Κυριολεκτικά αστεία είναι η προσπάθεια των Σαμαρά και Βενιζέλου να φορτώσουν το κόστος(;) της «ακυβερνησίας» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σαμαράς, που ονειρευόταν αυτοδυναμία και ο Βενιζέλος, που δημαγωγούσε για την 1η θέση, καμώνονται ότι μεγαλοπρεπώς θα έδιναν σήμερα ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα (ή άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) που, όμως, θα ήταν υποχείριο των δικών τους σάπιων κομμάτων και θα συνέχιζε αναγκαστικά την πολιτική Παπαδήμου. Γνωρίζοντας, όμως, ότι αυτά δεν περνούν, οφείλουν να ετοιμάζουν τα εκλογικά βιβλιάρια για νέες εκλογές τον Ιούνη… Όπου βέβαια θα πέσει ακόμα μεγαλύτερη φάπα από τις 6 Μάη…
Ημερ.Δημοσίευσης
Στη ΝΔ, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Σαμαράς δεν θα μακροημερεύσει. Οι «βαρώνοι» τον υποχρέωσαν να ξεχάσει τους λεονταρισμούς για διαδοχικές εκλογές μέχρι την αυτοδυναμία και να μπει στα «βάσανα» αναζήτησης μιας κυβέρνησης συμμαχιών, που τόσο έχουν ανάγκη οι καπιταλιστές. Ο (καραμανλικός) Αντώναρος χαρακτήρισε ως «πάτο» το αποτέλεσμα της ΝΔ και στον Τύπο ήδη εμφανίστηκαν τα δημοσιεύματα που προαναγγέλλουν την επιστροφή του Κ. Καραμανλή στην ηγεσία, με στόχο –λέει– να ενώσει ξανά την «παράταξη» και να εμπνεύσει τον κόσμο της Δεξιάς. Τέτοια ποικιλία επιλογών…
***
Ο Πάγκαλος ομολόγησε δημόσια το τέλος των δυνατοτήτων του ΠΑΣΟΚ «ως μεγάλο κόμμα», ανοίγοντας τη συζήτηση ακόμα και για το αν χρειάζεται πλέον ένα τέτοιο κόμμα. Το τρίξιμο των δοντιών που ακούγεται από όσες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις απέμειναν στα συνδικάτα, ερμηνεύεται από «κύκλους» του Βενιζέλου ως μια πρώτη προειδοποίηση από το (πολύ) βαθύ ΠΑΣΟΚ (βλ. Λαλιώτη, Λιβάνη κ.ά.) ότι η περίοδος ανοχής φτάνει στο τέλος της. Και με αυτές τις συνθήκες φτώχειας και γκρίνιας θα πρέπει να πάνε οι σοσιαλφιλελεύθεροι σε μια νέα, ακόμα πιο κρίσιμη αναμέτρηση. Γι’ αυτό άλλωστε ο Βενιζέλος εμφανίζεται ως ο θερμότερος φίλος μιας όποιας «κυβερνησιμότητας» εδώ και τώρα, έστω και αν αυτό τον υποχρεώνει να αναγνωρίσει πρωτοκαθεδρία στον –κάποτε– «τσάμπα μάγκα» Αλ. Τσίπρα…
***
Κυριολεκτικά εξοργιστικά τα κροκοδείλια δάκρυα των μεγάλων καναλιών σχετικά με την άνοδο των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής. Αλήθεια, ποιοι ονόμαζαν «αγνούς φιλάθλους» και όχι εθνικιστές τους χουλιγκάνους του Παναγιώταρου στην πρώιμη εποχή ανάπτυξης της Χ.Α. μέσω της «γαλάζιας στρατιάς»; Αλήθεια, ποιοι ονόμαζαν αυθεντικές «επιτροπές κατοίκων» τα φασιστόμουτρα του Αγ. Παντελεήμονα, όταν αυτοί γιαούρτωναν τον Αλ. Αλαβάνο και την Ελ. Πορτάλιου;
***
Δέκα μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη ήταν ολοφάνερο ότι το ΚΚΕ είχε αποσυρθεί από την εκλογική μάχη. Τα περίπτερα του κόμματος ήταν ημίνεκρα, η διανομή του υλικού γινόταν με απολύτως τυπικό τρόπο, οι παρεμβάσεις κεντρικών στελεχών στα ΜΜΕ χαρακτηρίζονταν από αλληλοσυγκρουόμενους αυτοσχεδιασμούς. Η σύγχυση της ηγεσίας είχε οδηγήσει σε παράλυση τη βάση και τα ενδιάμεσα στελέχη, που φάνηκε και στο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, την επομένη των εκλογών οι κινήσεις της ηγεσίας επιχειρούν να «μαζέψουν» το κόμμα, σε μια κατεύθυνση ακόμα μεγαλύτερ ης περιχαράκωσης. Και έτσι ακούμε όλο και συχνότερα τη γελοία φράση καθεστωτικών στελεχών: «Διαφωνώ με το ΚΚΕ, αλλά σέβομαι την τακτική του»…
***
Ο Γ. Δραγασάκης είναι σημαντικό στέλεχος του ΣΥΝ. Υπήρξε ο πρώτος που, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για προσωπική άποψη, δήλωσε από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ πρόθυμος για συγκυβέρνηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε για μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», με στόχο την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Υπενθυμίζουμε ότι το 1989 η καθιέρωση της απλής αναλογικής υπήρξε το άλλοθι για τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη. Ελπίζουμε να είναι, πράγματι, μια περιορισμένη προσωπική άποψη που δεν αντανακλά ευρύτερες σκέψεις και σχεδιασμούς. Γιατί τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο…