Να σώσουμε τους μισθούς από την επίθεση τρόικας και αφεντικών

Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3 και τη δημοσιοποίηση των ερμηνευτικών εγκυκλίων, που ανατρέπουν όλο το εργατικό δίκαιο και καθηλώνουν του μισθούς στα 586 ευρώ μεικτά, ακόμη και κερδοφόρες επιχειρήσεις δεν άφησαν φυσικά ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία. Καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενοι καλούνται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές, υπό την απειλή της απόλυσης σε περίπτωση που δεν δεχτούν τις απαιτήσεις της εργοδοσίας.

Είναι φανερό ότι το μόνο που ενδιαφέρει τα αφεντικά, σε περίοδο βαθιάς κρίσης του συστήματος, είναι να διατηρήσουν την κερδοφορία τους, υποτιμώντας το «εμπόρευμα» εργατική δύναμη μέσα από την ισοπέδωση των μισθών και κάθε εργατικής κατάκτησης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, μόνο τον περασμένο Οκτώβριο 50.000 άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, ενώ μέσα σε ένα χρόνο (Α’ τρίμηνο 2011 - Α’ τρίμηνο 2012) κάθε τετραμελής οικογένεια έχασε κατά μέσο όρο 2.000 από το διαθέσιμο εισόδημά της, κυρίως λόγω της μείωσης των αποδοχών και της αυξημένης φορολογίας (ΕΛΣΤΑΤ).

Η εικόνα αυτή αναμένεται να επιδεινωθεί δραματικά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Και αυτό γιατί οι πρόσφατες ρυθμίσεις του υπουργείου Εργασίας βάζουν ταφόπλακα στις συλλογικές συμβάσεις και «κλείνουν το μάτι» στους εργοδότες για νέες μειώσεις στους ήδη συρρικνωμένους μισθούς.

Αποδοχές εξαθλίωσης
Η πρόσφατη εγκύκλιος, που υλοποιεί τα μνημόνια, καθορίζει ότι σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που έχουν συνάψει επιχειρησιακή σύμβαση από τις 27/10/2011 έως τις 12/11/2012 και δεν είναι μέλη εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ),  μπορούν να καταργήσουν τους όρους της σύμβασης και δεσμεύονται μόνο από τα νέα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων. Δηλαδή 586 μεικτά για τους άνω των 25 ετών και 511 μεικτά για τους κάτω από 25. Μάλιστα, αυτός ο κατώτατος μισθός από 1/4/2013 θα διαμορφώνεται με πράξη υπουργικού συμβουλίου!

Για τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί μεταξύ Μνημονίου 2 και Μνημονίου 3 και οι εργοδότες δεν είναι μέλη εργοδοτικών οργανώσεων, οι μισθολογικοί όροι των επιχειρησιακών συμβάσεων μπορούν να προσαρμοστούν στις τελευταίες προβλέψεις, «εφόσον υφίσταται σχετική βούληση των συμβαλλόμενων μερών». Δηλαδή, η γνωστή διαδικασία: σε φωνάζω στο γραφείο και, αν δεν υπογράψεις, απολύεσαι.

Ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Σάββας Ρομπόλης υποστηρίζει ότι οι παραπάνω ρυθμίσεις θα προκαλέσουν μειώσεις μισθών και στις 900.000 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα και σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «πλέον η αγορά εργασίας στην Ελλάδα αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Μιλάμε για τη μετάβαση από μια αγορά εργασίας με συλλογικές ρυθμίσεις σε μια αγορά εργασίας με εξατομίκευση και ατομικότητα στις σχέσεις εργασίας. Αυτό το χαρακτηριστικό στην ιστορία των εργασιακών σχέσεων το συναντάμε στην περίοδο πριν τη βιομηχανική επανάσταση, όπου η εργασία ήταν πλήρως εξαρτημένη από τους εργοδότες της εποχής» («Αυγή της Κυριακής», 25/11).

Την επιστροφή σε καθεστώς μεσαίωνα υπηρετούν με όλες τους τις δυνάμεις κυβέρνηση και τρόικα. Τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο, που να ισοφαρίζει τις ζημιές από την πτώση κερδών λόγω της ύφεσης, συντρίβοντας τους μισθούς και τα υπόλοιπα εργατικά δικαιώματα, είναι κάτι παραπάνω από δώρο για τους καπιταλιστές.

Ο υπουργός «εργοδοσίας» Βρούτσης δεν δίστασε να δηλώσει: «Πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ζήσει κάποιος με 586 ευρώ. Από την άλλη, μακάρι να είχαν όλοι τα 586 ευρώ». Από τη μια δηλαδή ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως ο μισθός των 500 ευρώ θα έχει ισχύ γενικού καθολικού μισθού και σε όποιον αρέσει και από την άλλη επιχειρεί να στρέψει τους ανέργους ενάντια στους χαμηλόμισθους, για να υπηρετήσει την αντιδραστική αναδιάρθρωση που συντελείται με τα αλλεπάλληλα μέτρα φτωχοποίησης.

