Η οικονομική κρίση δημιουργεί νέα δεδομένα και στον ελληνικό στρατό. Καθώς τα λεφτά «δε φτάνουν» και θα υπάρξουν μαζικές περικοπές στους επαγγελματίες οπλίτες (ΕΠΟΠ), αναμένεται αύξηση της θητείας από εννιά σε δώδεκα μήνες για το στρατό ξηράς και από δώδεκα σε δεκαπέντε για το ναυτικό και την αεροπορία, «για να αντιμετωπιστεί η χαμηλή επάνδρωση».
Την κρίση δηλαδή καλούνται να πληρώσουν οι φαντάροι, που θα ξοδέψουν τρεις μήνες παραπάνω από τη ζωή τους, όπως και οι οικογένειες τους που, μέσα στις πρωτόγνωρα δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, θα χρειαστεί να σφίξουν περισσότερο το ζωνάρι για να τους ενισχύσουν οικονομικά σε αυτό το επιπλέον διάστημα.
Αυτή τη στιγμή το ζήτημα τρενάρει για λίγο, λόγω του πολιτικού κόστους που δημιουργεί ένα τόσο αντιδημοφιλές μέτρο και των εκλογών που έρχονται, αλλά είναι απλώς θέμα χρόνου. Αξίζει να τονιστεί ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο πως δεν θα ακολουθήσει και νέα αύξηση στη θητεία και επίσης ότι πρόκειται για την πρώτη αύξηση θητείας μετά τη χούντα.
Η χαμηλή επάνδρωση δεν είναι καθόλου καινούργιο θέμα και δεν είναι ότι τους έπιασε τώρα ο πόνος για το αξιόμαχο. Άλλωστε τρεις μήνες παραπάνω «σκοπάνθρωποι» και «αγγαρειομάχοι» δεν προσφέρουν και πολλά. To ζήτημα είναι μάλλον συνολικότερο Η οικονομική κατάσταση δυσκολεύει τον προηγούμενο σχεδιασμό (λιγότεροι φαντάροι – περισσότεροι ΕΠΟΠ, στον οποίο στηρίχθηκε και η τελευταία μείωση θητείας), αλλά υπάρχουν και άλλες παράμετροι. Η άνοδος του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας που πάει χέρι-χέρι με τους ανταγωνισμούς για τις ΑΟΖ δεν πρέπει να υποτιμάται καθόλου. Το καλοκαίρι στις μονάδες της παραμεθορίου και ειδικά στα νησιά του Αιγαίου υπήρξε κλίμα έντασης.
Αν σκεφτούμε ότι σε αυτή τη συγκυρία τους είναι προτιμότερο η νεολαία να βρίσκεται στους στρατώνες παρά στους δρόμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (από την φυσική απουσία από τα προβλήματα και τους αγώνες της κοινωνίας μέχρι την τεχνητά χαμηλότερη ανεργία), αποκτούμε μια πιο σφαιρική αντίληψη του τι παίζεται και γιατί τα οφέλη από την αύξηση της θητείας είναι πολλαπλά για τους «από πάνω».