Φύλλο Νο 268 (23 Μάη 2012)

Τον κίνδυνο της «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζουν πολλοί σ. και φίλοι τόσο από το ΚΚΕ, όσο και από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ασφαλώς ο κίνδυνος ενσωμάτωσης και τελικά εξουδετέρωσης είναι πάντα υπαρκτός και κάποιοι οφείλουν να τον αντιμετωπίζουν. Όμως οι ανησυχούντες ξεχνούν ότι, για την ώρα τουλάχιστον, ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει τις εξετάσεις (π.χ. πιέσεις για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας). Ξεχνούν επίσης ότι το βέλος της ριζοσπαστικοποίησης (σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1980 που κινήθηκε από την αριστερά προς το κέντρο), σήμερα κινείται στην αντίστροφη κατεύθυνση: από τη σοσιαλδημοκρατία προς την αριστερά. Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι και αν τον Ιούνη σχηματισθεί μια αδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι πιο πιθανό αυτή να συντριβεί, παρά να ενσωματωθεί. Εκτός αν σοβαρευτούμε τελικά και επιχειρήσουμε –έτσι για αλλαγή– αυτή τη φορά, όλοι μαζί, να νικήσουμε…

Πραγματική δύναμη συνοχής του είναι ο φόβος απέναντι στην Αριστερά, η πάλη για να ανακοπεί το λαϊκό ρεύμα ανατροπής που εκδηλώθηκε στις 6 Μάη.

Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί μόνο υπό την προϋπόθεση της κινητοποίησης, της δράσης και της οργάνωσης του ίδιου του κόσμου. Που εξακολουθεί να είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να παραλύει τις καθεστωτικές δυνάμεις και να τις αναγκάζει σε υποχωρήσεις.

Για να γίνει εφικτή αυτή η νίκη, χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες για την κήρυξη απεργιών συμπαράστασης στους χαλυβουργούς από εργατικά κέντρα και τις 2 εργατικές συνομοσπονδίες.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές (22/5) πραγματοποιείτο η ετήσια τακτική συνέλευση στην ΕΣΗΕΑ, η οποία, μεταξύ άλλων, αναμένεται να εγκρίνει την κήρυξη 24ωρης απεργίας στις 28/5, την οποία αποφάσισαν τα συνεργαζόμενα σωματεία του κλάδου, και πιθανή κλιμάκωση τις επόμενες ημέρες έως τις εκλογές.

Ά μεσα απάντησαν οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» στο κύμα απολύσεων που εξαπολύθηκε από την εργοδοσία (τον πολυπράγμονα μάνατζερ δισεκατομμυρίων ιδιοκτήτη Ρήγα και την εκδότρια δικηγόρο Σουλοπούλου), διαμαρτυρόμενοι για τις 6 νέες απολύσεις (που προστέθηκαν στις 7 προ διμήνου) συναδέλφων στο συγκρότημα.

Με την υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας έληξε η 15νθήμερη κατάληψη των κεντρικών υπηρεσιών του ΟΚΑΝΑ από τους εργαζόμενους του Οργανισμού.

Υπογράφτηκε μεταξύ του σωματείου εργαζομένων και της Διοίκησης της εταιρείας Κτηματολόγιο ΑΕ συλλογική σύμβαση, με περιεχόμενο τον κανονισμό εργασίας της εταιρείας.

Την προσήλωσή της στη βάρβαρη πολιτική του μνημονίου απέδειξε η οικογένεια Γεωργιάδη.

Με κατάληψη των γραφείων απάντησαν οι εργαζόμενοι, αλλά και οι απολυμένοι στα καταστήματα Metropolis, ιδιοκτησίας Α. Κουρή, στα μέσα του Μάη.

Μόνο ως πετυχημένη θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεργία που έγινε την προηγούμενη βδομάδα στο χώρο του βιβλίου.

Παρά τα στραβοπατήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε και απέρριψε τις σειρήνες για την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή Σωτηρίας. Αυτό άφησε αλώβητη –και μάλιστα ενίσχυσε– τη δυναμική της 6ης Μάη, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται σήμερα σε πολλές δημοσκοπήσεις ως ο πιθανότερος νικητής των εκλογών στις 17 Ιούνη. Όμως αυτή η προοπτική θέτει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ –και ιδίως στην ηγεσία του ΣΥΝ– σοβαρότερα ζητήματα.

Σε αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να μην κάνει ούτε βήμα πίσω στο πρόγραμμα, να δώσει ταξικό περιεχόμενο στην πολιτική διαπάλη, ώστε το κέντρο της σύγκρουσης, να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, να γίνει μαζικά αντιληπτό.

