Με μαζικές διαδηλώσεις χιλιάδες εργαζόμενοι, την Τρίτη 17 Γενάρη, έστειλαν το μήνυμά τους: Μπορούμε να τους νικήσουμε. Η μάχη είναι δύσκολη, αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε. Από όλους τους εργασιακούς χώρους που βρίσκονται σε δυναμικές κινητοποιήσεις, όπως π.χ. η Χαλυβουργία, έρχεται το μήνυμα της κλιμάκωσης των αντιστάσεων. Ήδη έχουν παρθεί πρωτοβουλίες και ετοιμάζεται νέα γενική- πανεργατική απεργία στα μέσα Φλεβάρη. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να οργανώσουμε και αυτή τη μάχη ακόμα πιο αποφασιστικά, μετατρέποντας τη μέρα εκείνη σε ημερομηνία σταθμό του αγώνα μας, ενάντια σε κυβέρνηση, τρόικα και εργοδότες.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Χιλιάδες εργαζόμενοι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις που διοργάνωσαν τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής, την Τρίτη 17 Γενάρη. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ΕΚ για 24ωρη απεργία και εκδήλωσαν με τον πιο θερμό τρόπο τη συμπαράστασή τους στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας, αλλά και των άλλων χώρων (ALTER, Λουκίσα, 3 Ε Εκτυπωτική κ.ά.) που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.
Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Στηρίζουμε όποιον εργαζόμενο αγωνίζεται ενάντια σε απολύσεις, ενάντια στη θέληση των εργοδοτών να δουλεύουμε για μήνες απλήρωτοι, ενάντια στις περικοπές μισθών και στις καθυστερήσεις στη μισθοδοσία. Δεν ανεχόμαστε να παίζουν με τις συλλογικές μας συμβάσεις και τα δικαιώματά μας. Όσο και αν είναι δύσκολη η μάχη, μπορούμε να τα καταφέρουμε και να είμαστε εμείς οι νικητές.
Συμμετοχή
Το μήνυμα ότι η μάχη είναι ανοιχτή και δεν έχει κριθεί, φάνηκε και από τη συμμετοχή πάρα πολλών σωματείων στη συγκέντρωση του ΕΚΑ στην Κλαυθμώνος. Τα πολλά σωματεία του ιδιωτικού τομέα, που συγκεντρώθηκαν εκεί, δείξανε ότι ακόμη και σε δύσκολους χώρους υπάρχουν αυτή τη στιγμή αγωνιστές που θέλουν και μπορούν να αντισταθούν στην πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων έτων. Στη μάχη για να ακουστεί πιο δυνατά το μήνυμα της παναττικής απεργίας βοήθησαν η 48ωρη απεργία των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, αλλά και η 24ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών και οι στάσεις εργασίας των Ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ και ΔΟΕ). Καθώς και η συγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων.
Η συμμετοχή έστω και αυτών των λίγων χώρων από το δημόσιο έδωσε σε ένα βαθμό την εικόνα μιας πανεργατικής απεργίας από τα κάτω. Σε μια σειρά χώρους του δημοσίου η ριζοσπαστική Αριστερά προσπάθησε να αναδείξει τη σημασία της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης συμμετοχής στην απεργία. Ο σύλλογος εργαζομένων του δήμου Ζωγράφου συμμετείχε στην κινητοποίηση με 3ωρη στάση εργασίας μετά από πρόταση συντρόφου της ΔΕΑ στο ΔΣ του συλλόγου. Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, συμμετείχαν με 24ωρη απεργία μετά από πρότασης της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων.
Ακόμη και σε χώρους που δεν απέργησαν τελικά, όπως οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, υπήρχαν πρωτοβουλίες (όπως αυτή της Αριστερής Ενωτικής Κίνησης εργαζομένων ΟΑΕΕ) που πάλεψαν να σπάσουν τα εμπόδια που ορθώνει η ΠΑΣΚΕ. Ο τόνος δόθηκε όσο και αν στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ, δεν κηρύχτηκε απεργία και στο δημόσιο.
