Ο γύρος συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ανέδειξε τη διαθεσιμότητα, τα προχωρήματα, αλλά και τις απαιτήσεις του κόσμου του, και ενός ευρύτερου αριστερού δυναμικού. Παράλληλα όμως ανέδειξε και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΝ σε μια «προνομιακή« συμμαχία με διάφορους Πασοκογενείς, χωρίς σχετική απόφαση του συμμαχικού σχήματος.
Στα πλαίσια της πολιτικής εξόρμησης που είχε αποφασιστεί από την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή το Νοέμβρη, ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε συνελεύσεις και εκδηλώσεις σε πόλεις και γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ο πρώτος γύρος βοηθά σε συμπεράσματα και υπογραμμίζει δυνατότητες. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην πολιτική γραμμή και τη στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παντού η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτος που έδωσε μαζικά το παρόν. Μαζί του ένα πλατύ αριστερό δυναμικό, κυρίως ανένταχτοι, αλλά και αγωνιστές-τριες που κινούνται πιο κοντά στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή και το ΚΚΕ. Η σύνθεση αυτή ίσχυσε για το σύνολο των εκδηλώσεων, αν και όλες δεν είχαν προετοιμαστεί με τον ίδιο τρόπο. Αρκετές είχαν εκλογοκεντρικό χαρακτήρα με ομιλητές και διαδικασίες που ταιριάζουν –καλώς ή κακώς– στην τελική ευθεία των εκλογών. Άλλες είχαν οργανωθεί δίνοντας περισσότερο «χώρο» να μιλήσει το ακροατήριο και όχι μόνο οι εισηγητές.
Κάθε φορά που αυτό συνέβαινε, η συζήτηση ήταν ζωηρή, με ερωτήματα, τοποθετήσεις, αντιπαραθέσεις. Κοινή συνισταμένη: τι λέμε και γιατί. Ποια είναι η επαρκής επιχειρηματολογία στους εκβιασμούς των «από πάνω». Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η Αριστερά θα στηρίξει πολιτικά, κινηματικά, ιδεολογικά την αντίσταση.
Απ’ αυτή την άποψη, οι εκδηλώσεις ήταν πιο απαιτητικές, πιο «προχωρημένες» από τις εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε προηγούμενους περιόδους. Ένα γεγονός που όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ –ιδιαίτερα ο ΣΥΝ– πρέπει να το παίρνουμε υπόψη σε σχεδιασμούς και αποφάσεις.
Στη διοργάνωση των εκδηλώσεων –όπως και σε κάθε δραστηριότητα– η πολιτική και οι αντίστοιχες επιλογές παίζουν τον πρώτο λόγο. Η ηγεσία του ΣΥΝ επιμένει σε μια «προνομιακή» συμμαχία με διάφορους ΠΑΣΟΚογενείς, μεταφράζοντας κατά πώς θέλει την απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής για την εναλλακτική λύση που προτείνει η Αριστερά ως «αντιμνημονιακό μπλοκ…».
Θέση συμβιβαστική, γιατί πολλοί σύντροφοι, ανένταχτοι και συνιστωσών, ζητούσαν αποφάσεις που θα αποκλείουν περιπτώσεις τύπου Ραυτόπουλου, Κοτζιά και άλλων.
Έτσι, για ένα διάστημα τα πάνελ είχαν αμφίπλευρη διεύρυνση. Ομιλητές, ένας σ. του ΣΥΡΙΖΑ, ένας του ΑΝΤΑΡΣΥΑ –κάποιος που δεν χρειαζόταν και πολλή προσπάθεια για να έλθει, γιατί έχει την άποψη της ενωτικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς– και κάποιος από όσους πρόσφατα διαχωρίζουν τη θέση τους από το ΠΑΣΟΚ.
Στη συνέχεια η ηγεσία του ΣΥΝ, προκαλώντας τις εμπειρίες του κόσμου της Αριστεράς, υποβαθμίζοντας αποφάσεις της Γραμματείας και άλλων διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να επιβάλλει την «πλατιά συμμαχία των ΠΑΣΟΚογενών». Ακόμα και στην περίπτωση της Σ. Σακοράφα, της μόνης που ανακοίνωσε ανοιχτά τη συνεργασία της με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας το χαρακτηριστικό «εξαπάτησα και εξαπατήθηκα», η υπέρμετρη προβολή σε εκδηλώσεις, δείχνει ότι ο ΣΥΝ «ταχτοποιεί» ψηφοδέλτια και θέσεις σε αυτά. Λες και η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ –ακόμα και η εκλογική– θα έρθει χωρίς την ανταπόκριση σε άλλα πιο κρίσιμα καθήκοντα.
Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο με τη συχνή παρουσία του Π. Κουρουμπλή σε πάνελ εκδηλώσεων. Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει απόφαση για μια τέτοια συνεργασία, ούτε άλλωστε έχει δεσμευτεί ο ίδιος.
Εκεί όμως που ξεπεράστηκε κάθε όριο ήταν η επιλογή του Αλ. Μητρόπουλου ως ομιλητή με τον Αλ. Τσίπρα σε κεντρική εκδήλωση στο Περιστέρι, στις 23 Γενάρη. Μάλιστα, χωρίς να έχει συζητηθεί και αποφασιστεί από την Τοπική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου και ενώ η οργανωτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είχε απορρίψει τη συμμετοχή του Αλ. Μητρόπουλου.
Η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει να ξεχάσει τι σήμαινε η επιλογή του Αλ. Μητρόπουλου ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου στις περιφερειακές εκλογές. Διέσπασε τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, υπέσκαψε την αριστερή στροφή του ΣΥΝ, αποστράτευσε κόσμο και δεν έφερε τα πολυπόθητα ποσοστά.
Η σημερινή απήχηση –και τα δημοσκοπικά ποσοστά– οφείλονται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα κενά και τις αδυναμίες, καταγράφηκε στον κόσμο, που κατέβηκε στους δρόμους, σαν αριστερή δύναμη ενωτικής, αλλά και ανυποχώρητης αντιπολίτευσης. Η ίδια η επανεκκίνησή του έγινε εφικτή στη βάση της ριζοσπαστικής πολιτικής. Οι «πλατιές συμμαχίες» από τα πάνω το μόνο που θα πετύχουν είναι να θολώσουν για άλλη μια φορά το στίγμα του, να απογοητεύσουν τον κόσμο του. Τη λογική της κεντροαριστεράς και του κυβερνητισμού ο κόσμος την αντιλαμβάνεται πολύ καλά. Άλλωστε η ΔΗΜΑΡ καλύπτει με επάρκεια όσους την επιζητούν.
Οι συμμαχίες είναι πλευρά της πολιτικής κατεύθυνσης και των στόχων του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια μάχη ανοιχτή μέσα στις γραμμές μας. Όσοι περισσότεροι τη δώσουμε –και φαίνεται ότι είναι πολλοί αυτοί που το κατανοούν– τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα. Για έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα ανταποκρίνεται στο ύψος του διλήμματος που βάζει η κρίση: «Ή εμείς ή αυτοί».