Σε κάθε βήμα του αγώνα τους, εκατομμύρια απλών ανθρώπων έδωσαν μάχες και επέβαλλαν νίκες υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων, των ανεξάρτητων συνδικάτων, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά σε κάθε βήμα του αγώνα τους, επίσης αντιμετώπιζαν τη βάρβαρη καταστολή από ένα στρατιωτικό καθεστώς που επιδιώκει να μπλοκάρει κάθε πραγματική αλλαγή. Ακόμα και μετά την ανατροπή του δικτάτορα, προέδρου Μουμπάρακ, το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF) συνέχισε να κυβερνά με το νόμο «έκτακτης ανάγκης», ενώ απαντά στην επαναστατική διαδικασία με συλλήψεις, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες. Από την πτώση του Μουμπάρακ και μετά, γύρω στους 14.000 ανθρώπους έχουν οδηγηθεί σε δίκες από στρατοδικεία και έχουν υποβληθεί στους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια που τις συνοδεύουν. Κατά συνέπεια, ένα χρόνο μετά, η επανάσταση βρίσκεται σε μια ασταθή ισορροπία.
Τους τελευταίους μήνες, οι επιθέσεις από το SCAFστη νεολαία, τις γυναίκες και τους εργάτες έχουν γίνει πιο αισχρές. Η διαρκής βία ενάντια σε γυναίκες διαδηλώτριες έχει ενταθεί. Ο στρατός έχει ξεκάθαρα σχέση με τις επιθέσεις στους Κόπτες Χριστιανούς, 24 από τους οποίους δολοφονήθηκαν πέρσι τον Οκτώβρη. Έπειτα, το Δεκέμβρη, μια τρομακτική κλιμάκωση των στρατιωτικών επιθέσεων σε ειρηνικούς διαδηλωτές δημιούργησε ακόμα περισσότερους μάρτυρες της επανάστασης. Εν τω μεταξύ, νεολαίοι ακτιβιστές που έχουν δεσμούς με το Κίνημα της 6ης Απρίλη έχουν συλληφθεί και διώκονται για προσβολή του στρατού και απόπειρα ανατροπής του κράτους –απλώς επειδή μοίραζαν προκηρύξεις ενάντια στο SCAF. Παράλληλα, το SCAF και το Υπουργείο Εσωτερικών εξαπέλυσαν μια απειλητική συκοφαντική εκστρατεία ενάντια σε αγωνιστές της σοσιαλιστικής Αριστεράς και έστειλαν στρατιώτες να εισβάλουν στα γραφεία 17 ΜΚΟ. Με αυτούς και με πολλούς άλλους τρόπους, το SCAFέχει κάνει σαφές πως δεν πρόκειται να παραδώσει την εξουσία του.
Αλλά γενναίοι Αιγύπτιοι αρνούνται να υποχωρήσουν απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις. Ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης ήταν γεμάτοι τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις, απεργίες εκπαιδευτικών, μια εντυπωσιακή διαδήλωση 10.000 γυναικών στο Κάιρο, την συγκέντρωση 50.000 ανθρώπων στην πλ. Ταχρίρ σε μια «επαναστατική πρωτοχρονιά». Αυτές οι δράσεις είναι πηγή μεγάλης ελπίδας για το μέλλον της λαϊκής επανάστασης της Αιγύπτου.
Ως συγγραφείς, συνδικαλιστές, οργανωμένοι αγωνιστές, φοιτητές, μαθητές, διαννοούμενοι και ακτιβιστές που έχουμε υποστηρίξει την δημοκρατική επανάσταση της Αιγύπτου, αρνούμαστε να μείνουμε σιωπηλοί απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις, ιδιαίτερα καθώς οι κυβερνήσεις μας μένουν σιωπηλές. Καταδικάζουμε δημόσια όλες τις επιθέσεις στην ελευθερία λόγου, τις θρησκευτικές ελευθερίες, την ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι στην Αίγυπτο. Καλούμε για την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων.
Καταδικάζουμε τις πράξεις ξένων κυβερνήσεων όπως η αμερικανική και η βρετανική που υποκριτικά δηλώνουν υποστήριξη στην αιγυπτιακή επανάσταση, ενώ παρέχουν στο SCAF όπλα και δακρυγόνα για να συντρίψει τις διαδηλώσεις. Και διακηρύσσουμε την αλληλεγγύη μας με τις δημοκρατικές, συνδικαλιστές, γυναικείες, νεολαιίστικες και σοσιαλιστικές οργανώσεις που επιμένουν πως η Αιγυπτιακή Επανάσταση πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο για πραγματική δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
