Συμβολή στο διάλογο για την ενιαιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Οι τελευταίες εξελίξεις  με το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων πείθουν τον κάθε καλόπιστο πολίτη ότι η τρικομματική κυβέρνηση, όχι μόνο δεν τροποποιεί, αλλά αντίθετα υπερθεματίζει στην εφαρμογή των μνημονίων, όντας πλήρως υποταγμένη στις ανάγκες του ευρωπαϊκού αλλά και του ελληνικού κεφαλαίου. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για την εργατική τάξη και το λαό, αφού η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης  της διάλυσης της κοινωνίας και της αρπαγής της δημόσιας περιουσίας θα είναι η ταφόπλακα για την πορεία της χώρας και η ισοπέδωση της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών στρωμάτων. Βλέπουμε μια από τις τελευταίες πράξεις του έργου όπου το κεφάλαιο παίρνει μια ιστορική ρεβάνς από την εργατική τάξη, που αυξάνεται ραγδαία η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και καταστρέφεται το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος, αναδιατάσσεται πλήρως ο συσχετισμός κοινωνικών δυνάμεων και συνεχίζεται ένα πείραμα στον πιο αδύναμο κρίκο της ΕΕ με στόχο την γενικευμένη εφαρμογή της κοινωνικής λεηλασίας.

Η κατάσταση σε διεθνές επίπεδο δείχνει, επίσης, ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση συνεχίζει τον καταστροφικό της δρόμο βυθίζοντας τις οικονομίες σε μεγάλη επιβράδυνση –ακόμη και τις έντονα αναπτυσσόμενες χώρες. Η κρίση αυτή που στο βάθος της είναι κρίση υπερσυσσώρευσης που προκαλεί αδυναμία κερδοφόρας αναπαραγωγής του κεφαλαίου και οξύνεται από τα τοξικά προϊόντα και την τεράστια μόχλευση του πλασματικού κεφαλαίου, απαιτεί για το ξεπέρασμά της τεράστια απαξίωση της εργατικής δύναμης και του επενδυμένου κεφαλαίου. Γι’ αυτό το λόγο πραγματοποιούνται τεράστιες παρεμβάσεις για την δραματική αύξηση της εκμετάλλευσης της εργασίας και των λαών και τη δραματική συρρίκνωση της δημοκρατίας, παρεμβάσεις που οδηγούν στον «ολοκληρωτικό» καπιταλισμό και την απίστευτη βαρβαρότητα. Η όξυνση για μια ακόμη φορά της επισιτιστικής κρίσης καθώς και η προετοιμασία για νέες πολεμικές επεμβάσεις, δημιουργούν ένα εξαιρετικά ασταθές και δυσμενές διεθνές περιβάλλον.

Στην Ευρώπη η κατάσταση οπισθοδρομεί διαρκώς σε πιο αντιδραστικά πλαίσια, αφού η κρίση χρέους, δανεισμού και τραπεζικού συστήματος έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο, ο οποίος ενισχύεται από τα συστημικά προβλήματα του μηχανισμού του ΕΥΡΩ και τις τεράστιες ανισότητες που έχουν προκληθεί ανάμεσα και μέσα στις χώρες της ευρωζώνης . Οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν αντιμετωπίζουν αλλά μεταθέτουν την εκδήλωση της κρίσης σε μεταγενέστερο χρόνο με πιο οξυμμένη μορφή.

Το κεφάλαιο στην Ευρώπη οικοδομεί την ΕΕ και πολύ περισσότερο την Ευρωζώνη σε μια ζώνη γερμανικής και νεοφιλελεύθερης επικυριαρχίας. Το δίλλημα που όλο και περισσότερο θα γίνεται πιο πραγματικό είναι: ή μια γερμανική ευρωζώνη βαθειά συγκεντρωτική, αντιδημοκρατική και αντικοινωνική ή διάλυση της και επαναθεμελίωσή της σε μια εντελώς διαφορετική βάση .Η απαίτηση της δημιουργίας κινημάτων και πολιτικών πρωτοβουλιών με την συμμαχία των υποτελών τάξεων ,των χωρών που πλήττονται και όσων επιθυμούν μια ριζικά διαφορετική Ευρώπη, που θα συγκρούονται με το αντιδραστικό οικοδόμημα που χτίζεται είναι εξαιρετικά επίκαιρη και αναγκαία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Χώρα μας, ως αδύνατος κρίκος , μπορεί να θέσει τις βάσεις για μια νέα πορεία, υπό την προϋπόθεση της μαζικής αντίστασης στα μνημόνια ,της ριζικής αλλαγής των συσχετισμών και της συσπείρωσης του κόσμου σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης και προοδευτικής αλλαγής με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό.

