ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Πόσο ειλικρινής είναι η πρόταση για «μέτωπο»;

Οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ –και ειδικότερα οι σ. του ΝΑΡ μέσω του «Πριν»– απάντησαν με ένταση –και σωστά– στην απόρριψη της πρότασής τους για «μέτωπο» από την πλευρά του ΚΚΕ.

Πέρα από το άρθρο του «Πριν», ο Γ. Ρούσσης, σε συνέντευξή του στο ίδιο φύλλο, κάνει λόγο για «ένα ελάχιστο πρόγραμμα μετωπικής δράσης, πρώτο βήμα στο πλαίσιο μιας στρατηγικής ενός επαναστατικού πολέμου θέσεων, που για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις συνιστώσες της στόχο έχει το σοσιαλισμό».

Ο Γ. Ρούσσης, κρίνοντας την απάντηση του ΚΚΕ, σημειώνει ότι πρόκειται για μια «άρνηση κάθε έστω και στοιχειώδους συνεργασίας με άλλες αριστερές δυνάμεις, σε μια λογική “το μοναστήρι να ’ναι καλά”, η οποία αντικειμενικά αποδυναμώνει το λαϊκό κίνημα». Συμφωνούμε απολύτως.

Το παράδοξο, όμως, είναι ότι οι σ. του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπαράγουν ακριβώς τα ίδια «επιχειρήματα» του ΚΚΕ, όταν χρειάζεται να απαντήσουν στην πρόταση ενότητας στη δράση, στην πρόταση για πολιτικό μέτωπο, που έχει απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο και στο ΚΚΕ.

Αυτή η διγλωσσία φανερώνει προβλήματα ειλικρίνειας. Δεν θα μας ενδιέφερε να τα καταδείξουμε, αν το επίδικο δεν ήταν πολύ σημαντικό: Με δεδομένη την πολιτική της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ, η συμπαράταξη της Αριστεράς –η κοινή δράση μεταξύ ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ– είναι υπόθεση πολιτικής πίεσης που μπορεί να ασκηθεί πάνω στα στελέχη του ΚΚΕ. Η αρνητική στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ απομακρύνει αυτό το ενδεχόμενο, αφήνει στον Περισσό τις δυνατότητες να αναστέλλει στις καλένδες το πλατύ εργατικό-λαϊκό αίτημα για συμπαράταξη της Αριστεράς.

Οι σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αιτιολογούν αυτή την αντιφατικότητα στη στάση τους με τη διάχυτη εκτίμηση ότι το ΚΚΕ είναι «αριστερότερο» του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμηση αυτή διαψεύστηκε σε κρίσιμες στιγμές: το Δεκέμβρη του 2008 ή στο Σύνταγμα, όταν η Αλ. Παπαρήγα δήλωνε πόσο ανεύθυνο και ανέφικτο θεωρούσε το στόχο της ανατροπής της κυβέρνησης του ΓΑΠ «από τα κάτω» (την ώρα που υπήρχε νεκρός διαδηλωτής, στέλεχος του ΠΑΜΕ…)

Παρά τις διαφορές σε αυτή την εκτίμηση, πρόκειται για λάθος κριτήριο σχετικά με τους αποδέκτες της πρότασης για «ενότητα». Που πολλές φορές απαντιέται άμεσα και με φυσικό τρόπο. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνυπάρχουν ήδη σε πολλά «συντονιστικά» (λαϊκές συνελεύσεις, πρωτοβάθμια, Δεν Πληρώνω κ.ά.). Το «Πριν» θυμίζει στο ΚΚΕ ότι, κατά την ίδρυση του ΕΑΜ,  συνεργάστηκε με δυνάμεις όπως ο Χωμενίδης του Σ.Κ. ή ο Τσιριμώκος της ΕΛΔ. Ελπίζουμε ότι οι σ. του ΝΑΡ δεν θεωρούν τον… Τσιριμώκο ως «αριστερότερο» του Τσίπρα ή του Λαφαζάνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατ’ επανάληψη προτείνει πολιτικό μέτωπο στους σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στη βάση ενός «ελάχιστου προγράμματος» και ως «πρώτο βήμα» το πλαίσιο μιας στρατηγικής «πολέμου θέσεων» που –όπως λέει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και πολλοί άλλοι μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ– θα πρέπει ως στόχο να έχει το σοσιαλισμό.
Αν οι σ. του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απορρίπτουν την πρόταση αυτή ως «πρόωρη», θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε συνειδητά και οργανωμένα για να την προετοιμάσουμε.

Αν την απορρίπτουν γενικά, τότε μάλλον συμπλέουν με την ηγεσία του ΚΚΕ που «δεν εκτιμά το βάθος, την έκταση, τη διάρκεια της κρίσης και τους κινδύνους που εγκυμονεί η προωθούμενη αστική πολιτική». Και θα είναι κρίμα, γιατί δεν έχουν ούτε το «ελαφρυντικό» του μεγέθους που έχει το ΚΚΕ, ούτε την παράδοση αυτόκεντρης και εκλογοκεντρικής πολιτικής που επίσης έχει το ΚΚΕ.