Οι παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη ήταν μια συντριπτική ήττα για τους Έλληνες νεοναζί. Σε κάθε πόλη και γειτονιά όπου έγιναν παρελάσεις, το ΟΧΙ στο φασισμό συνόδευσε το επίσης ηχηρότατο ΟΧΙ στα μέτρα και τα μνημόνια.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ήταν η απόδειξη πως οι χρυσαυγίτικες μαγκιές δεν περνάνε στην κοινωνία, αλλά αντίθετα ξεσηκώνουν κύματα αντίστασης. Αντίσταση από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και την Πάτρα, ως το Χολαργό, του Ζωγράφου, τη Σάμο και τη Λέρο. Από τους μαθητές στο Περιστέρι και το Κερατσίνι, που παρέλασαν με αντιφασιστικά αυτοκόλλητα και περιβραχιόνια, μέχρι την Κέρκυρα και την Κάτω Αχαΐα, όπου κόσμος γιούχαρε τους Χρυσαυγίτες και τους πέταξε έξω από τις εκδηλώσεις μαζί με τα στεφάνια τους, στις μοναδικές απόπειρές τους να «τιμήσουν» την επέτειο.
Η μόνη τελετή που κατάφεραν οι νεοναζί να τελέσουν, ήταν σε μια βουνοκορφή στο ακριτικό Καλπάκι, στις 27 Οκτωβρίου: Καμιά δεκαριά φασίστες από τα Γιάννενα, μαζί με τον αρχιΧρυσαυγίτη Παππά, απόθεσαν μόνοι τους στεφάνι στο μνημείο του φασίστα Μεταξά, την ώρα που ο Δήμος Πωγωνίων και ο απλός κόσμος απουσίαζαν από τις επίσημες εκδηλώσεις, που είχαν αναβληθεί λόγω των κακών καιρικών συνθηκών...
Η εξέλιξη δεν είναι τυχαία. Πρώτο, είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας νέων αντιφασιστικών πρωτοβουλιών, εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων από τις αρχές Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα σε δεκάδες περιοχές, όπου οι τοπικές κοινωνίες προκαλούνται από τους νεοναζί.
Δεύτερο, είναι αποτέλεσμα της απόφασης της Αριστεράς –με προφανές το ειδικό βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εξαιρετικά κρίσιμη τη συμβολή τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ– να καλέσει τον κόσμο να μετατρέψει τις παρελάσεις σε διαδηλώσεις ενάντια στα μέτρα και το φασισμό.
Τρίτο, αντανακλά μια απλή αλήθεια που ολοένα περισσότερος κόσμος συνειδητοποιεί: Για να ανατρέψουμε τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις τους, χρειάζεται ταυτόχρονα να αποτρέψουμε την απόπειρα των φασιστών να διεισδύσουν στην κοινωνία, πριονίζοντας τις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς.
Τέταρτο, μετά την κάλυψη των βασανιστών της ΕΛ.ΑΣ. από τον ίδιο το Δένδια στην περίπτωση των 15 της μοτοπορείας, η στενή σχέση της αυταρχικής Δημοκρατίας του Σαμαρά με τους παρακρατικούς νεοναζί είναι οφθαλμοφανής, αναδεικνύοντας την ανάγκη κοινής απάντησης τόσο στο φασισμό, όσο και στην καταστολή.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι αναγκαία δυο επόμενα βήματα: Ο συντονισμός μεταξύ των αντιφασιστικών δυνάμεων και η διεύρυνση του μετώπου, με εμπλοκή κάθε ζωντανής δύναμης της κοινωνίας που αγωνίζεται για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Σ’ αυτούς τους στόχους χρειάζεται το επόμενο διάστημα οι δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς να συνεργαστούν συστηματικά και υπεύθυνα.