Κοινωνική Αλληλεγγύη και νεοναζί

Η αντιδραστική παράδοση είχε πάντα άποψη για τη φιλανθρωπία. Ήταν η ελεημοσύνη του ισχυρού και του πλούσιου προς τον αδύνατο και νικημένο που εκλιπαρούσε βοήθεια. Η εκκλησία περηφανεύεται για το θεάρεστο έργο της, διεκδικώντας πόρους και φοροαπαλλαγές, ακόμη και αν η «προσφορά» της στιγματίζεται από σκάνδαλα. Όταν όμως η Χρυσή Αυγή ξεκινάει καμπάνια διανομής τροφίμων «μόνο για Έλληνες», τότε η υποκριτική φιλανθρωπία του Ιερατείου μοιάζει θεόπνευστο έργο μπροστά στην ωμότητα  και τη χυδαιότητα της ναζιστικής τακτικής.

Το φαινόμενο  δεν είναι καινούργιο. Η ΚΚΚ (Κου Κλουξ Κλαν), τη δεκαετία του ’20 στις ΗΠΑ, συνδύαζε τα πογκρόμ σε βάρος των μαύρων με προγράμματα βοήθειας σε φτωχές οικογένειες λευκών. Προφανής σκοπός ήταν να αποκτήσει μια μαζική κοινωνική βάση, «αμόλυντη» από ταξικές και σοσιαλιστικές ιδέες. Η κρίση του 1929 και τα κινήματα αντίστασης της δεκαετίας του ’30 κατέστρεψαν αυτή την προσπάθεια, γιατί ανέδειξαν τον πραγματικό εχθρό των φτωχών ανθρώπων: την καπιταλιστική ολιγαρχία.

Αυτή τη ρατσιστική κληρονομιά δεν την αρνήθηκε ο Χίτλερ. Στην πρώτη φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι κατακτημένες χώρες από τους ναζί ληστεύονταν από τρόφιμα και πρώτες ύλες και τροφοδοτούσαν την κοινωνική αλληλεγγύη στον «ανώτερο και κυρίαρχο» γερμανικό λαό. Η πείνα στην Αθήνα, το χειμώνα του 1941-1942 με τους 300 χιλιάδες νεκρούς, ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ρατσιστικής «μεταφοράς πόρων».

Νίκαια
Στη Νίκαια, την πόλη των προσφύγων και των εργατών με την ιστορική μνήμη του Μπλόκου του ’43, η νεοναζιστική καμπάνια φιλανθρωπίας «μόνο για Έλληνες» ως τώρα βρήκε κάποια περιορισμένη ανταπόκριση. Γιατί όμως οι Χρυσαυγίτες επέλεξαν τη Νίκαια;  Η Β’ Πειραιά, η πιο λαϊκή, εργατική περιοχή της χώρας, σαρώνεται από την ανεργία και τη φτώχεια. Το επίπεδο συνδικαλιστικής οργάνωσης έχει πέσει. Η θεαματική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές δεν αναλογεί προς το παρόν σε αντίστοιχη κομματική οργάνωση. Παράλληλα το ΚΚΕ έχει υποστεί απώλειες και δεν μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Επιπρόσθετα, η Νίκαια είναι εχθρική προς τα κόμματα του μνημονίου.  Η ΝΔ είναι έξω από τον κόσμο της περιοχής και το ΠΑΣΟΚ έχει πάθει ολοκληρωτική κατάρρευση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούμε να εξηγήσουμε την τοπική εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής με 10%. Στη Νίκαια μιλάμε λοιπόν για σύγκρουση δύο αντίθετων πολιτικών δυνάμεων: των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής και της Αριστεράς με πρωταρχικό το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ. Αν εδραιωθούν στη Νίκαια οι νεοναζιστές, μπορούν να εξαπλωθούν πιο άνετα στις συνοικίες δυτικά από το ποτάμι. Γι’ αυτό εφαρμόζουν μια διπλή τακτική που, χωρίς να «ξεχνά» τις επιθέσεις και τους τραμπουκισμούς σε μετανάστες, αφήνει μεγάλο χώρο στο «κοινωνικό προφίλ» της Χρυσής Αυγής, γιατί στη Νίκαια, σε αντίθεση π.χ. με τον Άγιο Παντελεήμονα, η παράδοση της Αριστεράς είναι ισχυρή.

Αντιφασιστικές τακτικές
Μ’ αυτά τα δεδομένα, δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι στη Νίκαια, μια τακτική αντιφασιστικής δράσης που δίνει την κύρια έμφαση στη στρατιωτική αντιπαράθεση με τους Χρυσαυγίτες βρέθηκε σε αδιέξοδο, παρ’ ότι είχε «στρατιωτικές επιτυχίες». Γιατί ο φασισμός δεν είναι μόνο μια συμμορία τραμπούκων, αλλά ένα κίνημα σκοταδιστικό και βάρβαρο, με στόχο το κίνημα, την Αριστερά και τα συνδικάτα. Αυτό προσπαθούν να συγκροτήσουν σήμερα οι Χρυσαυγίτες. Όμως δεν μπορεί να απαντήσει και μια άλλη προσέγγιση που στηρίζεται στο δίπολο «κοινωνική αλληλεγγύη και μια αστυνομία που θα κάνει τη δουλειά της».