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε την πορεία συγκρότησης ενός  νέου πολιτικού υποκειμένου της ριζοσπαστικής αριστεράς ,ικανού να παίξει το ρόλο μιας πρωτοπόρας δύναμης που μαζί με το λαό θα ανατρέψει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα θέσει   τη χώρα σε μια ριζικά διαφορετική πορεία

Ο γράφων υποστηρίζει την άποψη του σταδιακού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε ένα ενιαίο κόμμα που θα εκπροσωπεί την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές τάξεις, που θα συσπειρώνει στις γραμμές του δυνάμεις από την κομμουνιστική αριστερά μέχρι την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και την ριζοσπαστική οικολογία σε ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο και πρόγραμμα, που θα επιδιώξει την προοδευτική αλλαγή στη χώρα στην κατεύθυνση της αντικατάστασης καπιταλισμού από τον σοσιαλισμό .

Η πορεία όμως για την επίτευξη της ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει χρειάζεται να εξασφαλιστούν οι πιο κάτω προϋποθέσεις :

-Η διαδικασία ενιαιοποίησης να πείθει και να ενώνει όλες τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ//ΕΚΜ και όχι να απωθεί δυνάμεις στις οποίες δεν έχει ωριμάσει η ιδέα γι αυτό το μεγάλο βήμα.

-Ο χρόνος μετασχηματισμού να είναι επαρκής ώστε να μην βιάζονται καταστάσεις .

-Να προβλεφτεί μια μεταβατική περίοδος για τον τελικό στόχο συγκρότησης ενιαίου κόμματος.

-Να ξεκινήσει η διαδικασία μαζικοποίησης και ενοποίησης από τα κάτω προς τα πάνω και από τις λειτουργίες στις δομές.

-Η διαδικασία ενιαιοποίησης να καταστεί μια πολιτική και εξωστρεφής διαδικασία εναρμονιζόμενη με την ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας να δράσει αγωνιστικά για την ακύρωση των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

-Η συζήτηση για την πολιτική ταυτότητα και το ιδεολογικό πλαίσιο αναφοράς δεν αρχίζει να γράφεται σε λευκές σελίδες , αλλά υπάρχει ο κοινός τόπος που έχει κατακτηθεί και οπωσδήποτε απαιτείται μια νέα ώθηση σε μια κατεύθυνση ριζοσπαστισμού ,ενώ πρέπει να αγκαλιάσει όλα τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και να συνδυαστεί με την ανάγκη διαμόρφωσης ενός ριζοσπαστικού πλήρως εναλλακτικού στη σημερινή κατάσταση κυβερνητικού προγράμματος.

Ταυτόχρονα η έμφαση πρέπει να δοθεί σε δύο κεντρικά ερωτήματα: Τι πολιτικό φορέα θέλουμε ; και επίσης πως θα εξασφαλίσουμε την δημοκρατική λειτουργία του ;

Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση θα έπρεπε να είναι:

Θέλουμε ένα πολιτικό φορέα που να αποτελεί συνέχεια της θετικής παρακαταθήκης του ΣΥΡΙΖΑ, με τομές που θα ενισχύουν τον πολιτικό ριζοσπαστισμό του ,τις κοινωνικές - ταξικές

του αναφορές, τα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά του ,ικανό να παράγει σύγχρονη πολιτική σκέψη και να συσπειρώνει σε ένα πολιτικό σχέδιο τις λαϊκές δυνάμεις .

