Την Κυριακή 29/1 οργανώθηκε στη Λεμεσό συγκέντρωση από αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές συλλογικότητες της πόλης. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν 60-70 άτομα, αριθμός ικανοποιητικός αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν η πρώτη αντιφασιστική συγκέντρωση μετά από πάρα πολύ καιρό. Κατά τις 4 μμ έγινε πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η πορεία είχε παλμό, μοιράστηκαν προκηρύξεις, ενώ ο κόσμος φώναζε συνεχώς συνθήματα («Ντόπιοι και ξένοι εργάτες ενωμένοι», «Black & white unite», «Καμία ανοχή στους διαχωρισμούς, ο εργάτης δεν έχει εργάτες για εχθρούς» κ.ά.). Το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε μια αντιρατσιστική πορεία αυτή την περίοδο είναι καίριας σημασίας, γιατί τον τελευταίο ενάμισι χρόνο η συζήτηση γύρω από τους μετανάστες και πρόσφυγες και την παρουσία τους στο νησί έχει αναδειχθεί σε κεντρικό θέμα.
Πολιτευτές, δημοσιογράφοι και δημόσιοι λειτουργοί από ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού φάσματος (δεξιοί, ακροδεξιοί, αλλά και «κεντρώοι») παρέχουν πολιτική κάλυψη στους μαχαιροβγάλτες, οργανωμένους φασίστες του ΕΛΑΜ, οι οποίοι βαπτίζονται αγανακτισμένοι πολίτες που εξανίστανται «για την προνομιακή μεταχείριση που παρέχει η κυβέρνηση στους μετανάστες». Μιλούν για παχυλά επιδόματα που δήθεν παίρνουν οι πρόσφυγες, την ίδια στιγμή που οι «φιλήσυχοι» εργολάβοι και εργοδότες τούς πληρώνουν «απλόχερα» με μισθούς πείνας.
Το ρατσιστικό μίσος έχει αρχίσει να φουντώνει, αλλά η «αριστερή κυβέρνηση» του ΑΚΕΛ στέκεται άπραγη και αποστασιοποιημένη από τα κινήματα, ψελλίζοντας περί δημοκρατικής προστασίας των δικαιωμάτων των μεταναστών, χωρίς να παίρνει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία για τον τερματισμό των διαχωρισμών (σε ντόπιους και μετανάστες).
Η δυναμική των συντεχνιών με τη συμμετοχή των μεταναστών εργατών είναι ο κυματοθραύστης στις νεοφιλελεύθερες ορέξεις ακόμα και των «δημοκρατών» κυβερνώντων. Το αίτημα «Ντόπιοι και ξένοι εργάτες ενωμένοι», που πρωταστατούσε στην αντιφασιστική κινητοποίηση της Λεμεσού, μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στους καταπιεστές της.