Η μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση του Αριστερού Μετώπου αντικατοπτρίζει τη δυναμική που έχει αποκτήσει η προεκλογική καμπάνια του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Μαζί με την εκλογική δύναμη, αυξάνονται και οι ευθύνες για την κατεύθυνση που θα πάρει η "Αριστερά της Αριστεράς" απέναντι στους Σοσιαλιστές μετεκλογικά.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η προεκλογική συγκέντρωση του Ζαν Λικ Μελανσόν, ηγέτη του Αριστερού Κόμματος και υποψηφίου του Μετώπου της Αριστεράς, στις 18 Μάρτη προσέλκυσε 120.000 ανθρώπους και κέρδισε τις εντυπώσεις όλου του ευρωπαϊκού Τύπου.
Ο χαρακτήρας της συγκέντρωσης ήταν ενδεικτικός της προσπάθειας του Μελανσόν κατά την προεκλογική περίοδο να απευθύνεται στον αριστερό κόσμο στη Γαλλία: Η 18 Μάρτη είναι η επέτειος της Παρισινής Κομούνας. Η συγκέντρωση δεν ήταν «στατική», αλλά προηγήθηκε διαδήλωση που ξεκίνησε από την πλατεία Νασιόν. Η διαδήλωση κατέληξε στη Βαστίλη, όπου έγινε η κεντρική ομιλία του Μελανσόν, επίσης γεμάτη συμβολισμούς και ιστορικές αναφορές στην Κομούνα, τη Συντακτική Ενθοσυνέλευση του 1789, το «γαλλικό λαό των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων».
Η ισχύς της συγκέντρωσης και των συμβολισμών γέμισαν το γαλλικό και τον ευρωπαϊκό Τύπο με στομφώδεις τίτλους, όπως «τα τάγματα του Μελανσόν βαδίζουν προς τη Βαστίλη».
Η συγκέντρωση υπογράμμισε μια συνολικότερη δυναμική που έχει αναπτύξει η προεκλογική εκστρατεία της Αριστεράς. Την εξήγηση αυτής της δυναμικής τη δίνουν τα αστικά ΜΜΕ: «Ρητορική γεμάτη εργατική σκληρότητα», «ύφος βγαλμένο από τις μέρες δόξας των κομουνιστών», «χάρισμα μπλε κολάρου με δόσεις παλαιάς κοπής αναρχοσυνδικαλισμού», «δηλώνει πως του είναι αδύνατο να μην αναφερθεί στους κλασικούς του Μαρξισμού στις ομιλίες του».
Όταν ο Ολάντ αναφέρθηκε σε φόρο 75% για τα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, ο Μελανσόν απάντησε πως δεν είναι αρκετό. Αντιπρότεινε «πλαφόν» ετήσιου εισοδήματος για τον καθένα τα 340.000 ευρώ, με όλα τα επιπλέον εισοδήματα να κατάσχονται από το κράτος. Η τηλεοπτική του αναμέτρηση με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν χαρακτηρίστηκε «εκρηκτική» από τα ΜΜΕ, καθώς το ρουτινιάρικο «σαβουάρ βιβρ» της πολιτικής πήγε περίπατο από τους δύο ιδεολογικούς αντιπάλους.
Προφανώς τα αστικά ΜΜΕ υπερβάλλουν στο πόσο «κόκκινος» είναι ο Μελανσόν. Το εκλογικό του πρόγραμμα, οι θέσεις του Μετώπου της Αριστεράς για μια σειρά ζητήματα όπως η ΕΕ, αλλά και ο στόχος ενός «νέου συντάγματος» δεν είναι ό,τι πιο αριστερό κυκλοφορεί στην Ευρώπη. Αλλά είναι πραγματικότητα η –έστω ρητορική– ρήξη με την ασθενική «υπευθυνότητα» που απέπνεε η πολιτική του ΚΚΓ. Αυτή η ρήξη έχει φέρει τον Μελανσόν στο δημοσκοπικό 11-12%. Έτσι αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι στη Γαλλία ο ζωτικός χώρος «στα αριστερά της Αριστεράς» είναι μεγάλος και αναζητά έκφραση.
Το κρίσιμο είναι αν η δύναμη αυτή θα γίνει «κορμός» της αριστερής αντιπολίτευσης ή θα αξιοποιηθεί για άλλη μια φορά ως διαπραγματευτικό χαρτί στο τραπέζι της «πληθυντικής Αριστεράς». Αυτή την προοπτική και το ΚΚΓ και ο Μελανσόν δεν την έχουν αποκλείσει καθόλου, το αντίθετο. Οι εκτιμήσεις των ΜΜΕ για ενδεχόμενη υπουργοποίηση του Μελανσόν σε μια κυβέρνηση Ολάντ, αν πάει πράγματι τόσο καλά στις εκλογές, δεν είναι αβάσιμη.