Η ρήξη με τις νέες μορφές της αποικιοκρατίας στον 21ο αιώνα διδάσκει ότι ο «μονόδρομος του χάους και της καταστροφής», της απόλυτης υποταγής στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους, την παγκόσμια τράπεζα και το ΔΝΤ είναι ένα μεσαιωνικό απολυταρχικό πολιτικό και οικονομικό δόγμα που πεθαίνει στις μέρες μας.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης της Αργεντινής και της Πρόεδρου της Μαρία Χριστίνα Φερνάντες για επίσπευση νομοθετικής διάταξης που προβλέπει την εθνικοποίηση της μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρίας της Αργεντινής YPF-REPSOL, η πλειοψηφία των μετοχών της οποίας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών ισπανικών εταιριών, ανοίγει ένα νέο και ενδιαφέρον κεφάλαιο για τον υπό συνεχή διαμόρφωση παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.
Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη που έχει οδηγήσει τη συντηρητική ισπανική κυβέρνηση Ραχόι, αλλά και την αντιπολίτευση ( Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας) στα πρόθυρα ενός διπλωματικού πολέμου, σε πρώτη φάση, με την Αργεντινή. Οι δυνάμεις της Αριστεράς και στην Ισπανία, αλλά και στην Αργεντινή, στηρίζουν δυναμικά την απόφαση της Πρόεδρου Μ.Κ.Φερνάντες και δήλωσαν ότι θα πάρουν πρωτοβουλίες, ώστε να ολοκληρωθεί με επιτυχία η διαδικασία που φέρνει σε κοινωνικό και εθνικό έλεγχο της ενεργειακές πηγές της χώρας.
[…]
Ενώ κάποτε η Αργεντινή κάλυπτε τις εσωτερικές της ανάγκες σε φυσικό αέριο, έφτασε σήμερα να εισάγει φυσικό αέριο με ένα κόστος που αγγίζει τα 10 δισ. δολάρια ετησίως. Ταυτόχρονα η REPSOL απολάμβανε, σε καθεστώς αποικιοκρατίας, τεράστια κέρδη σε απόλυτη αδιαφάνεια, χωρίς κανένα ουσιαστικό οικονομικό έλεγχο. Δεν επανεπένδυε σε νέες θέσεις εργασίας και έρευνα, «στράγγιζε» τον ενεργειακό πλούτο της χώρας σε αργό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, εξάγοντας τα κέρδη της που ξεπερνούσαν δεκάδες δισ. δολάρια το χρόνο. Πρόσφατα νέα κοιτάσματα σε αέριο και αργό πετρέλαιο, ίσως τα τρίτα μεγαλύτερα στον κόσμο κατά κάποιους ειδικούς, έφεραν στο φως την πάγια θέση των συνδικάτων, των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων, η χώρα να αποκτήσει τον κοινωνικό και εθνικό έλεγχο στον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο προς όφελος των πολιτών της. Μετά την εθνικοποίηση της ιστορικής αεροπορικής εταιρίας Aerolineas Argentinas, σειρά έχει η ενέργεια και ο ορυκτός πλούτος. Ήδη ανοίγει η συζήτηση για ένα εθνικό σχέδιο κοινωνικού και δημοσίου έλεγχου των θαλάσσιων, οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων.
Η ρήξη με τις νέες μορφές της αποικιοκρατίας στον 21ο αιώνα διδάσκει ότι ο «μονόδρομος του χάους και της καταστροφής», της απόλυτης υποταγής στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους, την παγκόσμια τράπεζα και το ΔΝΤ είναι ένα μεσαιωνικό απολυταρχικό πολιτικό και οικονομικό δόγμα που πεθαίνει στις μέρες μας. Σε τούτες τις εκλογές στην Ελλάδα η συζήτηση για τον δημόσιο πλούτο, τα σχέδια και οι προτάσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να υλοποιηθούν μόνο έξω από μνημονιακές και νέο-αποικιοκρατικές εξαρτήσεις. Κάθε άλλη συζήτηση αποτελεί μέρος ενός πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του δικομματισμού και των μνημονιακών και εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
[…]
Αφού και τώρα η νέο-αποκιοκρατία στον ευρωπαϊκό νότο και στην Ελλάδα θέτει θέμα απόλυτου οικονομικού, πολιτικού έλεγχου και λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, το σύνθημα Venceremos σύντομα θα έχει και την ελληνική του εκδοχή!
(Ολόκληρο το άρθρο στο iskra.gr).