Η Ταχρίρ καταλήφθηκε ξανά

Το αιγυπτιακό κίνημα μπροστά στο «δεύτερο γύρο» 

Ήταν λογικό κάποια στιγμή η σύγκρουση να ξεσπάσει ανοιχτά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως ο Μουμπάρακ έφυγε, αλλά το καθεστώς είναι στη θέση του. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αθώωση 7 αστυνομικών, που κατηγορούνταν για δολοφονίες διαδηλωτών. Ήταν μια απόφαση που οδήγησε σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία στις 28 Ιούνη.

Διαδήλωση
Στις 8 Ιούλη, μια μεγάλη συμμαχία κομμάτων και κοινωνικών οργανώσεων οργάνωσε τη «διαδήλωση του ενός εκατομμυρίου» στο Κάιρο. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Όπως δήλωσε ακτιβίστρια στο Αλ-Τζαζίρα, όταν προπαγάνδιζε τη διαδήλωση, η κυρίαρχη αντίδραση του κόσμου ήταν: «Πού ήσασταν τόσον καιρό; Γιατί δεν είμαστε στην Ταχρίρ;». Πάνω από ένα εκατομμύριο Αιγύπτιοι κατέβηκαν στην πλατεία-σύμβολο, οι Λαϊκές Επιτροπές ξαναεμφανίστηκαν στους δρόμους ως δύναμη περιφρούρησης, οι σκηνές και οι εξέδρες ξαναστήθηκαν.

Η επιτυχία της κινητοποίησης έδωσε ώθηση σε πολιτικές δυνάμεις όπως οι Νέοι της Επανάστασης, οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές, το νεοσύστατο Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα κ.ά. να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις και να στρατοπεδεύσουν επ’ αόριστον στην Ταχρίρ.

Ανάμεσα στα δεκάδες αιτήματα, υπάρχει συμφωνία γύρω από κάποια κεντρικά (δίκη όσων εμπλέκονται στις δολοφονίες των μαρτύρων της επανάστασης, δίκη των στελεχών του καθεστώτος και της οικογένειας Μουμπάρακ, κατάργηση των στρατοδικείων για πολίτες, κατάργηση των αντι-απεργιακών νόμων, κατάργηση του προϋπολογισμού και σύνταξη ενός νέου «υπέρ των φτωχών» μετά από δημόσια διαβούλευση). Όσοι στηρίζουν  την κατάληψη της Ταχρίρ, δηλώνουν πως δεν θα σταματήσει ο αγώνας, αν δεν ικανοποιηθούν όλα. 

Πρόκειται για ανοιχτή αντιπαράθεση με το καθεστώς. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που στην ουσία έχουν περάσει με το μέρος των στρατηγών, υποχρεώθηκαν να συμμετέχουν στη διαδήλωση της 8ης Ιούλη, αλλά δεν στηρίζουν την κατάληψη. Επίσης είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και δυνάμεις που εξακολουθούν να θεωρούν το στρατό «εγγυητή της επανάστασης» και απλά πιέζουν «να κάνει τη δουλειά του», αρνήθηκαν την πρόσκληση σε διάλογο, δηλώνοντας πως τα αιτήματα είναι ήδη γνωστά και αδιαπραγμάτευτα.

Εργατικό κίνημα
Σε αυτή τη νέα φάση της επανάστασης, το εργατικό κίνημα παίζει κεντρικό ρόλο. Τα δεκάδες ανεξάρτητα συνδικάτα, που ξεπήδησαν τις βδομάδες μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ και έχουν ενωθεί σε μια ανεξάρτητη συνομοσπονδία, κατέβηκαν με διαδήλωση στην Ταχρίρ και στηρίζουν την κατάληψη. Στο Σουέζ, τη Μαχάλα, την Αλεξάνδρεια, οι εργάτες πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις. 

Οι στρατηγοί δεν μπορούν ακόμα να διαχειριστούν την κατάσταση. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το Συμβούλιο δεν είχε κάνει καμιά επίσημη ανακοίνωση και κρύβεται πίσω από μια ανακοίνωση του «Συνεδρίου Εθνικής Συναίνεσης», ένα ψευτο-όργανο «διαλόγου» που έχουν στήσει, που λέει γενικά πως τα αιτήματα είναι δίκαια.

Μια απόπειρα καταστολής σε ένα μπλόκο στο Σουέζ προκάλεσε αποκλεισμούς και άλλων δρόμων για συμπαράσταση και έκανε τους διαδηλωτές να δηλώσουν: «Αν ο στρατός θέλει να μας αντιμετωπίσει έτσι, δεν πρόκειται να φύγουμε». Αυτός ο φόβος κλιμάκωσης είναι που κρατάει το καθεστώς σε θέση «άμυνας».

Αυτό που λίγους μήνες πριν ισχυριζόταν μόνο η επαναστατική Αριστερά, πως οι στρατηγοί είναι το όργανο της αντεπανάστασης, γίνεται σταδιακά συνείδηση χιλιάδων αγωνιστών. Στην Ταχρίρ, όταν ακούγεται το σύνθημα «ο λαός και ο στρατός είναι ένα», αμέσως έρχονται ως απάντηση συνθήματα ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο. Ένα δημοφιλές σύνθημα που φωνάζεται προς τους φαντάρους είναι: «Ο στρατός είναι δικός μας, αλλά το Στρατιωτικό Συμβούλιο είναι δικό τους», ενώ πολλά πανό υπερασπίζονται τους φαντάρους που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις τον Απρίλη και διώκονται από το καθεστώς.

Ο συνασπισμός των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κατάληψη της Ταχρίρ ετοιμάζει κλιμάκωση των κινητοποιήσεών του, με απεργίες, αποκλεισμούς κυβερνητικών κτιρίων και μια νέα «διαδήλωση του ενός εκατομμυρίου» την Τρίτη 12 Ιούλη.

Δυναμική
Όσοι ισχυρίζονταν πως στην Αίγυπτο «έφυγε ο Μουμπάρακ, αλλά δεν έγινε και τίποτα», υποτίμησαν τη δυναμική που αναπτύσσεται στη βάση της αιγυπτιακής κοινωνίας και σήμερα διαψεύδονται. Γίνεται σαφές πως η αιγυπτιακή επανάσταση είναι μια ζωντανή διαδικασία σε εξέλιξη και σήμερα ζούμε μόνο την αρχή μιας νέας φάσης.

Η οργανωμένη συμμετοχή και το κεντρικό βάρος που έχει το εργατικό κίνημα σε αυτό το «δεύτερο γύρο», είναι η μία σημαντική εξέλιξη. Όπως δήλωσε ο σοσιαλιστής Χοσάμ Αλ Χαμαλαουΐ: «Μπορείς ακόμα και να βομβαρδίσεις την Ταχρίρ, αν θέλεις, αλλά τι μπορείς να κάνεις, όταν γίνεται γενική απεργία;». Η άλλη σημαντική εξέλιξη είναι η ισχυροποίηση της επιρροής της Αριστεράς, που βλέπει τις ιδέες της να αποκτούν μαζική απήχηση, όπως φαίνεται στα πανό, στα συνθήματα, στην κατεύθυνση που παίρνει ο «δεύτερος γύρος».