Η αναγωγή της «λαϊκής εξουσίας» ως της άμεσης απάντησης που πρέπει να δοθεί στις εβδομάδες και στους μήνες που έρχονται, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι το ΚΚΕ έχει σηκώσει λευκή σημαία στον σημερινό υπαρκτό πολιτικό αγώνα.

Πεποίθηση πάρα πολλών ανθρώπων στην Παραλία είναι ότι ζούμε μια νέα περίοδο ριζοσπαστικοποίησης και ανατροπών. Αυτό προσπαθούμε να το φέρουμε σε επικοινωνία με την κουλτούρα, τις αρχές και τις αξίες της ριζοσπαστικής-επαναστατικής Αριστεράς.

Ή με την Αριστερά και αυτούς που εκπροσωπεί (μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες, ανέργους, συνταξιούχους, τη νεολαία) ή με τη Δεξιά των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεκδοτών.

Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ σημαντική διαδικασία μέσα στην κοινωνία, που τείνει να επαληθεύσει την περιγραφή της Ελλάδας ως αδύναμου κρίκου της ευρωπαϊκής κρίσης, διεκδικώντας παράλληλα να θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια πανευρωπαϊκή «άνοιξη» των λαών και της Αριστεράς.

Το «φτάνει πια» όλων αυτών, που ακούγεται καιρό τώρα στους δρόμους της πόλης, έφερε την εκλογική ανατροπή της 6ης Μάη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα πισωγυρίσματα, τους δισταγμούς και τις αδυναμίες του, ήταν η βασική συνιστώσα της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης ενάντια στα μνημόνια.

Έγινε την Παρασκευή 18/5/2012 συνάντηση συλλογικοτήτων, που δραστηριοποιούνται ενάντια στα χαράτσια, τα διόδια και στα αντιλαϊκά μέτρα.

Στις 31 Μάη διεξάγεται το δημοψήφισμα για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της ΕΕ και ο ιρλανδικός λαός έχει την ευκαιρία με το δικό του «ΟΧΙ» να καταφέρει ένα σοβαρό χτύπημα στην ευρω-λιτότητα.

Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Εργαζομένων του Νοσοκομείου «Η ΕΛΠΙΣ», το σωματείο αναλαμβάνει πρωτοβουλία ενημέρωσης της κοινωνίας, φορέων και συλλόγων της περιοχής, για τη στήριξη του αγώνα ενάντια στη συγχώνευση του νοσοκομείου με τον «Άγιο Σάββα».

Η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου και του ΚΚΓ ήταν μια πολιτική ταξικής συνεργασίας. Είχαν μαζί τους τα εκατομμύρια των εργαζομένων και δεν διεκδίκησαν την εξουσία.

Η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν έχει λόγο να εμπλακεί σε μια συζήτηση για αναζήτηση «κεϊνσιανών» λύσεων, που θα επιχειρούν να σώσουν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό.

Οι κινητοποιήσεις είχαν στόχο να στείλουν μέσα από «την καρδιά του κτήνους» μήνυμα αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία.

Από το 2009, η Δεξιά έχει χάσει 9 απο τις 11 εκλογές κρατιδίων.

Το συριακό καθεστώς θεωρούσε ότι η στρατιωτική συντριβή της Χομς («πρωτεύουσας της επανάστασης»), σε συνδυασμό με την έλευση των παρατηρητών του ΟΗΕ και την προκήρυξη εκλογών θα έφερνε την οριστική του νίκη. Όμως η εξέγερση συνεχίζεται.

Έληξε η συγκινητική, ηρωική απεργία πείνας των πάνω από 2.000 Παλαιστινίων κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές που είχε ξεκινήσει στις 17 Απρίλη.

Η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Σικάγο γίνεται με «αφγανικά σύννεφα» από πάνω της.

Στην Πάτρα, όπως και πανελλαδικά, το κύμα ριζοσπαστισμού προς τα αριστερά που φάνηκε στις βουλευτικές της 6ης Μάη, εκφράστηκε και στις φοιτητικές εκλογές, με αύξηση των ποσοστών τόσο της ΑΡΕΝ, αλλά και των ΕΑΑΚ.

Στο Ιόνιο πανεπιστήμιο η Αριστερά στις σχολές, μέσα στον τελευταίο χρόνο, κατάφερε με την παρουσία και τις παρεμβάσεις της να διεκδικήσει τη δυναμική της παρουσία και μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους.