Και αν δεν «κάτσει» το PSI; Υπάρχει και plan B, διαβεβαιώνουν οι γαλαζοπράσινοι κυβερνητικοί: η χρεοκοπία, εντός του ευρώ. Μόνο που το Μνημόνιο 2 έγινε, λέει, για να αποφευχθεί αυτή ακριβώς η προοπτική. Όταν αποδεικνύεται ότι και μας δουλεύουν χοντρά και στρώνουν το έδαφος για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης στο όνομα, τάχα, της εξυπηρέτησης του χρέους…
Ημερ.Δημοσίευσης
***
Η Ισπανία βρίσκεται επισήμως πλέον εκτός των στόχων του εκεί μνημονίου. Οι Μερκοζί απαιτούν πρόσθετα μέτρα λιτότητας, περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων. Και ταυτόχρονα κρατάνε την ανάσα τους, γιατί βλέπουν να παίζεται ξανά το έργο της «ελληνικής κρίσης». Μόνο που αυτή τη φορά αφορά μια πολύ-πολύ πιο μεγάλη σε όγκο οικονομία. Με αποτέλεσμα οι κίνδυνοι για το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα να είναι πολύ-πολύ μεγαλύτεροι…
***
Τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων με ποσοστό 75%(!) πρότεινε ο υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία Φρανσουά Ολάντ, ως βασικό μέτρο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αν η πρόταση είχε γίνει στην Ελλάδα από τον Τσίπρα ή την Παπαρήγα, θα ακούγαμε ήδη τις κραυγές για την «ερυθρά τρομοκρατία» σε βάρος των επιχειρήσεων ή για τον κίνδυνο «σοβιετοποίησης» της χώρας…
***
Οι ελάχιστοι μήνες παραμονής της ΝΔ στην –υπό τον Παπαδήμο– κυβερνητική εξουσία, έχουν μετατρέψει την αυτοδυναμία σε άπιαστο όνειρο. Οι απώλειες από το «κόμμα» Καμένου-Μανώλη δεν αντισταθμίζονται από τις μεταγραφές Βορίδη-Γεωργιάδη. Κυρίως όμως η υποχρεωτική μετατόπιση του Σαμαρά από την αντιμνημονιακή δημαγωγία στο σημερινό μνημονιακό φιλελευθερισμό κοστίζει και θα κοστίσει ακόμα περισσότερο, σε ψήφους…
***
Ταλεντάκι αποδεικνύεται ο Βορίδης. Ο άλλοτε «κοινωνικός ακτιβιστής της Δεξιάς» κλείνει δουλειές με αξιοπρόσεκτο ρυθμό. Για τη Ζίμενς, για τον Εμφιετζόφλου και άλλες ομάδες αναξιοπαθούντων καπιταλιστών. Πρόσφατα έβαλε στο μάτι τα 59 δημόσια ΚΤΕΟ, τα οποία θέλει να κλείσει για να ενισχυθούν τα δοκιμαζόμενα από την κρίση ιδιωτικά. Δουλεύει και με μικρομεσαίους το παιδί…
***
Και επειδή οι ζημιές των δύο –κάποτε– μεγάλων κομμάτων δεν κρύβονται, είχαμε νέες ομοβροντίες υπέρ της μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πάγκαλος και Αβραμόπουλος συμφώνησαν –από τις στήλες του «Βήματος»– ότι η συνεργασία είναι απαραίτητη και άφησαν ανοιχτό το ερώτημα αν αυτή θα γίνει υπό την πρωθυπουργία πολιτικού στελέχους ή «τεχνοκράτη» πρωθυπουργού. Στο δεύτερο ενδεχόμενο προκύπτει το ερώτημα αν θα κληθεί ξανά ο Παπαδήμος ή άλλο «άφθαρτο» νέο πρόσωπο. Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο, το λαό, που ακόμα δεν έχει πει την τελευταία λέξη του για το μέτωπο των μνημονιακών…
***
Επισήμως εξαγγέλθηκε –υπό τον Γ. Παπακωνσταντίνου– ο ενεργειακός «άξονας» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Για να δούμε. Θα συνεχίσουν κάποιοι μέσα στην Αριστερά να αντιμετωπίζουν τις ΑΟΖ ως απελευθερωτική (αντι-ιμπεριαλιστική) δυνατότητα και ως «παράθυρο» διεξόδου από την κρίση;
***
Με την κομματικότητα και το «ηθικό κύρος των κομουνιστών» ασχολούνται υπέρμετρα, εσχάτως, εκεί στο ΚΚΕ. Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούν λίγο παραπάνω π.χ. με τις αναγκαίες πρωτοβουλίες συγκρότησης ενός (πραγματικά) πλατιού κοινωνικού μετώπου αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας; Οι οποίοι κινδυνεύουν να αφεθούν να βράσουν στο ζουμί τους και να οδηγηθεί στην ήττα ένας ακόμα ηρωικός εργατικός αγώνας;