Θέλουμε ένα μαζικό κόμμα της αριστεράς που:

 - το πολιτικό του σχέδιο να συμπεριλαμβάνει  την ακύρωση του σημερινού πολιτικού συστήματος που στην πλειοψηφία του είναι απόλυτα προσδεμένο στην πολιτική της τρόικας, πλήρως υποταγμένο στις επιλογές του κεφαλαίου, αντιδημοκρατικό, αυταρχικό και σε απόλυτη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πρέπει να επιμείνει στην διαμόρφωση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα θύματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, στην επιλογή συμπαράταξης της αριστεράς, στην διαμόρφωση των όρων διακυβέρνησης και εξουσίας της συνεργαζόμενης αριστεράς , η οποία μαζί με το λαό και σε συνεργασία με το μαζικό κίνημα θα θέσει ως άμεσο στόχο την απαλλαγή του λαού λαό από τα δεινά της κρίσης και των μνημονίων και την ανασυγκρότηση της χώρας σε μια προοδευτική πορεία.

 - Η διακυβέρνηση αυτή παρότι δεν μπορεί να έχει σαν άμεσο στόχο την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όντας μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης μέσα στον καπιταλισμό, εντούτοις σταδιακά αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες της κρίσης, και τροποποιώντας τους συσχετισμούς θα θέτει όλο και πιο προωθημένα ζητήματα που θα οδηγούν σε ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και τελικά στην υπέρβασή του με την προώθηση του σοσιαλισμού.

 - Βασική πλευρά του πολιτικού μας σχεδίου είναι η έξαρση της αντιμνημονιακής πάλης, η διεύρυνση της αντιπαράθεσης με τον νεοφιλελευθερισμό, η όξυνση της ταξικής πάλης, η ιδεολογική αντιπαράθεση με την αστική τάξη με το πολιτικό και οικονομικό σύστημά της.

 - Το πρόγραμμά του δεν συνιστά μια άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, ωστόσο οι μεγάλες αλλαγές για μια μεγάλη περίοδο θα αποδυναμώνουν αλλά δεν θα ανατρέπουν το καπιταλιστικό σύστημα, ζήτημα που απαιτεί μια πιο μακρόχρονη διαδικασία ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και ρήξεων.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη πάνω στην οποία πρέπει να εργαστούμε και να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις . Στη χώρα μας επιδιώκουμε να εισάγουμε την οικονομία των αναγκών και να αναδιαμορφώσουμε ριζικά τα κριτήρια ,τα μέσα, τα εργαλεία και το πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης. Η χώρα μας με δημοκρατικό προγραμματισμό, με ενίσχυση του δημόσιου-κοινωνικοποιημένου τομέα, με την εξαίρεση του κοινωνικού τομέα από την αγορά, με συνεταιριστικές και αυτοδιαχειριζόμενες μονάδες, με ισχυρό εργατικό και λαϊκό έλεγχο, πρέπει να ανασυστήσει την παραγωγική της βάση και να ενταχθεί με άλλους όρους στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας. Επιχειρούμε να περιορίσουμε δραστικά τις ανισότητες ,τις αδικίες ,την βαρβαρότητα του καπιταλισμού και να οργανώσουμε ένα καθολικό σύστημα σταθερών και επαρκών κοινωνικών εγγυήσεων. Προωθούμε την αλλαγή στην διανομή και αναδιανομή εισοδήματος υπέρ της εργασίας, Διαμορφώνουμε έναν αναβαθμισμένο , αποτελεσματικό και κοινωνικά αποδοτικό δημόσιο τομέα για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και την παραγωγή σε στρατηγικούς τομείς καθώς και μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση απαλλαγμένη από τις ρουσφετολογικές πρακτικές με στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη. Οργανώνουμε την οικονομική ανάπτυξη με στόχο την μεγάλη αύξηση της απασχόλησης, την κάλυψη των αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος .Αλλάζουμε το πολιτικό σύστημα με απεριόριστη διεύρυνση της δημοκρατίας ,την συμμετοχή του απλού κόσμου στις αποφάσεις με την καθιέρωση μορφών λαϊκής εξουσίας, εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.

