοφονούν ανθρώπους στο όνομα του κέρδους, απέναντι σε αυτό το βρώμικο σύστημα που αποκρύπτει στοιχεία και τροφοδοτεί τη συγκάλυψη, οφείλουμε να αντιδράσουμε συλλογικά και πολιτικά. Οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τη δύναμη της αντίστασης και της αλληλεγγύης στην κατεύθυνση της τιμωρίας των υπαιτίων και των πολιτικών που γεννούν θάνατο. Οφείλουμε να απαιτήσουμε την επανακρατικοποίηση των σιδηρόδρομων και να διεκδικήσουμε δωρεάν, δημόσιες και ασφαλείς συγκοινωνίες για όλη την κοινωνία. Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε το έγκλημα των Τεμπών και να το επαναφέρουμε στην κεντρική πολιτική συζήτηση. Οι συγκεντρώσεις του Γενάρη, αλλά και οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 28ης Φλεβάρη είναι τα πρώτα μόνο βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που δείχνει ότι θα χάσουν τον ύπνο τους για καιρό, αυτοί που νομίζουν ότι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.