Πραξικόπημα στην Παραγουάη

Αφορμή ήταν μια αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα σε ακτήμονες, που κατέλαβαν ένα τεράστιο αγρόκτημα, και την αστυνομία που αιματοκύλισε την κατάληψη. Η Δεξιά οργάνωσε μια δίκη-παρωδία που κατήγγειλε τον Λούγκο για ανικανότητα να διατηρήσει την τάξη στη χώρα και οδήγησε στην εκπαραθύρωσή του. Ο Λούγκο, πρώην ιερέας που εμπνεόταν από τη θεολογία της απελευθέρωσης, εξελέγη το 2008, υποσχόμενος αναδιανομή της γης και αύξηση των φόρων στην αγρο-βιομηχανία, σε μια χώρα όπου η βασική ταξική διαμάχη είναι ανάμεσα στο πλήθος των ακτημόνων και πρώην αγροτών που συγκεντρώνονται άνεργοι στις πόλεις από τη μία και τους ντόπιους και Βραζιλιάνους μεγαλοϊδιοκτήτες γης από την άλλη. Ο Λούγκο βρέθηκε επικεφαλής της κυβέρνησης, ενώ και στα δύο κοινοβουλευτικά σώματα κυριαρχούσε η Δεξιά. Σε αυτό το σκηνικό, κάθε μεταρρύθμιση απαιτούσε την κινητοποίηση από τα κάτω, αλλά ο Παραγουανός πρόεδρος αποθάρρυνε αυτή την προοπτική και προτίμησε τις υποχωρήσεις για να καθησυχάσει τη Δεξιά και την άρχουσα τάξη. Αποδείχτηκε τραγικό λάθος, καθώς κάθε υποχώρηση ενθάρρυνε τους αντιδραστικούς να συνωμοτούν για την ανατροπή του (είχε προηγηθεί απόπειρα το 2009). Ακόμα και η υπόσχεση για αγροτική μεταρρύθμιση δεν ήταν αποδεκτή για τους «από πάνω» που τον ανέτρεψαν, υπενθυμίζοντας πως η άρχουσα τάξη δεν παραδίδει ποτέ αμαχητί την εξουσία της και πως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί είναι το «αντίπαλο δέος των από κάτω» στους δρόμους...

Μετά το πραξικόπημα: Αντίσταση και διεθνείς αντιδράσεις
Ο αγώνας στην Παραγουάη συνεχίζεται, με τη συγκρότηση του Εθνικού Μετώπου για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας, από ένα πλατύ φάσμα κινημάτων, συνδικάτων, αγροτικών ενώσεων και αριστερών οργανώσεων, που οργανώνει μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Προς το παρόν μια σειρά λατινοαμερικάνικες κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζουν την πραξικοπηματική κυβέρνηση. Αντίθετα, στο δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο η κυρίαρχη διάθεση είναι να αναγνωριστούν οι πραξικοπηματίες. Παρεμπιπτόντως, ενδιαφέρον θα έχει η στάση της Βραζιλίας. Γράφτηκαν πολλά για το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, αλλά ελάχιστα για τον κυρίαρχο ρόλο των Βραζιλιάνων αγρο-καπιταλιστών στη συστηματική εκμετάλλευση των φτωχών Παραγουανών αγροτών και το ρόλο του βραζιλιάνικου, «ανεξάρτητου» τοπικού ιμπεριαλισμού...