Η άρχουσα τάξη της Ευρώπης και οι εκπρόσωποί της δίνουν έναν πολύ συνειδητό ταξικό πόλεμο με δύο στόχους: να περιοριστεί όσο το δυνατόν το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις 17/6 και συνακόλουθα να «λάβουν γνώσιν και συμμόρφωσιν» όλοι οι μελλοντικά απείθαρχοι λαοί της Ευρώπης.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η καταιγίδα απειλών, προγνώσεων, νουθετήσεων, δηλώσεων έχει ενταθεί όσο πλησιάζουν οι ελληνικές εκλογές. Η άρχουσα τάξη της Ευρώπης και οι εκπρόσωποί της δίνουν έναν πολύ συνειδητό ταξικό πόλεμο με δύο στόχους: να περιοριστεί όσο το δυνατόν το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις 17/6 και συνακόλουθα να «λάβουν γνώσιν και συμμόρφωσιν» όλοι οι μελλοντικά απείθαρχοι λαοί της Ευρώπης.
Κλασικά παραδείγματα της ταξικής αυτής επίθεσης, η Λαγκάρντ, ο Σόιμπλε, ο Μπαρόζο, που άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο επισείουν την απειλή εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αν δεν γίνει απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου.
Απειλές εξόδου
Όλοι βέβαια γνωρίζουν πως δεν υπάρχει νομική πρόβλεψη και τρόπος αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ. Ωστόσο οι «σκληροί» φονταμενταλιστές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως η Μέρκελ, έψαξαν εναγωνίως και βρήκαν την απάντηση σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: Αν η Αθήνα ακυρώσει το μνημόνιο, να παραπέμπεται διαρκώς στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο θα της επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα για αθέτηση υποχρεώσεων προς την ΕΕ και έτσι να εξωθηθεί η χώρα στην έξοδο και από την ΕΕ. «Να ισχύει ό,τι ισχύει για όλες τις χώρες που παραβιάζουν τους δημοσιονομικούς κανόνες», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος.
Αλλά ο πόλεμος απειλών δεν προέρχεται μόνον από τους δεξιούς της Ευρώπης. Η «ελπιδοφόρα» νέα «σοσιαλιστική» κυβέρνηση της Γαλλίας έχυσε και αυτή τη χολή της ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού για ανατροπή του μνημονίου. Δράστης ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε σχετικά με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είπε στη γαλλική τηλεόραση: «Αναμφίβολα θα τεθεί θέμα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη εάν η Αθήνα δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της όσον αφορά το πρόγραμμα λιτότητας που έχει συμφωνήσει». Παρότι η «επιλογή» ανήκει στους Έλληνες, σημείωσε ο Μοσκοβισί, θα ήταν κατά τον ίδιο «σαφώς προτιμητέο από τις ελληνικές εκλογές να αναδειχθεί μια κυβέρνηση υπέρ της Ευρώπης και υπέρ του ευρώ» (εννοώντας φυσικά μια κυβέρνηση υπέρ του μνημονίου).
Ωστόσο είναι τέτοια τα αδιέξοδα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που γεννά αντιφάσεις δηλώσεων. Ενάντια στη ρητορική των απειλών, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Ζ.Κ. Γιούνκερ είχε δηλώσει πρόσφατα ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι αδύνατη και όσοι εκτοξεύουν μια τέτοια απειλή κάνουν απλώς προπαγάνδα. Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν κάνει κατά καιρούς μέλη της αυστριακής κυβέρνησης αλλά και σειρά σημαντικών στελεχών ευρωπαϊκών τραπεζών και άλλων οργανισμών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την επομένη των δηλώσεών του ακόμα και ο Μοσκοβισί τις χαρακτήρισε παρεξήγηση. Επίσης επισήμανε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στη νομισματική ένωση, επειδή έχει προχωρήσει η «ολοκλήρωση» στην ευρωζώνη, «επειδή δεν θέλουμε να υπάρξει φαινόμενο ντόμινο και επειδή έχουμε ήδη δεσμεύσει πολλά χρήματα, 150 δισ. ευρώ».
«Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού από το ευρώ», σημείωσε και ο Βαν Ρομπάι από την Αγία Πετρούπολη όπου διεξάγονταν η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ – Ρωσίας.
Αντίστροφη διάψευση από την περίπτωση Μοσκοβισί επιχειρήθηκε με τις περίφημες δηλώσεις του επικεφαλής εκπροσώπου της ΕΚΤ στην τρόικα, του Κλάους Μαζούχ, στο «Πρώτο Θέμα». Εκεί ο Μαζούχ φέρεται να είπε πως η τρόικα είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί με την καινούργια ελληνική κυβέρνηση «όλες τις πτυχές του νέου μνημονίου». Προσέθεσε δε το εξής καταπληκτικό: «Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε είναι ότι πλέον οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συντάξεις έχουν φθάσει στα επίπεδα που ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, στο σημείο όπου θέλαμε να υποχωρήσουν, σε αντίθεση με τις τιμές που δεν έχουν πέσει σχεδόν καθόλου».