Καταρχήν γιατί η αστυνομία κάνει «τη δουλειά της» και πολύ καλά μάλιστα. Το κύριο καθήκον της είναι να προστατεύει τους πολίτες από το έγκλημα. Ποιοι είναι  όμως οι εγκληματίες; Για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δεν είναι οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες τοκογλύφοι και οι νεοναζί. Αλλά οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, οι απεργοί και οι διαδηλωτές. Αν η αστυνομία βρίσκει την ευγενή συμπαράσταση νεοναζιστών που οπλοφορούν, αυτό δεν είναι κακό για την αστυνομία, αλλά για τις αυταπάτες της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς…

Παράλληλα, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τα «σπίτια κοινωνικής αλληλεγγύης» που θα προσφέρουν νομική βοήθεια, στοιχειώδη ιατρική φροντίδα με κοινωνικά ιατρεία, δωρεάν φροντιστήρια σε άπορους μαθητές κλπ, παρ’ ότι είναι θετική, δεν μπορεί να είναι από μόνη της η απάντηση στους φασίστες, ούτε η απάντηση στην κρίση. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τις δυνάμεις να υποκαταστήσει το κενό που αφήνει η διάλυση του κοινωνικού κράτους. Επίσης δεν διαθέτει την οικονομική ευρωστία αντιδραστικών δυνάμεων «αλληλεγγύης», που χρηματοδοτούνται από τμήματα του κεφαλαίου και του κράτους.
Για μια συνολική απάντηση στο επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης, απαιτείται η κινητοποίηση της κοινωνίας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχουν στον πυρήνα της κινήματα αντίστασης. Στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’30 και στην Ελλάδα της κατοχής 1941-1944 (τότε που το ΕΑΜ οργάνωσε σχεδόν όλο τον ελληνικό λαό ενάντια στους ναζιστές κατακτητές) μπορούμε να βρούμε τέτοια παραδείγματα.

Από το σημερινό κίνημα, η απεργία στην «Ελληνική Χαλυβουργία» είναι διδακτική. Όσο το συνδικάτο ήταν μαχητικό και ανοιχτό, η κοινωνική αλληλεγγύη ξεπέρασε κάθε όριο. Όταν το ΠΑΜΕ απομόνωσε ευρύτερες δυνάμεις και δεν ξεμπρόστιασε την «αλληλεγγύη» της Χρυσής Αυγής, η συμπαράσταση στον αγώνα περιορίστηκε. Εκεί πάτησε και η πρόσφατη απεργοσπαστική επιχείρηση Μάνεση-Σαμαρά.

Τι να κάνουμε;
Η απάντηση στη φασιστική πρόκληση μπορεί και πρέπει να δοθεί σε τρία επίπεδα:

Πρώτο, να οργανώσουμε μαζικούς αγώνες για τα ζωτικά προβλήματα των απλών ανθρώπων: Την ανεργία που εξαπλώνεται και τη διάλυση της δημόσιας υγείας. Σ’ αυτό το καθήκον η Αριστερά και τα εργατικά σωματεία έχουν τον πρώτο λόγο.

Δεύτερο, με την ανακούφιση στα θύματα της κρίσης, που μπορούν να προσφέρουν τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης. Το κύριο βάρος εδώ χρειάζεται να το αναλάβουν οι τοπικοί φορείς. Για παράδειγμα, ο δήμαρχος της Νίκαιας να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του. Για να το εξασφαλίσει, ενωμένη η Αριστερά της Νίκαιας μπορεί να επιβάλει στο δήμο να οργανώσει συστηματικά συσσίτια για τους άνεργους και τους άπορους κατοίκους της περιοχής, ανεξαρτήτως εθνικότητας και προέλευσης.

Τρίτο, απαιτούνται αντιφασιστικές κινητοποιήσεις μαζικές, μαχητικές και περιφρουρημένες. Ο όγκος και ο παλμός τους να παραλύουν τους φασιστικούς τραμπουκισμούς και να απομονώνουν τους χαλαρούς υποστηρικτές των φασιστών από τον σκληρό πυρήνα.

Βαδίζοντας πάνω σ’ αυτό το δρόμο μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια των φασιστών για τη Νίκαια και την ευρύτερη περιοχή και να μετατρέψουμε την Αριστερά σε ηγεμονική δύναμη απόλυτης πλειοψηφίας. Όχι μόνο εκλογικά, αλλά κοινωνικά και πολιτικά, σε κάθε πόλη και γειτονιά.