Για να γίνει εφικτή αυτή η νίκη, χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες για την κήρυξη απεργιών συμπαράστασης στους χαλυβουργούς από εργατικά κέντρα και τις 2 εργατικές συνομοσπονδίες.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Για μια φορά ακόμη οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας δείξανε τη δύναμή τους και την αποφασιστικότητά τους να νικήσουν. Ο ηρωϊκός τους αγώνας, που συμπληρώνει 206 μέρες, δεν σταμάτησε, παρά τη μεγάλη προσπάθεια της εργοδοσίας να στηθεί ολόκληρος απεργοσπαστικός μηχανισμός, σε συνεργασία μάλιστα με γνωστό για τη φιλεργοδοτική στάση του τηλεοπτικό κανάλι, το ΣΚΑΪ.
Απεργοσπασία
Από τις 14 ως τις 17 Μάη ζήσαμε μια λυσσαλέα προσπάθεια του Μάνεση και του συστήματος να «αποκαταστήσουν» την τάξη.
Την Τρίτη 15 Μάη, οι διευθυντές του Μάνεση, με την παρουσία κάμερας του ΣΚΑΪ, αστυνομίας και αθενοφόρου και έχοντας μαζί τους ομάδα απεργοσπαστών, απαίτησαν να μπουν στο εργοστάσιο, διεκδικώντας το δικαίωμά τους στην... εργασία. Όταν οι εργαζόμενοι, μαζί με συμπαραστάτες από πολλά σωματεία που είχαν φτάσει στη Χαλυβουργία, δέχθηκαν μόνο την είσοδο των διευθυντών, οι ρουφιάνοι απεργοσπάστες του Μάνεση προσπάθησαν επίμονα να προκαλέσουν ένταση. Ο ΣΚΑΪ ανακάλυψε ακόμη και τραυματισμένο εργαζόμενο από το στρατόπεδο των απεργοσπαστών. Το αποκορύφωμα του σκηνικού στήθηκε την επόμενη μέρα, όταν στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ έγιναν επικλήσεις από τους απεργοσπάστες προς τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να παρέμβουν για να σταματήσουν την απεργία.
Παρά τις πιέσεις, η συνέλευση των εργαζομένων αποφάσισε, με 179 ψήφους υπέρ και 53 κατά, τη συνέχιση της κινητοποίησης. Έτσι ο ηρωϊκός αγώνας των χαλυβουργών συνεχίζεται. Έχει όμως την προοπτική να νικήσει; Πρώτη προϋπόθεση είναι να παραμείνουν ενωμένοι οι εργαζόμενοι. Όσο περνάει ο καιρός και δεν υπάρχει αποτέλεσμα, δηλαδή ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών, η κατάσταση θα δυσκολεύει. Από τους 53 εργαζόμενους που ψήφισαν το σταμάτημα της κινητοποίησης δεν είναι όλοι απεργοσπάστες. Ας ελπίσουμε ότι η κίνηση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ να ζητήσουν στις επερχόμενες εκλογές του σωματείου να μην υπάρχουν ξεχωριστά ψηφοδέλτια παρατάξεων, αλλά ένα κοινό, είναι σε αυτή την κατεύθυνση και δεν υποκρύπτει προσπάθεια απαγκίστρωσης του ΚΚΕ από ενδεχόμενη ήττα της κινητοποίησης.
Ευθύνες του ΠΑΜΕ
Με κύρια ευθύνη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, ο αγώνας στη Χαλυβουργία, που στις πρώτες μέρες γνώρισε ένα πρωτόγνωρο κύμα ταξικής αλληλεγγύης, τείνει να απομονωθεί. Σε όλες τις απεργίες το ΚΚΕ προτίμησε να κρατήσει απομωνομένους τους εργαζόμενους στη Χαλυβουργία από τους υπόλοιπους απεργούς, καλώντας ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Όταν στις κεντρικές συγκεντρώσεις των Χαλυβουργών άρχισαν να εμφανίζονται συμπαραστάτες από άλλους χώρους της Αριστεράς, προσπάθησαν να τους απομονώσουν και επειδή αυτό δεν ήταν εφικτό, σταμάτησαν τις κεντρικές συγκεντρώσεις. Ακόμη και την Πρωτομαγιά κράτησαν μαντρωμένους τους απεργούς στο εργοστάσιο, για να καρπωθούν μερικούς ψήφους στις επερχόμενες εκλογές. Ακόμα χειρότερα, το ΚΚΕ και οι εκπρόσωποί του στο σωματείο είναι αυτοί που έδωσαν το δικαίωμα σε απεργοσπάστες και ρουφιάνους του Μάνεση να καλούν τους συμμορίτες νεοναζί της Χρυσής Αυγής για να τους «σώσουν», αφού αυτοί ήταν που καλοδέχτηκαν τους νεοναζί, όταν επισκέφτηκαν το εργοστάσιο, παρότι λίγες μέρες πριν η Χρυσή Αυγή με ανακοίνωσή της εξυμνούσε το Μάνεση και απειλούσε τους απεργούς.
Μια νίκη στην απεργία της Χαλυβουργίας που θα επιβάλλει την ανάκληση 119 –ως τώρα– απολύσεων και να μην περάσουν μειώσεις μισθών 40%, θα δώσει τεράστια αυτοπεποίθηση σε όλους τους εργαζόμενους για να σταματήσουν την αδυσώπητη επίθεση των εργοδοτών σε μισθούς και συμβάσεις, ακόμα και σε περίπτωση που προκύψει κυβέρνηση της Αριστεράς. Οι εργοδότες δεν θα είναι πρόθυμοι να εφαρμόσουν τους νόμους που θα ψηφίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, χωρίς ένα δυνατό εργατικό κίνημα που θα επιβάλει την εφαρμογή τους.
Για να γίνει εφικτή αυτή η νίκη, χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες για την κήρυξη απεργιών συμπαράστασης στους χαλυβουργούς από εργατικά κέντρα και τις 2 εργατικές συνομοσπονδίες. Πρωτοβουλίες που θα δώσουν ξανά την αυτοπεποίθηση στους απεργούς ότι μπορούν να νικήσουν και ότι δεν συνεχίζουν τον αγώνα τους απλά για την τιμή των όπλων.