Κάθε αναμονή στην απόκρουση αυτής της βαρβαρότητας από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να μετράμε αρρώστους και νεκρούς από το δικό μας στρατόπεδο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα μνημόνια προκαλούν κατάρρευση των νοσοκομείων, εξάπλωση ασθενειών, μείωση προσδόκιμου ζωής
«Το επίπεδο της νοσοκομειακής φροντίδας στην Ελλάδα έχει πέσει και η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο εξάπλωσης ασθενειών. Είδα μέρη [...] όπου η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει την αγορά ακόμα και βασικών ειδών όπως τα γάντια, οι ποδιές και τα πανάκια με οινόπνευμα», δήλωσε, έπειτα από επίσκεψή του στην Αθήνα, ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC), Μαρκ Σπρένγκερ στο Reuters. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί η προειδοποίηση του ECDC για επιδείνωση της επιδημίας HIV στην Ελλάδα.
Οι απανωτές περικοπές πόρων και προσωπικού στα νοσοκομεία της χώρας, αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών «απόσυρσης του κράτους» σε καιρούς βαθιάς οικονομικής κρίσης, είναι φυσικό να εμποδίζουν την εφαρμογή των απαραίτητων κανόνων υγιεινής και ελέγχου των ασθενειών.
Την τελευταία τριετία παρατηρείται σημαντική αύξηση των κρουσμάτων σε λοιμώδη νοσήματα όπως HIV/AIDS, ελονοσία, ιό του Δυτικού Νείλου κ.ά, επακόλουθο της αδυναμίας χιλιάδων παιδιών να έχουν πρόσβαση στους αναγκαίους εμβολιασμούς, καθώς το 1/3 των κατοίκων της Ελλάδας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, αποκλεισμένο από επαρκή φαρμακευτική και ιατρική φροντίδα. Τα πιο ευάλωτα τμήματα της κοινωνίας (φτωχοί, άνεργοι, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι) έχουν αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους, αποκαλύπτοντας πόσο απάνθρωπος γίνεται ο καπιταλισμός, όταν μικραίνει η «πίτα των κερδών» του.
Κατάρρευση
Ταυτόχρονα, οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας και οι δομές κοινωνικής προστασίας καταρρέουν μέρα με τη μέρα. Ο διαβόητος ΕΟΠΥΥ, που θα γλίτωνε το χώρο της υγείας από τη «διαφθορά» και τη «σπατάλη», είναι ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, καθώς οι οφειλές του ξεπερνούν τα 3 δισ. ευρώ. Στην πράξη η ενοποίηση των κλάδων ασθένειας μέσω του ΕΟΠΥΥ λειτούργησε ως ένα χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται τα προβλήματα των επιμέρους ασφαλιστικών ταμείων.
Τα προβλήματα αυτά διογκώθηκαν από την καταλήστευση της περιουσίας τους μέσα από τα δομημένα ομόλογα, το παράνομο σαρωτικό κούρεμα που υπέστησαν από το PSI, τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τη μεγάλη και ανεξέλεγκτη εισφοροδιαφυγή και την απώλεια εσόδων τους από τις αντεργατικές πολιτικές, τη μείωση μισθών, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την ανεργία που ανεπίσημα θα αγγίξει το 35%.
Οι νεοφιλελεύθερες επιλογές ισοπέδωσης και υποβάθμισης κάθε δημόσιου τομέα έχουν ως αποτέλεσμα μεγάλες ελλείψεις σε γιατρούς και υγειονομικούς. Τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, οι υπηρεσίες των ασφαλιστικών ταμείων, οι δομές ψυχικής υγείας είναι υποστελεχωμένα και η κρατική χρηματοδότηση συνεχώς μειώνεται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2012 προβλέπει για τον ΟΚΑΝΑ μόλις 20 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο η μισθοδοσία του προσωπικού για το ίδιο έτος φτάνει τα 21,5 εκατ. ευρώ και τα χρέη του Οργανισμού προς τους προμηθευτές του φθάνουν τα 15 εκατ. ευρώ.
Χιλιάδες κόσμου στερούνται το κοινωνικό αγαθό της υγείας, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται. Εκατοντάδες φάρμακα εξαιρούνται από τις λίστες συνταγογράφησης, ενώ έχουμε κρούσματα νεφροπαθών και καρκινοπαθών, που απειλείται η ζωή τους από την καθυστερημένη χορήγηση των φαρμάκων τους.
Οι εργαζόμενοι, που έχουν ακόμα ασφαλιστική κάλυψη, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν όλο και περισσότερα από την τσέπη τους. Επιπλέον, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού (άνεργοι, ανασφάλιστοι, κοινωνικά αποκλεισμένοι) δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Για την κυβέρνηση και την τρόικα οι εξετάσεις, τα φάρμακα και η θεραπεία είναι «πολυτέλειες» μιας άλλης εποχής, που το σύστημα δεν ανέχεται πλέον. Οι μη έχοντες χρήματα για όλα αυτά, ας πρόσεχαν που γεννήθηκαν φτωχοί.
