20 Φλεβάρη: Όλοι στη Γενική Απεργία

Πανελλαδική Γενική Απεργία πραγματοποιεί η ΓΣΕΕ, την Τετάρτη 20 Φλεβάρη. Στόχος της απεργίας είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) και η διεκδίκηση νέας Εθνικής Γενικής ΣΣΕ, της οποίας η μετενέργεια λήγει στις 30/3/13. Η ΓΣΕΕ απαιτεί επίσης μέτρα για τη στήριξη των ανέργων και την ανάκληση κάθε επιστράτευσης και όλων των κατασταλτικών μέτρων και διώξεων κατά των εργαζομένων, των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης.

Διαδήλωση
Στις 20 Φλεβάρη χρειάζεται να γεμίσουμε τους δρόμους για να μην επιτρέψουμε, με την εφαρμογή των μνημονίων που προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλει η συγκυβέρνηση, να κάνουν οι εργοδότες ό,τι θέλουν, περικόπτοντας συνεχώς τους μισθούς και απολύοντας όταν, όπως και όσους θέλουν, για να βάλουμε φρένο στη φορολαίλαπα και τα χαράτσια, στη διάλυση της δημόσιας υγείας.

Η απεργιακή διαδήλωση πρέπει να γίνει χώρος συγκέντρωσης όσων δεινοπαθούμε από την πολιτική των μνημονίων, αλλά και όσων επιμένουν να αντιστέκονται όπως οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, τα ναυπηγεία, τους δήμους, οι αγρότες, οι επιστρατευμένοι των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Εκεί πρέπει να εκφραστούν και οι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που η τρικομματική κυβέρνηση προετοιμάζει τη μεγάλη σφαγή τους με τις απολύσεις και την κατάργηση φορέων και δομών, οι χιλιάδες εργαζόμενοι στις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που, πέρα από το τσεκούρι στους μισθούς τους, καλούνται άμεσα να υπερασπιστούν τα δημόσια αγαθά, όπως το νερό και το ρεύμα ενάντια στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησής τους. Και βέβαια όλοι οι σύντροφοι από τις επιτροπές αγώνα, ο κάθε αγωνιστής που παλεύει για όλα τα παραπάνω.

Σίγουρα οι δρόμοι δεν θα πλημυρίσουν μόνο από την οργή του κόσμου. Ιδιαίτερα όταν το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι χάσανε μάχες και δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τη συγκυβέρνηση, όπως έκαναν με τις δύο προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Αριστερά
Μεγάλη ευθύνη για να εμπνευστεί κάθε εργαζόμενος να συμμετέχει στην απεργία και τη συγκέντρωση, εκτός από τα συνδικάτα, έχει και η Αριστερά. Εκτός από τις απαραίτητες μεθόδους που έχει στην εμπειρία του το εργατικό κίνημα, όπως περιοδείες στους χώρους δουλειάς, γενικές συνελεύσεις ενημέρωσης, εξορμήσεις, χρειάζεται να προχωρήσουν δύο ακόμη πράγματα. Η εξήγηση του γιατί, παρά την αποφασιστικότητα και τη στρατηγική της έντασης που επιλέγει η κυβέρνηση απέναντι στα συνδικάτα, οι αγώνες μας μπορούν να νικήσουν με συντονισμό και κλιμάκωσή τους και ταυτόχρονα να δοθεί το πολιτικό στίγμα ότι αυτό που χρειαζόμαστε, για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με τα μνημόνια, είναι μια κυβέρνηση με τη συμπαράταξη της Αριστεράς.

Δεν αρκεί να λέμε ότι αυτή που βγάζει παράνομες τις απεργίες μας, επιστρατεύει όσους επιμένουν να αντιστέκονται και έχει κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο στα συνδικάτα είναι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι οι επιλογές της καταστολής και της επιστράτευσης ξεκινάνε από την αδυναμία τους να νομιμοποιήσουν στα μάτια της κοινωνίας το βάρβαρο πακέτο αντεργατικών μέτρων των προηγούμενων μνημονίων, αλλά και όσων επίσης σκληρών μέτρων χρειαστεί να πάρουν στο μέλλον, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Πρόγραμμα δράσης
Για να ακυρωθούν αυτές οι επιλογές και αυτά τα μέτρα χρειάζεται η αποφασιστικότητα των  εργαζομένων, ο έγκαιρος σχεδιασμός από τα συνδικάτα και η πολιτική στήριξη της συνέχισης των κινητοποιήσεων. Δηλαδή από το αν οι εργαζόμενοι είναι προετοιμασμένοι για μάχη μέχρις εσχάτων, αν οι παρατάξεις της Αριστεράς σε κάθε χώρο κινητοποιήσουν άμεσα τα σωματεία τους για να στηρίξουν την κινητοποίηση των εργαζομένων που επιστρατεύονται, μέχρι το αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, αλλά και του ΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα καλέσουν τον κόσμο να κινητοποιηθεί υπέρ των επιστρατευμένων, μέχρι ο αγώνας τους να νικήσει.

Για να κινητοποιηθούν μαζικά οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι στις 20 Φλεβάρη, χρειάζεται οι τοπικές οργανώσεις των κομμάτων της Αριστεράς, πέρα από τις περιοδείες σε εργασιακούς χώρους, να οργανώσουν πριν τις 20 του μήνα κοινές δράσεις και πικετοφορίες στη γειτονιά τους, με συλλόγους εργαζομένων, επιτροπές γειτονιάς, συνελεύσεις, αλλά με μπροστάρηδες τα σωματεία.

Χρειάζονται ακόμη και καταλήψεις χώρων ή δρόμων τις μέρες πριν την κινητοποίηση, ώστε να δοθεί με τον καλύτερο τρόπο το μήνυμα για συντονισμό και κλιμάκωση των αγώνων, μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης.