Ο άνεμος των αραβικών εξεγέρσεων έφτασε στο Σουδάν, το οποίο συγκλονίζεται από ένα μαζικό κίνημα διαδηλώσεων εδώ και πάνω από ένα μήνα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι φοιτητικές διαδηλώσεις στις 16 Ιούνη, ενάντια σε νέα μέτρα λιτότητας (κυρίως για την κατάργηση των επιδομάτων πετρελαίου), προκάλεσαν ένα γενικότερο κοινωνικό ξεσηκωμό που υιοθέτησε συνθήματα όπως το κλασσικό «ο λαός απαιτεί την ανατροπή του καθεστώτος».
Η μεγαλύτερη διαδήλωση έγινε στις 30 Ιούνη, επέτειος του πραξικοπήματος που έφερε στην εξουσία το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο το 1989. Όταν ένα κυβερνητικό στέλεχος είπε πως η ανατροπή του προέδρου Μπασίρ είναι τόσο αδύνατη όσο το να γλείψει κανείς τον αγκώνα του, η διαδήλωση ονομάστηκε «γλείφουμε τους αγκώνες μας».
Το καθεστώς του Εθνικού Ισλαμικού Μετώπου είναι σκληρά νεοφιλελεύθερο. Τα πρώτα τρία χρόνια της εξουσίας του απολύθηκαν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, τα συνδικάτα τέθηκαν εκτός νόμου και οι ηγέτες του εργατικού κινήματος και της αντιπολίτευσης φυλακίστηκαν. Μετά από χρόνια καταπίεσης, φτώχειας, αλλά και ενός πολέμου που έληξε με το διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία του Νοτίου Σουδάν, ήρθε η σημερινή εξέγερση.
Το καθεστώς του Μπασίρ στηριζόταν αποκλειστικά στα έσοδα από το πετρέλαιο, τα οποία συρρικνώθηκαν δραματικά, καθώς τα κοιτάσματα βρίσκονται στο Νότιο Σουδάν. Ο πόλεμος συνεχίζεται στα σύνορα για τη διεκδίκηση κάποιων περιοχών με κοιτάσματα. Στην ουσία ο Μπασίρ δαπανά τα πενιχρά έσοδά του για να συντηρεί τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, οδηγώντας σε κατάρρευση και κλείσιμο νοσοκομεία και πανεπιστήμια.
Ο σουδανικός λαός αντιστάθηκε σε δύσκολες συνθήκες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά η σημερινή δραματική κατάσταση προκάλεσε μια εξέγερση χωρίς προηγούμενο. Το καθεστώς έχει συλλάβει και βασανίσει πάνω από 2.000 ακτιβιστές, αλλά δεν έχει κατορθώσει να κάμψει το κίνημα. Οι φοιτητές, που βρίσκονται στην ηγεσία του κινήματος, οργανώνουν ανεξάρτητες φοιτητικές ενώσεις. Είναι ένα παράδειγμα που, αν βρει μιμητές στους εργατικούς χώρους, μπορεί να ανατρέψει ριζικά το σκηνικό στη χώρα.
Οι προκλήσεις είναι τεράστιες σε μια πάμπτωχη χώρα βυθισμένη σε πόλεμο, αλλά ο κοινός αγώνας φοιτητών, εργατών, ανέργων μπορεί να γίνει πραγματική απειλή για τον Μπασίρ.
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο αγώνας των Σουδανών είναι άλλος ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα της διεθνούς αντίστασης. Η αγωνιστική ανάταση στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον αραβικό κόσμο, τον Καναδά, τη Χιλή, αγγίζει πια και τις πιο «σκοτεινές» γωνιές του παγκόσμιου καπιταλισμού...