Γιατί δεν προχωράει η εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιου στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. *Ο Ζαχαρίας Τριγάζης είναι μέλος του Κ.Σ. της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ).
Στα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΕΙ-ΤΕΙ) αναπτύχθηκαν, ιδιαίτερα το τελευταίο τετράμηνο, σημαντικοί αγώνες από όλα τα τμήματα της κοινότητας, και κυρίως από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες διοικητικής και τεχνικής υποστήριξης, με αιχμή:
• Τη μη εφαρμογή και την ακύρωση του ν. 4009/2011, που έχει χαρακτηριστεί ως το νέο θεσμικό πλαίσιο κατεδάφισης και διάλυσης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, και
• Την απόκρουση της πολιτικής της εργασιακής εφεδρείας και των απολύσεων που στέλνει εργαζόμενους στην ανεργία και στην απόλυτη οικονομική εξαθλίωση και ταυτόχρονα αποψιλώνει διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες από ανθρώπινο δυναμικό, με αποτέλεσμα τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης να οδηγούνται σε αδυναμία λειτουργίας.
Οι αγώνες των εργαζομένων αναπτύχθηκαν από τη βάση, στους πρωτοβάθμιους συλλόγους, κόντρα στην πλειοψηφία της ηγεσίας της ομοσπονδίας των εργαζομένων και σε αρκετές περιπτώσεις σε αντίθεση με πλειοψηφίες δ.σ. συλλόγων, που πρόσκεινται κατά κανόνα στην ΠΑΣΚΕ και στη ΔΑΚΕ. Την υπόθεση των αγώνων πήραν στα χέρια τους οι γενικές συνελεύσεις και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες από τα κάτω. Συνδέθηκαν οι αγώνες των εργαζομένων με τους αγώνες των φοιτητών και των διδασκόντων.
Πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις με μαζική συμμετοχή εργαζομένων, κάτι που πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν ταμπού. Η δημιουργία του μετώπου φοιτητών-εργαζομένων-διδασκόντων, που ήταν ο στόχος, έγινε πραγματικότητα σε πολλά ιδρύματα μέσα από συγκεκριμένες δράσεις.
Η εργασιακή εφεδρεία στη συντριπτική πλειοψηφία των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν προχώρησε, μπλοκαρίστηκε. Η εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιου και τα χρονοδιαγράμματα του Υπουργείου Παιδείας έμειναν κενό γράμμα.
Το τελευταίο τετράμηνο του 2011 είναι μια σημαντική εμπειρία για την ανάπτυξη αποτελεσματικών αγώνων στα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Την κρατάμε ως παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα και τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Τους κοινούς αγώνες εργαζομένων, σπουδαστών, διδασκόντων να τους πάμε παραπέρα. Πρωτοβουλίες αγώνα παντού, και μπορούμε να πετύχουμε:
• Να μην περάσει η πολιτική διάλυσης της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να μην εφαρμοστεί και να ανατραπεί ο νέος νόμος-πλαίσιο.
• Την ακύρωση και την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών κοινωνικής βαρβαρότητας και λεηλασίας των εργατικών, κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.