Υπεράσπιση
Κάθε αναμονή στην απόκρουση αυτής της βαρβαρότητας από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να μετράμε αρρώστους και νεκρούς από το δικό μας στρατόπεδο. Η υπεράσπιση της δημόσιας Υγείας και η απαίτηση για ένα αναβαθμισμένο, καλά στελεχωμένο, δωρεάν και καθολικό σύστημα Υγείας, στο οποίο θα έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη, ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση ή την καταγωγή του, πρέπει να είναι ο αδιαπραγμάτευτος στόχος μας.
Άμεσα σε κάθε νοσοκομείο, ταμείο, υγειονομική υπηρεσία η βάση των σωματείων μαζί με τους αριστερούς αγωνιστές του χώρου της Υγείας πρέπει να ξεπεράσουν την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και να θέσουν προ των ευθυνών τους τις ομοσπονδίες του κλάδου.
Οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος (καταλήψεις υπουργείου Υγείας, μάχη ενάντια στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις νοσοκομείων, δράσεις ενάντια στο χαράτσι κ.ά.) και τα μαζικά μπλοκ γιατρών και υγειονομικών στις γενικές απεργίες, αποδεικνύουν ότι υπάρχει και το δυναμικό και η διάθεση για να αποκρουστεί η επιχειρούμενη κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Αυτός ο κόσμος, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους και τη νεολαία στο πλευρό του, μπορεί να οργανώσει την αντίσταση στην ανθρωποκτόνα μνημονιακή πολιτική, ξεδιπλώνοντας ένα σχέδιο αγώνα πάνω σε ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο αιτημάτων, που θα απαιτεί:
* Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, προσβάσιμη σε όλους χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς επιβαρύνσεις, «συμμετοχές» και χαράτσια. Η Υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα, όχι κερδοσκοπική επιχείρηση.
* Πλήρη χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων υγείας και του ΕΟΠΥΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να επιστρέψει το κράτος στα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία τα χρήματα που χάθηκαν με το κούρεμα.
* Να αποκατασταθούν οι μισθοί και να πληρωθούν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων στην Υγεία και την ασφάλιση. Να γίνουν άμεσα οι αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Ένας τέτοιος προσανατολισμός πρέπει να χτιστεί άμεσα στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων γιατρών και διοικητικών, στη δημιουργία πρωτοβουλιών «από τα κάτω» (επιτροπές αγώνα, συσκέψεις), που θα πιέζουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες και θα επιβάλουν εδώ και τώρα απεργίες, καταλήψεις, ακτιβισμούς στα ταμεία των νοσοκομείων, ελεύθερη πρόσβαση στους αδύναμους.
Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στην απεύθυνση προς την υπόλοιπη κοινωνία. Η σωτηρία της δημόσιας Υγείας και η αποτροπή ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών αφορά καθέναν και καθεμιά από εμάς. Πλατιές επιτροπές συμπαράστασης σε κάθε γειτονιά, στις οποίες θα συσπειρώνονται συνδικάτα από άλλους εργασιακούς χώρους, δημοτικές κινήσεις, κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι, είναι αναγκαίες για τη συγκέντρωση των απαραίτητων δυνάμεων και την αποτελεσματικότητα του αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας Υγείας και κατ’ επέκταση της ίδιας μας της ζωής.
ΣΥΡΙΖΑ
Σε όλα τα παραπάνω καθαριστικός είναι ο ρόλος της Αριστεράς και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ελάχιστο πλαίσιο αιτημάτων πρέπει να αποτελεί αφετηρία των θέσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και άμεση προτεραιότητα υλοποίησης, σε ενδεχόμενη ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις στο χώρο της υγείας, οι κομματικές ομάδες (π.χ. Ερυθρός, Αλεξάνδρα, Λαϊκό) που φτιάχνονται τελευταία στα νοσοκομεία και σε άλλους τόπους δουλειάς, οι τοπικές του οργανώσεις, οι βουλευτές του, έχουν καθήκον να πρωτοστατήσουν στη μάχη για τη διάσωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Να στηρίξουν ειλικρινά τις όποιες κινητοποιήσεις ξεσπούν και να πυροδοτήσουν με την παρέμβασή τους νέες. Να οργανώσουν πολύμορφες δράσεις ενημέρωσης και συμπαράστασης (συλλαλητήρια, τοπικές πορείες, εξορμήσεις, ψηφίσματα αλληλεγγύης, συζητήσεις), διεκδικώντας λεφτά για την Υγεία και όχι για τις τράπεζες.
Να πολιτικοποιήσουν και να ενοποιήσουν τα επιμέρους αιτήματα και να συνδέουν την ανατροπή της επίθεσης στην Υγεία με την ανατροπή της τρόικας εσωτερικού.