Τη στιγμή λοιπόν που η δουλειά της τρόικας και των νεοφιλελευθέρων φαίνεται αρκετά εύκολη, η μόνη αντίδραση που προέκυψε προς το παρόν ήλθε από την ΕΡΑΣ (Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση).
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Από την Παρασκευή 9/11 επιτελείο της τρόικας βρίσκεται στο νησί για ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων με την κυπριακή κυβέρνηση. Ο πρώτος γύρος συνομιλιών είχε καταλήξει στην κατάθεση προτάσεων από την τρόικα και στην έναρξη διαβουλεύσεων μεταξύ κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και συνδικαλιστικών φορέων του τόπου.
Έγγραφο της Κυπριακής Προεδρίας, που διέρρευσε πριν λίγες μέρες, αναφέρει πως οι διαπραγματεύσεις είναι προχωρημένου σταδίου και η απόσταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα έχει γεφυρωθεί. Όλα δείχνουν λοιπόν ότι αυτή τη φορά «η προσπάθεια θα ευοδωθεί» και πολύ σύντομα το κυπριακό μνημόνιο θα γίνει πραγματικότητα.
Η πορεία προς το μνημόνιο
Οι ασκοί του Αιόλου για την κυπριακή κρίση άνοιξαν τον περασμένο Ιούνιο, όταν η Marfin-Λαϊκή τράπεζα ανακοίνωσε ένα τεράστιο –για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας– χρέος ύψους 1,8 δισ. ευρώ (που προήλθε από το τζογάρισμα σε ελληνικά ομόλογα και όχι μόνο). Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση βουλή και κυβέρνηση αποφάσισαν άρον-άρον να σώσουν την τράπεζα, κρατικοποιώντας τις ζημιές της και φορτώνοντας το βάρος στις πλάτες του κυπριακού λαού.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Την πορεία της Marfin ακολούθησε η τράπεζα Κύπρου, η οποία ζήτησε αρχικά 0.5 δισ. €, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις το πόσο, που θα χρειαστεί, είναι τελικά πολλαπλάσιο. Η οικονομία της Κύπρου είναι σχετικά μικρής κλίμακας και μια κατάρρευση του γιγαντωμένου χρηματοπιστωτικού της συστήματος (6 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ!) θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή όλη την οικονομία της χώρας.
Το πακέτο στήριξης, που θα ακολουθήσει την υπογραφή του μνημονίου, εκτιμάται στα 10 με 15 δισ. €, ποσό που πλησιάζει δραματικά το ύψος του ΑΕΠ της χώρας (περίπου 18 δισ. €).
Σε μείζον θέμα στις διαβουλεύσεις με τους δανειστές εξελίσσεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθώς το ποσό αυτό θα καθορίσει αν το κυπριακό χρέος είναι βιώσιμο ή όχι. Παρά τη διαφορά στις απόψεις τρόικας-κυβέρνησης το σίγουρο είναι ότι τα δύο τρίτα του δάνειου θα δοθούν στις τράπεζες.
Επιπλέον, ο δανεισμός θα εκτινάξει το δημόσιο χρέος της χώρας από 72% του ΑΕΠ, που είναι σήμερα, στο 130%! Με αυτό τον τρόπο η τρόικα εξασφαλίζει τη μακροχρόνια παραμονή της και δείχνει ήδη τις προθέσεις της, απαιτώντας την υποθήκευση των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση του φυσικού αέριου για την αποπληρωμή του δανείου.
Ρητορική για τη νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας
Παρότι είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως για την οικονομική κρίση της Κύπρου υπεύθυνες είναι κατά βάση οι τράπεζες και τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια, «η ευθύνη για τη σωτηρία της πατρίδας» φορτώνεται στις πλάτες του λαού. Η γνωστή συνταγή, που ακολουθήθηκε σε όλες τις χώρες που «σώζει» τρόικα, επιβάλλεται και εδώ.
Ο «σπάταλος δημόσιος τομέας» με τους «πολυάριθμους και αργόσχολους δημοσίους υπαλλήλους», οι «υψηλές κοινωνικές δαπάνες», η «έλλειψη ανταγωνιστικότητας», η «ανάγκη νοικοκυρέματος της οικονομίας» κλπ, είναι τα θέματα που εντέχνως χρησιμοποιούν οι κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού για να νομιμοποιήσουν τις καταστροφικές για το λαό πολιτικές τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή στην Κύπρο σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις από τη Δεξιά μέχρι το Κέντρο (ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) κραυγάζουν υπέρ της αναγκαιότητας συνομολόγησης του μνημονίου, κριτικάροντας «από τα δεξιά» το ΑΚΕΛ για αργοπορία και απροθυμία στη λήψη μέτρων.