Η πορεία της ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας, συναρτάται με το ζήτημα του χρέους - που απαιτείται η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους με την αξιοποίηση του όπλου της στάσης πληρωμών - όσο και με τις εξελίξεις στην Ευρώπη και την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Η ριζοσπαστική αριστερά έχει ριζική αντίθεση με τον τύπο και το περιεχόμενο της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ευρωζώνης .Υπό τις παρούσες συνθήκες ,δομές ,συσχετισμούς και πολιτικές δεν υπάρχει η δυνατότητα αλλαγών από τα πάνω σε όφελος των ευρωπαϊκών λαών. Κατά συνέπεια ο στόχος της ριζοσπαστικής αριστεράς πρέπει να είναι η ανατροπή της ευρωζώνης και η αναθεμελίωση της ΕΕ με πλήρη ακύρωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και συνθηκών με όρους μιας πλατειάς κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας . Σε αυτή την προσπάθεια η αντιμετώπιση της κρίσης στη χώρα μας παρότι σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης, εντούτοις δεν μπορεί παρά να αφήνει χώρο  στην ημερήσια διάταξη και για το ερώτημα της συμφωνημένης και υπό όρους εξόδου από την ευρωζώνη σε περίπτωση αδιεξόδου ώστε και να αντιμετωπιστούν τα νέα προβλήματα που θα προκύψουν και να αξιοποιηθούν πιο αποτελεσματικά τα νέα εργαλεία οικονομικής πολιτικής. Η αριστερά δεν μπαίνει, φυσικά, στο δίλλημα εσωτερική ή εξωτερική υποτίμηση, ούτε επιλέγει εθνικές αντί ευρωπαϊκές λύσεις αλλά κινείται με συνδυασμό της πάλης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο , γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ταξική πάλη κατ’ αρχήν συγκροτείται και διεξάγεται σε εθνικό επίπεδο και παράλληλα διεθνοποιείται . Επίσης πορεύεται με σταθερό κριτήριο την υλοποίηση το προγράμματος της και τα προβλήματα της εργατικής τάξης και της κοινωνίας. Συνεπώς η υπόθεση του ΕΥΡΩ δεν μπορεί να αποτελεί ένα σύνορο μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται η πολιτική μας. Άλλωστε οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους είναι πάνω από τα κέρδη και από το ΕΥΡΩ. Πάνω στο ζήτημα αυτό έχει ήδη αναπτυχθεί αρκετή συζήτηση και στα πλαίσια της αριστεράς και παρά τις διαφωνίες μπορεί να διαμορφωθεί ένα κοινό πρόγραμμα πάλης.

Tο ιδεολογικό και αξιακό του στίγμα, πρέπει να έχει σαφήνεια όσον αφορά την αντισυστημικό του χαραχτήρα σε σχέση με το καπιταλιστικό σύστημα. Γνωρίζουμε όμως ότι ενώ μπορεί να υπάρξει ιδεολογικό πλαίσιο αναφοράς ,δεν μπορεί να υπάρξει ιδεολογική ενότητα και επίσης ότι η ιδεολογική διαμόρφωση είναι μια συνεχής διαδικασία επεξεργασίας , εμπλουτισμού και επικαιροποίησης των ιδεών των κλασσικών του σοσιαλισμού, αναγνωρίζοντας την πολυμορφία των ιδεολογικών ρευμάτων μέσα στην μαρξιστική και επαναστατική αριστερά. Γι αυτό το λόγο η ύπαρξη ιδεολογικών ρευμάτων και τάσεων είναι απαραίτητες στο καινούργιο σχήμα .

Η ιδεολογική αντιπαράθεση με τον νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό πρέπει να ενταθεί ώστε να κατακτηθεί ένα πεδίο ηγεμονίας της αριστεράς ,εντελώς απαραίτητο για την προώθηση του στρατηγικού στόχου για τον σοσιαλισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ χρειάζεται να οργανώσει τον δικό του επιστημονικό και ιδεολογικό εργαλείο και τις δεξαμενές σκέψης, οι οποίες σε πλήρη σύνδεση με την πολιτική πρακτική και τις ανάγκες της κοινωνίας θα οργανώνουν τον ιδεολογικό διάλογο και την ιδεολογική πάλη.

Η σχέση με την κοινωνική δυναμική

Ο νέος φορέας πρέπει να ζει και να αναπνέει μέσα στην κοινωνία και ο ασφαλέστερος τρόπος είναι όλα τα μέλη του να έχουν άμεση και ενεργή σχέση με το μαζικό κίνημα στην εργασία τους και στον τόπο κατοικίας τους .

