Οι διαδικασίες για τη συγκρότηση Νέων ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεκινήσει άτυπα από τις αρχές φθινοπώρου, παράλληλα με την προσπάθεια οργάνωσης του Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η πορεία αυτή θα είναι σίγουρα μεγάλη και δύσκολη. Η πρώτη και βασική παρατήρηση, την οποία έχουμε επαναλάβει πολλές φορές στην «Ε.Α.», είναι ότι η διαδικασία ενιαιοποίησης έχει σημασία μόνο στο βαθμό που κάνει πιο αποτελεσματική την παρέμβασή μας στους χώρους νεολαίας. Η συζήτηση του πόσα σωματεία σε εργασιακούς χώρους, πόσες ομάδες και πρωτοβουλίες σε σχολεία και σχολές προηγείται της συζήτησης για τις «ενιαίες δομές».
Βασικό έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχει καταφέρει να οργανώσει την αντίσταση στους χώρους της νεολαίας, παρ’ όλα τα μεγάλα εκλογικά του ποσοστά, παρά τη ριζοσπαστική πολιτική του σε κεντρικό επίπεδο. Κανένα οργανωτικό μοντέλο δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό, αν προηγουμένως δεν δώσουμε πολιτικές απαντήσεις στα υπαρκτά προβλήματα της νεολαίας, όπως είναι η διάλυση της δημόσιας παιδείας, η ανεργία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η καταστολή κλπ.
Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η συγκρότηση μιας οργάνωσης νεολαίας δεν μπορεί να γίνεται μόνο με βάση το ηλικιακό κριτήριο. Πρωτίστως γίνεται στη βάση των κοινωνικών χώρων της νεολαίας, δηλαδή τα σχολεία και τις σχολές. Και αυτό γιατί η νεολαία μεταξύ 15 και 30 ετών δεν αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό υποκείμενο το οποίο μπορεί να χαράξει «μια δική του αυτόνομη πορεία και στρατηγική».
Βέβαια, παραδοσιακά τα μεγάλα κόμματα της Αριστεράς συγκροτούσαν ξεχωριστές νεολαίες (ΚΝΕ, Νεολαία ΣΥΝ), ωστόσο η συγκρότηση των Νέων ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσει την ίδια διαδρομή. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι η μεταφορά του οργανωτικού μοντέλου της νεολαίας ΣΥΝ με άλλο όνομα.
Όσον αφορά τα συγκεκριμένα οργανωτικά μοντέλα που συζητιούνται και προτείνονται, βασικό ζήτημα είναι οι νέοι να είναι μέλη στις τοπικές συνελεύσεις ΣΥΡΙΖΑ γειτονιών, μαζί με τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους. Η συμμετοχή της νεολαίας θα κρατά τις συνελεύσεις ζωντανές και μαχητικές και δεν θα ξεκόψει τη νεολαία από την κοινωνία, περιορίζοντας τη δράση της σε ξεχωριστές ανακοινώσεις και χάπενινγκ.
Η νεολαία στις γειτονιές φυσικά μπορεί να έχει και δικές της διαδικασίες και ομάδες εργασίας για να οργανώνει εκδηλώσεις και δράσεις, που αφορούν ξεχωριστά θέματα της νεολαίας.
Ήδη συζητιούνται ιδέες για διπλή ένταξη της σπουδάζουσας νεολαίας (στην τοπική οργάνωση και στην οργάνωση σχολής), ώστε να επιλέγει το κάθε μέλος πού θα ψηφίζει, όταν αυτό θα είναι αναγκαίο.
Σε επίπεδο σχολών και πάλι είναι απαραίτητη η δημιουργία κοινών συνελεύσεων ΣΥΡΙΖΑ, στις οποίες θα συμμετέχουν φοιτητές-καθηγητές-διοικητικοί. Με δεδομένο ότι ο συνδικαλιστικός χώρος ήδη υπάρχει και λέγεται ΑΡΕΝ, χρειάζεται και ένας χώρος συνάντησης και δράσης όλου του εκπαιδευτικού κόσμου. Αν ένα πράγμα έλειπε άλλωστε το προηγούμενο διάστημα από τις σχολές ήταν αυτός ο συντονισμός που θα έφτιαχνε ένα ενιαίο πλαίσιο διεκδικήσεων και δράσεων για τη διάσωση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Ένα ακόμα ζήτημα είναι αυτό των συνιστωσών. Θεωρούμε αυτονόητο ότι ενιαιοποίηση δεν σημαίνει διάλυση των συνιστωσών ή μετατροπή τους σε τάσεις μειοψηφίας και πλειοψηφίας. Τέτοια σχήματα όχι μόνο λειτουργούν παραλυτικά, αλλά δεν σέβονται και την πλουραλιστική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε, γιατί μπόρεσε να ενώσει διαφορετικές συνιστώσες και ρεύματα με διαφορετικές καταβολές γύρω από έναν πολιτικό στόχο: την αντικαπιταλιστική ανατροπή και τη διεκδίκηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Το να βαφτίσουμε τις υπάρχουσες πολιτικές συνιστώσες «ενιαία νεολαία», πέρα από την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των πιο δυνατών οργανωτικά, δεν πρόκειται να προσθέσει τίποτε άλλο στο εγχείρημά μας. Γι’ αυτό θα επιμείνουμε στο ζήτημα της διπλής ένταξης στον ΣΥΡΙΖΑ και στις συνιστώσες, αφήνοντας την κάθε συνιστώσα να αποφασίσει με ποιον τρόπο τα μέλη της θα είναι ενταγμένα και στο κοινό μας σπίτι, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα πρέπει να προχωράμε δίνοντας μάχες, κάνοντας επιλογές, με πολλή συζήτηση στο εσωτερικό μας, με δημοκρατικές λειτουργίες, εξασφαλίζοντας την εκπροσώπηση όλων στα όποια όργανα. Στο τέλος θα κριθούμε όλοι από το αποτέλεσμα της πολιτικής μας δράσης, γιατί «έρχονται μέρες που δικάζουν», όπως λέει και ένα τραγούδι.