Η επίδειξη αυταρχισμού των δυνάμεων καταστολής εντάσσεται στην προεκλογική ατζέντα «νόμου και τάξης» που συστηματικά προωθούν οι Σαμαράς-Βενιζέλος, ταυτόχρονα με την καλλιέργεια του φόβου στην κοινωνία.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα χαράματα της 20ής Απριλίου ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν την περιοχή των Εξαρχείων, με αφορμή την επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. στο κτίριο του ΒΟΞ στην οδό Αραχώβης, το οποίο βρισκόταν υπό κατάληψη. Ανάλογη επιχείρηση έγινε και σε δεύτερο κτίριο επί της οδού Βαλτετσίου. Σε όλα τα στενά και στους δρόμους της περιοχής στήθηκαν μπλόκα ελέγχου, όσοι βρίσκονταν μέσα στα κτίρια προσήχθησαν, ενώ ένταση προκλήθηκε με κατοίκους ή περαστικούς που διαμαρτυρήθηκαν για την αστυνομοκρατία.
Η επίδειξη αυταρχισμού των δυνάμεων καταστολής εντάσσεται στην προεκλογική ατζέντα «νόμου και τάξης» που συστηματικά προωθούν οι Σαμαράς-Βενιζέλος, ταυτόχρονα με την καλλιέργεια του φόβου στην κοινωνία. Μετά την «εκκαθάριση» του κέντρου από τους μετανάστες, ακολούθησε ο αστυνομικός αποκλεισμός μιας περιοχής με έντονο συμβολισμό και η είσοδος στο δήθεν «άβατο των κουκουλοφόρων». Για αυτό και η κατοχή των Εξαρχείων από τους μπάτσους γινόταν σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, με τα μιντιακά φερέφωνα της αντίδρασης να παραληρούν από ικανοποίηση.
Τα φτηνά επικοινωνιακά κόλπα περί πάταξης της «ανομίας» όμως είναι δηλωτικά των πραγματικών τους προθέσεων. Λίγες μέρες πριν από την επέμβαση στα Εξάρχεια υπήρξε εντολή του αντιεισαγγελέα του Άρειου Πάγου Ι. Τέντε προς στους συναδέλφους του να παρεμβαίνουν άμεσα στις περιπτώσεις καταλήψεων πανεπιστημίων, υπουργείων και άλλων δημόσιων κτιρίων και να ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία σε περίπτωση που οι καταληψίες αρνούνται να εγκαταλείψουν το χώρο ή παραμένουν σε αυτόν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή έχουν προηγηθεί φθορές.
Ο πραγματικός τους εχθρός είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας και μοναδική τους έννοια η καταστολή των απεργιών και των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας. Στο μυαλό τους προφανώς και έχουν το κύμα καταλήψεων του περασμένου φθινοπώρου, όταν πανεπιστήμια, υπουργεία και δημόσιοι οργανισμοί βρίσκονταν υπό κατάληψη για μέρες, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Η όξυνση της ωμής βίας, οι απειλές των δικαστών, τα αστυνομικά μπλόκα στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, οι επιθέσεις ενάντια σε αριστερούς αγωνιστές και μετανάστες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες αποδεικνύουν τον πανικό των κυβερνώντων απέναντι στην κλιμάκωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Η σταδιακή στροφή σε έναν ιδιότυπο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και η επιχείρηση τρομοκράτησης όσων παλεύουν για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών είναι η δεδομένη επιλογή του συστήματος. Οι μαζικές και συντονισμένες δράσεις του κινήματος, η ενίσχυση της ανυπακοής, της ενότητας και της ταξικής αλληλεγγύης μπορούν να τσακίσουν τις πολιτικές εξαθλίωσης και την επιχείρηση εκφασισμού της κοινωνίας που μεθοδεύουν οι υπερασπιστές του αστικού κράτους.