Η αριστερά είναι προσηλωμένη στην αλληλεπίδραση πολιτικής και μαζικής πάλης σεβόμενη απόλυτα την αυτονομία των κινημάτων. Παρά τις τεράστιες αλλαγές που έχουν γίνει η ταξική πάλη, η σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας είναι η βασική αντίθεση που είναι στο κέντρο της προσοχής μας. Δεν υποτιμούμε καθόλου τα διαταξικά κινήματα που ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης μπορεί να συσπειρώνουν ευρύτατες μάζες διότι αντιμετωπίζουν αντιθέσεις που προσωρινά μπορεί να αναδεικνύονται κυρίαρχες. Ιδιαίτερα σήμερα που οι επιπτώσεις της κρίσης γίνονται αβάσταχτες ο συνδυασμός της αντίστασης και της αλληλεγγύης με κινήματα δικτυακής μορφής κυρίως στους τόπους κατοικίας είναι καθοριστικός. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ανασυσταθεί εκ βάθρων, να αποκτήσει μαζικότητα, αποτελεσματικότητα, συντονισμένη αγωνιστική δράση, νέες οργανωτικές δομές, δημοκρατική εσωτερική λειτουργία σε όλη την κλίμακά του, ενότητα στη δράση του. Το σύγχρονο ταξικό ρεύμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δώσει άμεσα την μάχη της αλλαγής των συσχετισμών και της ανατροπής των δυνάμεων του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης μέσα στα συνδικάτα , χωρίς να ακυρώνει την ανάγκη ενότητας δράσης μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες πάλης σήμερα.

Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι η εξής:

 - Ο χαραχτήρας, η δομή και λειτουργία πρέπει να είναι ιδιότητες ενός πολιτικού φορέα μαζικού, λαϊκού, ανοιχτού στην κοινωνία, πολυτασικού και δημοκρατικού αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματικού που θα έχει την ικανότητα να κινητοποιεί μια μεγάλη μάζα του ελληνικού πληθυσμού στην πολιτική πάλη σύμφωνα με τις πολιτικές του επιδιώξεις .Ο ριζοσπαστισμός δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό ανάμεσα στα υπόλοιπα ,αλλά -ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες-, είναι η προϋπόθεση για την επίτευξη μαζικότητας και το διαβατήριο   που θα οδηγήσει στην εξουσία της αριστεράς. Το σχήμα αυτό πρέπει να εκπροσωπεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ,των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και της περιφέρειας, τη νεολαία και τον κόσμο του πολιτισμού και της διανόησης .Διεκδικεί την διακυβέρνηση και την εξουσία της αριστεράς και του λαού. Βασίζεται σε ένα καταστατικό χάρτη που προσδιορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών ,στηρίζεται στη συμμετοχή των μελών του στις αποφάσεις και στη δράση , προβλέπει την ελεύθερη διατύπωση των απόψεων ,λειτουργεί με τον κανόνα της πλειοψηφίας ,αλλά προβλέπει και διασφαλίζει ταυτόχρονα και τα δικαιώματα της μειοψηφίας.

Βασικό του κύτταρο πρέπει να είναι οι οργανώσεις στους τόπους κατοικίας και εργασίας. Η λειτουργία του πρέπει να εξασφαλίζει την συλλογικότητα μακριά από λογικές παραγοντισμού. Οι οργανώσεις του αποφασίζουν κατά βάση μέσω συνελεύσεων, όπου καθορίζουν το πρόγραμμα δράσης τους, εκλέγουν τα συντονιστικά τους όργανα ,τα οποία εκλέγουν συντονιστή-γραμματέα σε κάθε πολιτική κίνηση. Οι λαϊκές συνελεύσεις είναι ευρύτερες, ανοιχτές διαδικασίες με τη συμμετοχή φίλων και απλών πολιτών όπου ανταλλάσουμε απόψεις με τους πολίτες, κάνουμε απολογισμό της δράσης μας, εκθέτουμε τα σχέδιά μας και επιζητούμε την κριτική τους. Οι αποφάσεις όμως αφορούν εσωκομματικές διαδικασίες.

Σε επίπεδο νομών συγκροτούνται νομαρχιακά όργανα και στις μεγάλες πόλεις και στην Αττική νομαρχιακές κλαδικές οργανώσεις ,ενώ στο επίπεδο περιφέρειας , δημιουργούνται όργανα συντονισμού.

Οι αποφάσεις στην αρχή λαμβάνονται με συνεννόηση και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν τότε λαμβάνονται με πλειοψηφία δύο τρίτων .

