Λοιπόν, τι προτιμάτε; Ευρώ ή χάος; Αυτό κραυγάζουν καθημερινά οι τηλεαστέρες, επιδιώκοντας να χειραγωγήσουν το αριστερό-λαϊκό ρεύμα που εκφράστηκε στις 6 Μάη, με στόχο να μην το ξαναβρούν μπροστά τους –ενισχυμένο– στις 17 Ιούνη. Το ερώτημα, έτσι τοποθετημένο, έχει προφανή απάντηση (το ευρώ, το ευρώ!), αλλά είναι προφανώς ανέντιμο…
Ημερ.Δημοσίευσης
***
Αν όμως ο κόσμος κληθεί να απαντήσει σε πιο πραγματικά διλήμματα, η απάντηση, αμέσως, διαφοροποιείται: Θα δεχόσασταν με αντίτιμο την παραμονή στο ευρώ (και την εγγύηση των καταθέσεων…) να ζείτε σε μια χώρα με μέσο μισθό γύρω στα 400-500 ευρώ, με μέση σύνταξη γύρω στα 300 ευρώ και με 2 ή 2,5 εκατομμύρια ανέργους; Η απάντηση «πάση θυσία στο ευρώ» ανήκει πλέον στο παρελθόν και σήμερα αφορά μόνο το «πάνω» μέρος της κοινωνίας…
***
Ακριβώς σε αυτή τη διαπίστωση απαντά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτείται από δύο ισοβαρή στοιχεία: α) Δεν θα φύγουμε από το ευρώ με δική μας πρωτοβουλία. β) Δεν θα δεχθούμε θυσίες για τη σωτηρία του ευρώ. Υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε υποχρεωτικό δίλημμα θα απαντήσουμε με κριτήριο την προτεραιότητα των κοινωνικών αναγκών…
***
Ας δούμε όμως λίγο και τις απαντήσεις εκείνου του τμήματος της Αριστεράς που υποστηρίζει την άμεση έξοδο από το ευρώ «με δική μας πρωτοβουλία». Μιλώντας για άμεση έξοδο, γίνεται φανερό ότι οι σ. αυτοί μιλάνε για τον παρόντα πολιτικό χρόνο και όχι για έναν στόχο στο ιστορικό μέλλον. Μιλάνε για αλλαγή του νομίσματος μέσα στις συνθήκες «συνέχειας» του καπιταλισμού και όχι μέσα από μια, μελλοντική, νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση. Έτσι οι δυσκολίες της μετάβασης στη δραχμή, οι θυσίες που θα υποστούν οι εργαζόμενοι, θα αφορούν μια «επανεκκίνηση» της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αγαπητοί σ., γνωρίζουμε ότι οι εργάτες, κάποτε, δέχθηκαν θυσίες για έναν «πολεμικό κομουνισμό», αλλά δεν γνωρίζουμε γιατί θα πρέπει να δεχθούν άγριες θυσίες για έναν «πολεμικό καπιταλισμό»…
***
Ένα πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση του καπιταλισμού με επιστροφή στη δραχμή, με στροφή στον προστατευτισμό, με έμφαση στην ανταγωνιστικότητα και στις εξαγωγές, δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται εκ προοιμίου «προοδευτικό». Ως ελεύθερη επιλογή μπορεί να υπάρξει κυρίως από τη μετατόπιση ενός τμήματος της κυρίαρχης τάξης στην κατεύθυνση μιας εθνικιστικής «αντιπαγκοσμιοποίησης». Οι ευρωσκεπτικιστές στην ΕΕ είναι γνωστοί, η Λεπέν στη Γαλλία ενισχύεται, ενώ στην Ελλάδα έχει ήδη προταθεί για «δοτός» πρωθυπουργός ο Βασ. Μαρκεζίνης…
***
Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο Μπερλουσκόνι ήδη απειλεί την Κομισιόν με ένα «τσάο στο ευρώ». Αντικειμενικά προοδευτικός ο καβαλιέρε; Δεν νομίζουμε…
***
Η παλαιά «γάτα» της ευρωπολιτικής, ο κάποτε «αριστεριστής» Γιόσκα Φίσερ ξαναχτυπά. Κατηγορεί τη Μέρκελ ότι η πολιτική της ρίχνει βενζίνη στη φωτιά της κρίσης, ενώ προειδοποιεί ότι τυχόν διάλυση του ευρώ θα επιφέρει, και για τους εργαζόμενους στη Γερμανία, μια κρίση που όμοιά της δεν έχουν ζήσει οι σημερινές γενιές…
***
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει ότι έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του…
***
Και ο ΔΟΛ δηλώνει, από τις στήλες των «Νέων», ότι προτιμά ως υπουργό Οικονομικών, σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον Γ. Δραγασάκη. Σώπα…