Παρά τη φαινομενική ηρεμία μετά τις 12 Φλεβάρη, υπάρχουν δεκάδες μικρές (ή λίγο μεγαλύτερες) μάχες που συντηρούν τη φλόγα της αντίστασης ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Η μάχη ενάντια στα χαράτσια σε κάθε γειτονιά, η μαχητική συμμετοχή του κόσμου στις παρελάσεις για την 25η Μαρτίου, οι καθημερινοί αγώνες σε πολλούς εργατικούς χώρους δίνουν το μήνυμα ότι ο αγώνας συνεχίζεται.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι σοβαρές δυσκολίες διαχείρισης της οικονομικής και πολιτικής κρίσης του συστήματος από την κυρίαρχη τάξη και τα κόμματά της, κυρίως λόγω της κλιμάκωσης των κοινωνικών αντιστάσεων τα δύο τελευταία χρόνια, έχει πανικοβάλει τα αστικά επιτελεία, γεγονός που εξηγεί την επιθετικότητα που δείχνουν το τελευταίο διάστημα. Η ενίσχυση της κρατικής καταστολής, οι απειλές για διακοπές ρεύματος λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού, η μετατροπή της διαμαρτυρίας στους σταθμούς διοδίων σε αδίκημα με ποινές φυλάκισης από 3 έως 6 μήνες, είναι σαφή δείγματα ότι «οι από πάνω» δεν θα δεχτούν αμαχητί την αμφισβήτηση των συμφερόντων τους.
Είναι πλέον ευδιάκριτο ότι υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στη διάθεση και τις πραγματικές ανάγκες ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων από τη μια και της αντεργατικής πολιτικής, Σαμαρά, Βενιζέλου και τρόικας από την άλλη. Οι συνεχείς εκκλήσεις όλων των πολιτικών και μιντιακών δυνάμεων της αντίδρασης για «ομαλότητα» δεν αρκούν για να ανακόψουν τη διάχυτη κοινωνική οργή.Όσο βαθαίνει η κρίση του συστήματος, είναι βέβαιο ότι συσσωρεύεται συνεχώς «εκρηκτική ύλη» που εκδηλώνεται σε κάθε μεγάλο ραντεβού του κινήματος (απεργίες 28-29/6, 19-20/10, 12/2) και σε κάθε άλλη ευκαιρία.
Παρά τη φαινομενική ηρεμία μετά την κορύφωση στις 12 Φλεβάρη, μικρές και μεγαλύτερες μάχες δίνουν τον τόνο της αντίστασης του κόσμου της εργασίας. Οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και τις εξευτελιστικές συμβάσεις που επιχειρούν να προωθήσουν οι εργοδότες σχεδόν σε κάθε χώρο δουλειάς, οι κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία, οι αγώνες για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος (Ελληνικό, Μεταλλεία Χρυσού), παρότι ασυντόνιστοι συντηρούν το κλίμα της αντίστασης, μέχρι τον επόμενο μεγάλο γύρο αντιπαράθεσης (τον Ιούνιο ή νωρίτερα).Τα γεγονότα της 25ης Μαρτίου ήταν ακόμα μια απόδειξη γι’ αυτό.
Παρελάσεις
Παρά την πρωτοφανή αστυνομοκρατία, τους υποκριτικούς θρήνους αστών πολιτικάντηδων για βεβήλωση της «επετείου» και το κλίμα τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ, σε όλη τη χώρα οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Κόσμος του κινήματος και της Αριστεράς, σωματεία (κυρίως σύλλογοι εκπαιδευτικών), λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων και τοπικές πρωτοβουλίες με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις έδωσαν το στίγμα της μαχητικής αντίστασης απέναντι στη μνημονιακή βαρβαρότητα συγκυβέρνησης και τρόικας.
Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΝ και κυρίως του ΚΚΕ επιδόθηκαν για μέρες σε συνεχή αναφορά μιας ενδεχόμενης «προβοκάτσιας» από ακροδεξιούς κύκλους, που ίσως δημιουργούσαν επεισόδια για να ενοχοποιήσουν την Αριστερά, αποφεύγοντας ουσιαστικά τη συμμετοχή των δύο κομμάτων στις προγραμματισμένες δράσεις. Η υποχώρηση στις πιέσεις του συστήματος για «καθωσπρεπισμό» και κυρίως η μη στήριξη της δεδομένης αγωνιστικής διάθεσης ενός κόσμου που θέλει να διαμαρτυρηθεί απέναντι στην ασκούμενη πολιτική, είναι ασυμβίβαστα με τον πρωτοπόρο ρόλο που πρέπει να έχει η Αριστερά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Η εικόνα των σιδερόφρακτων παρελάσεων, με ελάχιστους ή με καθόλου «επισήμους», επιβεβαίωσαν το φόβο της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού μπροστά στις μαζικές αντιδράσεις του κόσμου. Η αστυνομική βία ήταν ξανά το στήριγμα όσων μας στερούν το δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Ο απολογισμός των 299 προσαγωγών και των 40 συλλήψεων ήταν η πρεμιέρα του Χρυσοχοΐδη στην αντιμετώπιση όσων παλεύουν ενάντια στην εξαθλίωση όπου προσπαθούν να μας οδηγήσουν.