Κάθε τρία χρόνια πραγματοποιείται συνέδριο με εκλεγμένους αντιπροσώπους από κάθε πολιτική κίνηση ή νομαρχιακή συνέλευση.

Το συνέδριο είναι το ανώτερο όργανο του σχήματος ,το οποίο αποφασίζει την πολιτική γραμμή και εκλέγει τα όργανα διοίκησης.

Ενδιάμεσα των συνεδρίων αποφασίζει η κεντρική πολιτική επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από 221 και συνεδριάζει κάθε 3 μήνες. Η ΚΠΕ εκλέγει 25μελή διεύθυνση, η οποία συνεδριάζει μία φορά στις δέκα μέρες. Την τρέχουσα λειτουργία αναλαμβάνει να υλοποιεί 7μελής εκτελεστική γραμματεία. Για ένα μεταβατικό διάστημα προβλέπεται η συμμετοχή συνιστωσών στην κεντρική πολιτική επιτροπή με ποσόστωση, καθώς και ένας τουλάχιστον εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα στην 25μελή διεύθυνση .

Συγκροτούνται τμήματα τα οποία αναφέρονται στην 25μελή διεύθυνση του φορέα για κάθε τομέα δουλειάς. Η δουλειά της κοινοβουλευτικής ομάδας, όπως και των τμημάτων και των κεντρικών πρωτοβουλιών καθοδηγείται από τα όργανα του σχήματος. Στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, των αγροτών, των ΕΒΕ, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους μαζικούς φορείς ξεκινά άμεσα διαδικασία ενοποίησης και κοινής δράσης των δυνάμεών μας.

Για το ζήτημα της ύπαρξης των συνιστωσών πρέπει να δημιουργηθεί ένας οδικός χάρτης που η κατάληξή του πρέπει να οδηγεί σε ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα και προφανώς στα πλαίσια του ενιαίου κόμματος θα υπάρξουν ανασυνθέσεις ρευμάτων. Όμως για ένα χρονικό διάστημα ,που πρέπει να καθοριστεί με συμφωνία , το σχήμα θα πρέπει να λειτουργεί με τη μορφή παράταξης, με συναίνεση ή ενισχυμένες πλειοψηφίες και με την ύπαρξη ποσοστώσεων εκπροσώπησης των συνιστωσών .Συνεπώς το ιδρυτικό συνέδριο δεν πρέπει να θεωρείται το τέλος του δρόμου όσον αφορά την μορφή συγκρότησης και λειτουργίας αλλά η αρχή του δρόμου προς την οριστική ενοποίηση του φορέα .

Η πορεία ενιαιοποίησης του πολιτικού μας φορέα είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία και πρέπει να την φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με συναίνεση και ουσιαστικό διάλογο .

Είναι καθαρό σε όλους μας ότι, μετά την λαίλαπα των μνημονίων, έχουν ανατραπεί τα δεδομένα όσον αφορά τον τρόπο άσκησης της ταξικής και πολιτικής πάλης, έχουν αναδιαταχθεί οι κοινωνικές συμμαχίες ,έχει ριζοσπαστικοποιηθεί η πολιτική συμπεριφορά και η συνείδηση των πλατειών λαϊκών στρωμάτων, ενώ ταυτόχρονα συνυπάρχει η κρίση των συλλογικών θεσμών και των κομματικών υποκειμένων.

Όλα αυτά πρέπει να συζητηθούν εκτενώς, ενώ η διαδικασία μετασχηματισμού πρέπει να είναι μια διαδικασία που θα ενισχύει ταυτόχρονα την πάλη του λαού απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές.

Εν κατακλείδι , όλοι πρέπει να εξασφαλίσουμε μια διαδικασία που να μας ενώνει ουσιαστικά και όχι τυπικά, που θα δυναμώνει την πολιτική, μαζική και ιδεολογική μας παρέμβαση.

Είναι αυτονόητο ότι οι απόψεις που προβάλλονται   με αξιωματικό τρόπο- για λόγους κατανόησης - δεν αποτελούν παρά σκέψεις και συμβολή για συζήτηση και όχι πλήρως κατασταλαγμένες θέσεις .Η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητά μας και η κουλτούρα ουσιώδους διαλόγου, που όλοι πρέπει να επιδείξουμε, μπορεί να μας οδηγήσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

*Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

πηγή: iskra.gr