Κόστος
Αποδεικνύεται επίσης ότι η ευρωζώνη δεν είναι καθόλου έτοιμη για μια ελληνική έξοδο από το ευρώ. Μπορεί ο Σόιμπλε να ισχυρίζεται το αντίθετο αλλά μάλλον Σχέδιο Β’ δεν υπάρχει από τους Ευρωπαίους. Όταν ρωτήθηκε εάν το υπουργείο του έχει προετοιμαστεί για το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Μοσκοβισί παραδέχθηκε ότι «έχουν ίσως γίνει κάποιες σκέψεις εδώ κι εκεί, είναι πιθανό», αλλά προσέθεσε πως θα εργαστεί προκειμένου να «αποφευχθεί το σενάριο αυτό». Αντίστοιχες δηλώσεις έκανε και ο Ιταλός εγκάθετος πρωθυπουργός Μ. Μόντι στο «Βήμα».
Σε κάθε περίπτωση, παρά τις απειλές τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες γνωρίζουν καλά το πόσο ανυπολόγιστο θα είναι το οικονομικό και πολιτικό κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ. Για ένα τρισ. ευρώ κάνουν λόγο πολλοί διεθνείς αναλυτές. Το συνολικό οικονομικοπολιτικό κόστος μιας αποχώρησης θα ήταν τεράστιο για την ευρωζώνη, καθώς όλος ο κόσμος θα αναρωτηθεί πόσο ισχυρή είναι αυτή η νομισματική ένωση που αφήνει στην τύχη της τη μικρή Ελλάδα. Τι θα γίνει αν χρειαστεί να στηρίξει το ισπανικό ή το ιταλικό Δημόσιο; Γιατί το ντόμινο κατάρρευσης ή εξόδου άλλων χωρών από το ευρώ είναι άμεση ορατή προοπτική σε περίπτωση ελληνικής εξόδου. Ήδη, ο οίκος Fitch προειδοποίησε ότι, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα υποβαθμίσει σειρά ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και τη Γαλλία. «Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, τότε θα γνωρίζουμε πως η συμμετοχή στην ευρωζώνη δεν είναι μια μη-αναστρέψιμη κατάσταση. Μετά όλοι θα σπεύσουν να σηκώσουν τα χρήματά τους από τις ιταλικές και τις ισπανικές τράπεζες», προειδοποίησε ο γνωστός νομπελίστας οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν σε συνέντευξή του στην «Ιντιπέντεντ».,
Σε αυτό τον ορυμαγδό, ο Σ. Μπερλουσκόνι άνοιξε καινούργιο ασκό του Αιόλου προτείνοντας να τυπώσει φρέσκα ευρώ η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας, αν αρνηθεί να κάνει κάτι τέτοιο η ΕΚΤ του –επίσης Ιταλού– Ντράγκι. Διαφορετικά, υποστήριξε ο εκπαραθυρωμένος πρώην πρωθυπουργός, η Ιταλία θα χρειαστεί να φύγει από το ευρώ. «Θα πούμε τσάο ευρώ», φέρεται να δήλωσε με τη γνωστή «κομψότητά» του ο Καβαλιέρε (ωστόσο λίγο μετά έκανε –κι αυτός– διάψευση των δηλώσεών του).
Ανατροπές
Αν στις 17 Ιούνη προκύψει μια επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν ο ελληνικός λαός διατρανώσει με ακόμη σαφέστερο τρόπο τη βούλησή του να αρνηθεί το μνημόνιο, τότε είναι πιθανό οι απειλητικές φωνές στην ΕΕ να στρογγυλευτούν. Σε κάθε περίπτωση, πολλοί από τους ηγέτες που εκτοξεύουν τις απειλές –ειδικότερα η Μέρκελ και ο Σόιμπλε– δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα παραμείνουν στις θέσεις τους, μετά τις εκλογές στις δικές τους χώρες. Η ανατροπή 12 Ευρωπαίων προέδρων και πρωθυπουργών από την έναρξη της κρίσης, το 2008, και ιδιαίτερα οι πρόσφατοι εκλογικοί σεισμοί σε Ελλάδα, Γαλλία και Ρηνανία-Βεστφαλία διαμηνύουν ότι η κρίση του ευρώ μετατρέπεται σε κρίση του πολιτικού συστήματος και πιθανόν και σε κρίση εξουσίας. Οι σημερινές απειλές μπορεί σε λίγες μόλις εβδομάδες να είναι εντελώς παράταιρες.