ΙΚΕΑ
Οι παροτρύνσεις του Βρούτση να εκμεταλλευτούν οι επιχειρήσεις τις δυνατότητες που τους προσφέρει ο νέος νόμος, να ενισχύσουν δηλ. την κερδοφορία τους, μειώνοντας τους μισθούς των εργαζομένων, δεν πήγαν χαμένες. Την περασμένη εβδομάδα τα καταστήματα ΙΚΕΑ, του Ομίλου Φουρλή, απαίτησαν από τους εργαζόμενους την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών έως 11% (κάτω από 600 ευρώ), υπό την απειλή μαζικών απολύσεων όσων δεν συμμορφωθούν.

Οι εργαζόμενοι στο κατάστημα του Κηφισού αντέδρασαν και, μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις, αρκετοί δεν υπέγραψαν, χωρίς να έχει εκλείψει ακόμα ο κίνδυνος νέας τρομοκράτησης από τον Φουρλή. Στο κατάστημα του ΙΚΕΑ βρέθηκαν από την πρώτη μέρα για συμπαράσταση πολλά σωματεία, το ΠΑΜΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και όλα αυτά όταν ο πολυεθνικός όμιλος της ΙΚΕΑ, με εκατοντάδες καταστήματα και θυγατρικές ανά τον κόσμο, καταγράφει τεράστια ημερήσια κέρδη και παρά την οικονομική κρίση διατηρεί υψηλά ποσοστά κέρδους και προχωρά σε νέες επενδύσεις στην Κύπρο και τα Βαλκάνια. Κατά παραδοχή της ιδιοκτήτριας εταιρείας, του Ομίλου Φουρλή: «Η λιανική οικιακού εξοπλισμού ΙΚΕΑ, παρά τον έντονο πτωτικό ρυθμό στην αγορά του επίπλου για τέταρτη συνεχή χρονιά, πέτυχε αύξηση μεριδίου αγοράς με πωλήσεις 122,7 εκατομμύρια ευρώ για το πρώτο εξάμηνο 2012, μειωμένες κατά 9,6% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Επιπλέον, τα ενοποιημένα κέρδη προ φόρων έφτασαν τα 3,6 εκατ. ευρώ».
Και το «ξεσάλωμα» των αφεντικών δεν έχει τέλος. Στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, η Forthnet επέβαλε από την επομένη του μνημονίου μειώσεις μισθών 35% και εξίσωση των μισθών προς τα κάτω, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα η μείωση του «εργασιακού κόστους» πέρναγε μέσω απολύσεων. Ίδια εικόνα υπάρχει στις Wind και Vodafone και σε πολλές άλλες εταιρίες που έχουν σημαντικό μερίδιο στην αγορά και οδηγούν σε κλείσιμο τόσο τους ανταγωνιστές τους, όσο και τα μικρομάγαζα.

Στόχος
Ο σαρωτικός χαρακτήρας των νέων ρυθμίσεων που προωθεί η συγκυβέρνηση, ως «πολιτικό σκέλος» της επίθεσης του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας, έχει ξεκάθαρο στόχο. Να αφαιρέσει από τους εργαζόμενους κάθε συλλογική κατάκτηση και προστασία που υπήρχε, για να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης. Μέσα από την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, επιχειρείται να σταθεροποιηθεί η κερδοφορία ακόμα και επιχειρηματικών ομίλων που, παρά την κρίση, βγάζουν εκατομμύρια ευρώ. Με απλά λόγια ρίχνουν το βάρος της κρίσης στις πλάτες μας και διαμορφώνουν το κατάλληλο πλαίσιο, όταν και εφόσον η καπιταλιστική μηχανή ξαναπάρει μπρος, για δουλειά με αμοιβές πείνας και χωρίς δικαιώματα.

Η ντόπια αστική τάξη και οι διεθνείς σύμμαχοί της είναι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν ανατροπή των εργατικών σχέσεων σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που θα θυμίζουν τις κοινωνίες της Ανατολικής Ευρώπης, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του κρατικού καπιταλισμού. Για την ώρα οι κοινωνικές αντιστάσεις, ειδικά στις χώρες του Νότου, δεν τους το επιτρέπουν.

Η οργάνωση και η αποτελεσματικότητα αυτής της αντίστασης στα ΙΚΕΑ και σε κάθε εργασιακό χώρο, που πάει να γίνει ζούγκλα, είναι ο μόνος φραγμός στον πόλεμο των αφεντικών. Η μαζικοποίηση «από τα κάτω» και ο αγωνιστικός προσανατολισμός των σωματείων, η απεργία, η ουσιαστική στήριξη της συνδικαλιστικής δουλειάς από τις δυνάμεις της Αριστεράς σε κλάδους χωρίς παράδοση συλλογικής δράσης, είναι η αναγκαία αφετηρία για να σπάσουμε την εξατομίκευση και την εργοδοτική τρομοκρατία.