Και ενώ η αντιπολίτευση βιάζεται να κλείσει η συμφωνία με την τρόικα, η κυβέρνηση φαίνεται εγκλωβισμένη στις πολιτικές διαχείρισης του συστήματος, που υιοθέτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης Χριστόφια να κερδίσει χρόνο μέχρι τις εκλογές, ζητώντας δάνειο ύψους 5 δισ. από την Ρωσία, απέτυχαν παταγωδώς με αποτέλεσμα τώρα να σέρνεται στην κυριολεξία από τις «αγορές», για να κλείσει τη συμφωνία συντομότερα από ό,τι ίσως θα επιθυμούσε.
Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης έχουν ήδη αρχίσει να ξεθωριάζουν. Θέματα όπως το συνταξιοδοτικό, η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων ημικρατικών Οργανισμών (Αρχή Ηλεκτρισμού, Cyta), η κατάργηση της ATA, η αποκοπή του 13ου μισθού, οι περικοπές στις κοινωνικές παροχές –με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο– φαίνεται να μπαίνουν στο διαπραγματευτικό παζάρι. Μένει, λοιπόν, να δούμε αν όντως ο Χριστόφιας «θα κατέβει στους δρόμους για την ΑΤΑ», όπως δήλωσε πρόσφατα.
Ο δρόμος προς το μνημόνιο φαίνεται ανοικτός. Κατά πάσα πιθανότητα θα υπογραφεί από την κυβέρνηση Χριστόφια με τη σύμπραξη όλων των λοιπών κομμάτων και με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες απρόθυμες να θέσουν τέλος στην εποχή της «κοινωνικής ειρήνης».
Από τη συνάντηση που είχαν οι εκπρόσωποι των μεγαλύτερων συντεχνιών ΣΕΚ (ΔΗΣΥ), ΠΕΟ (ΑΚΕΛ) και ΔΕΟΚ (ΕΔΕΚ) με τον πρόεδρο Χριστόφια, προέκυψαν δηλώσεις συναίνεσης «υπό τον αδιαμφισβήτητο όρο των σκληρών διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με την τρόικα». Κατέληξαν μάλιστα σε προειδοποιήσεις ότι κάπου στο μέλλον μπορεί και να αντιδράσουν!
Η οργάνωση της αντίστασης
Τη στιγμή λοιπόν που η δουλειά της τρόικας και των νεοφιλελευθέρων φαίνεται αρκετά εύκολη, η μόνη αντίδραση που προέκυψε προς το παρόν ήλθε από την ΕΡΑΣ (Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση). Η ΕΡΑΣ συστάθηκε το 2011 με στόχο να συσπειρώσει ανθρώπους της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που αποφάσισαν να συνεργαστούν ισότιμα, με στόχο μια πιο συστηματική, διευρυμένη και αποτελεσματική πολιτική δράση. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελεί μια ελπιδοφόρα προσπάθεια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να συγκροτήσει έναν πόλο αντίστασης ενάντια στις ορέξεις των ντόπιων και ξένων αφεντικών.
Έτσι, την Πέμπτη 8/11/2012, ημέρα άφιξης της τρόικας στην Κύπρο, πραγματοποιήθηκε η πρώτη αντιμνημονιακή διαμαρτυρία από την ΕΡΑΣ έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Στο κάλεσμά της ανταποκρίθηκαν περίπου 50 άτομα, τα οποία υπό συνεχή βροχή εξέφρασαν την αντίθεση τους με τα σχεδιαζόμενα μέτρα και δήλωσαν την αποφασιστικότητά τους να οργανώσουν τις αντιστάσεις απέναντι τους.
Μέλη και φίλοι της ΕΡΑΣ συμμετέχουν και στη νεοσύστατη Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Κύπρου, εμπνεόμενοι-ες από το κίνημα στην Ελλάδα και τα επιτυχημένα παραδείγματα οικοδόμησης ενός μαζικού αριστερού και μαχητικού εργαλείου αντίστασης, που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας την εκτίμηση ότι οι μνημονιακές πολιτικές θα προκαλέσουν στους εργαζόμενους και το λαό της Κύπρου την ανάγκη να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους και να διαμορφώσουν σχέδιο εξόδου από την κρίση, η ΕΡΑΣ βαθαίνει τις συζητήσεις και οργανώνει τις επόμενες δράσεις της, απευθυνόμενη σε ανένταχτο κόσμο, στη βάση του ΑΚΕΛ, στις συντεχνίες και σε κάθε συλλογικότητα που είναι αποφασισμένη να δώσει μάχες αντίστασης. Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, όμως ο δρόμος, που πρέπει να καλυφθεί, είναι μακρύς και δύσκολος.