Ακόμα και έτσι όμως, οι φιέστες της «εθνικής ομοψυχίας» που επιχείρησαν να στήσουν, κατέληξαν σε φιάσκο. Στην Αθήνα η στρατιωτική παρέλαση διήρκησε ελάχιστα, χωρίς καθόλου κόσμο. Στη Θεσσαλονίκη, οι δημοτικές αρχές βρέθηκαν εκτός εξέδρας επισήμων, ενώ η συγκέντρωση με περισσότερα 2.000 άτομα μετατράπηκε σε μαζική διαδήλωση. Στο Ηράκλειο της Κρήτης η παρέλαση ματαιώθηκε. Κάτω από την πίεση των συγκεντρωμένων, έσπασε ο αστυνομικός κλοιός και ο κόσμος παρά τα χημικά διαδήλωσε δυναμικά. Στην Πάτρα, με δεκάδες προσαγωγές από νωρίς και χρήση δακρυγόνων, η παρέλαση πραγματοποιήθηκε με δυσκολία. Ανάλογες εκδηλώσεις έγιναν σε δεκάδες άλλες πόλεις της περιφέρειας και δήμους της Αττικής.
Χαράτσια
Εξίσου σημαντικές είναι και οι ποικιλόμορφες δράσεις του κινήματος ανυπακοής ενάντια στο ληστρικό χαράτσι της ΔΕΗ. Η άρνηση πληρωμής του χαρατσιού είναι έμπρακτη συμβολή στην ανατροπή της πολιτικής λιτότητας που επιβάλουν τρόικα, κυβέρνηση και καπιταλιστές. Η απόκρουση των απανωτών εκβιασμών του Βενιζέλου είναι κομμάτι της αντίστασης απέναντι στην επιχείρηση τρομοκράτης του λαού, ώστε να δεχτεί το φορομπηχτικό αμόκ εναντίον του.
Εκτός από το δυσβάσταχτο φόρο, οι απανωτές αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ (φθάνουν στο 20%-30%) καθιστούν αδύνατη την εξόφληση του λογαριασμού από άνεργους, χαμηλοσυνταξιούχους, κακοπληρωμένους ή απλήρωτους για μήνες εργαζόμενους. Η απάντηση της ΔΕΗ στην τραγική κατάσταση χιλιάδων νοικοκυριών είναι η εκτέλεση εντολών διακοπής ρεύματος. Οι διακοπές αφορούσαν τόσο περιπτώσεις ολικής αδυναμίας πληρωμής, όσο και περιπτώσεις που είχε πληρωθεί το ρεύμα και όχι το χαράτσι.
Στα Νότια Προάστια υπήρξαν πάνω από 400 τέτοιες εντολές έτοιμες προς εκτέλεση, ενώ συνεργεία διακοπής εμφανίστηκαν στην Καισαριανή, τα Εξάρχεια, στου Γκύζη κ.α. Ευτυχώς χάρη στην άμεση κινητοποίηση των επιτροπών και των συνελεύσεων κατοίκων, οι περισσότερες περιπτώσεις διακοπών ηλεκτρικού αποκαταστάθηκαν από τις ομάδες επανασύνδεσης ή από παρεμβάσεις στα τοπικά γραφεία της ΔΕΗ (Γλυφάδα, Παγκράτι, Ηλιούπολη, Αριστοτέλους), ενώ άλλες αποτράπηκαν επί τόπου εξαιτίας της γρήγορης ενεργοποίησης των δικτύων ενημέρωσης και περιφρούρησης που έχουν στηθεί σε αρκετές γειτονιές.
Γίνεται πλέον ολοφάνερο ότι ακόμα πιο επίμονα πρέπει να γίνει πράξη το σύνθημα «Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα-Κανένας μόνος του στην κρίση». Για το λόγο αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία η κινητοποίηση στην οποία καλεί η επιτροπή «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» και διάφορες επιτροπές-συνελεύσεις γειτονιών, την Παρασκευή 6/4 στις 6μμ, στη ΔΕΗ στη Χαλκοκονδύλη για παράσταση διαμαρτυρίας στο διευθύνοντα σύμβουλο και μετά πορεία στο υπουργείο Οικονομικών, με αίτημα την οριστική κατάργηση όλων των χαρατσιών.
Κλιμάκωση-Προοπτική
Η διαθεσιμότητα αντίστασης, η αποφασιστικότητα και η πίστη ενός σημαντικού δυναμικού αγωνιστών-στριών ότι μόνο συλλογικά και συντονισμένα μπορούμε να απαντήσουμε στην άγρια επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων είναι υπαρκτή. Εκφράστηκε στις παρελάσεις, τροφοδοτεί τη δράση των επιτροπών ενάντια στα χαράτσια, σπάει το φόβο των εκβιασμών και της καταστολής.
Τις ανάγκες αυτού του κόσμου πρέπει να εκφράσει η Αριστερά. Να στηρίξει τις μάχες του, να δώσει πολιτικό προσανατολισμό και προοπτική στην οργή του, συμβάλλοντας ακόμα πιο επίμονα στην κλιμάκωση των αντιστάσεων και πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντιπαράθεσης απέναντι στην πολιτική των μνημονίων. Μαζί με τις υπαρκτές αντιθέσεις στο στρατόπεδο των αντιπάλων μας, αυτός είναι ο κρίσιμος παράγοντας που θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις το επόμενο κρίσιμο διάστημα.