Αριστερά
Οι εργαζόμενοι που συγκεντρώθηκαν στην Κλαυθμώνος, αλλά και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στην προσυγκέντρωση του Δικτύου Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ και του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, αυτό απαιτούσαν. Στήριξη για να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη και γενίκευσή της για να νικήσουν.
Το ΠΑΜΕ πάλεψε σε αρκετούς χώρους του ιδιωτικού τομέα για τη συμμετοχή στην Παναττική απεργία. Όμως δε βοήθησε καθόλου στο να δημιουργηθούν καλύτερες υποδοχές αντίστασης για τον κόσμο που κατέβηκε τελικά στη διαδήλωση, επιμένοντας για μια ακόμη φορά σε ξεχωριστή συγκέντρωση. Ακόμη χειρότερα με τη λογική του «καθαρού» ταξικά δρόμου δεν δέχτηκε να ψηφίσει τίποτε άλλο εκτός της 24ωρης απεργίας. Έτσι στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ δεν αποφασίστηκε ούτε 4ωρη στάση εργασίας που θα έβγαινε, αν τη στήριζε το ΚΚΕ. Και βέβαια η πορεία του δεν κατευθύνθηκε στη βουλή, για να μην ενωθεί με τους υπόλοιπους.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση από τη μεριά της επίσης λειτούργησε αντιφατικά στην προσπάθεια να διευρυνθεί η απεργία. Κάποιοι από τους συντρόφους του ΣΥΝ, που κατανοούν ότι ο αγώνας δεν έχει τελειώσει και χρειάζεται συνέχεια, πάλεψαν για τη διεύρυνση της απεργίας. Σε αυτό βοήθησε και η πρωτοβουλία της ΔΕΑ για να υπάρχει ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ και έτσι υπήρξαν και γειτονιές της Αθήνας όπου έγιναν εξορμήσεις για τις 17 του μήνα από τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε όμως και η ηττοπαθής στάση των συνδικαλιστών του στην ΑΔΕΔΥ που δεν ψήφισαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για 24ωρη απεργία, θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν οι δυνατότητες διεύρυνσης.
Κλιμάκωση
Η μάχη για τη συνέχιση και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων χρειάζεται να συνεχιστεί. Η Αριστερά έχει μια ευκαιρία ακόμη να δώσει συνέχεια, να πάρει αντίστοιχες πρωτοβουλίες όπως αυτή που πήραν από κοινού το ΠΑΜΕ και η Αυτόνομη Παρέμβαση στο ΕΚΑ και που οδήγησε τελικά στην 24ωρη Παναττική κινητοποίηση. Οι πιέσεις άλλωστε βγαίνουν μέσα από την κίνηση του κόσμου. Αν εννοούμε πραγματικά ότι οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας και του ALTER πρέπει να νικήσουν, χρειάζεται να πιέσουμε να στηριχτεί ο αγώνας τους με συνεχείς πανεργατικές κινητοποιήσεις. Αν εννοούμε ότι δεν πρέπει κανείς εργαζόμενος να μείνει μόνος του απέναντι στην κρίση και την επίθεση κυβέρνησης, τρόικας, εργοδοτών, χρειάζεται να παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Το δυναμικό υπάρχει. Είναι οι αγωνιστές που κινητοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα και τα ΜΜΕ και στήριξαν την κινητοποίηση στις 17 Γενάρη, είναι οι αγωνιστές που τον περασμένο Οκτώβρη αναδείχτηκαν μέσα από το κίνημα των καταλήψεων υπουργείων και δημοσίων υπηρεσιών, οι αγωνιστές που ανέδειξαν μια σειρά κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία, που ανέδειξε η απεργία διαρκείας στους δήμους και οι κινητοποιήσεις διαρκείας ενάντια στην εφεδρεία.
Η Αριστερά χρειάζεται μαζί τους να οργανώσει τη συνέχιση των αγώνων στους χώρους τους, αλλά και τον όσο το δυνατό καλύτερο συντονισμό μεταξύ τους. Έτσι ώστε να αναγκάσουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ να προχωρήσει όχι σε διάλογο κωφών με τους εργοδότες, την κυβέρνηση και την τρόικα, αλλά στην κήρυξη γενικής απεργίας και μάλιστα αυτή να είναι διαρκείας.