Μετά και τη νέα «συμφωνία» μεταξύ της τρόικας και της κυβέρνησης Σαμαρά, προκύπτει το ερώτημα: Αλήθεια, τι είναι η «επαναδιαπραγμάτευση»; Την απάντηση έδωσε, ευθαρσώς, ο Πολ Τόμσεν: «Είναι σαφής η βούληση της κυβέρνησης να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται, όπως το ζητήσουν οι ευρωπαίοι εταίροι»… Σεμνότερος υπήρξε ο Φ. Κουβέλης, υπογραμμίζοντας: «Οι εταίροι οφείλουν να καταλάβουν ότι διαπραγματεύονται και δεν επιβάλλουν». Και μέχρι να το καταλάβουν, τι κάνεις κ. Φώτη μας; Γιατί η αποδοχή των απολύσεων στο δημόσιο και της ανανέωσης του χαρατσιού συνιστούν, απλώς, το σκάσε και κολύμπα…
Ημερ.Δημοσίευσης
***
Το δεύτερο ερώτημα, που προκύπτει, είναι αυτό που αφορά το χρόνο εξόδου από τα μνημονιακά δεσμά. Το ερώτημα απάντησε, ως αρμόδιος, ο Γ. Στουρνάρας: Το… 2040!
***
Και μέχρι τότε, τι; Μα ασφαλώς διαδοχικά κύματα λιτότητας, με μειώσεις στους μισθούς, εκμηδενισμό των συντάξεων, ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών… Με πρώτο σταθμό τον Ιούνη, όπου η διασφάλιση της δόσης των 6 δισ. ευρώ θα συνδυαστεί, πιθανότατα, με νέο «κούρεμα» του χρέους (αποτελειώνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και εποφθαλμιώντας πλέον και τις λαϊκές αποταμιεύσεις ως καταθέσεις στις τράπεζες), αλλά και την υπογραφή ενός, 4ου στη σειρά, μνημονίου…
***
Όλα αυτά, βέβαια, έχουν ως προϋπόθεση την επιβίωση της τρικομματικής. Που, παρά τις προσπάθειες των καθεστωτικών δυνάμεων, διαισθάνεται ότι τελειώνει το λαδάκι στο καντήλι… Και, πέρα από τα ανέκδοτα για την «επανεκκίνηση» μέσω ανασχηματισμού, ανοίγουν τα σενάρια για «ανασύνθεση» όλου του αστικού πολιτικού δυναμικού…
***
Σε αυτό το κάδρο μόνον ως άσχετη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μια υπόγεια συζήτηση σχετικά με τη δημιουργία «πόλου» ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-Οικολόγων, με στόχο μια εκλογική επιρροή της τάξης του 15%. Που θα προσφέρεται ως διαρκής κυβερνητικός σύμμαχος του πόλου της κεντροδεξιάς, διασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα υπάρξει κυβέρνηση της «μη-υπεύθυνης» Αριστεράς. Τουλάχιστον για την ώρα, σχεδιασμοί επί χάρτου…
***
Και κανείς δεν δικαιούται να ξεχνά τις δυνατότητες «ανασύνθεσης» της μεγάλης οικογένειας της Δεξιάς. Από τη ΝΔ μέχρι τη Χρυσή Αυγή, περνώντας από τις παραφυάδες και τις παρυφές των Αν.Ελλ. Απίθανο; Για σκεφτείτε λίγο το παρελθόν του Σαμαρά, αλλά και του Βορίδη…
***
Και παρεμπιπτόντως, να σου και ένα «κόμμα» των αξιωματικών του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας! Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας συγκροτήθηκε, λέει, και οργανώνει συνέδριο στις 26 Μαΐου, όπου θα προτείνει «εθνικά αξιόπιστες» πολιτικές λύσεις…
***
Μέσα σε αυτό το πανηγύρι είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο σεβασμός που κατέθεσαν τα αστικά ΜΜΕ, ακούγοντας την είδηση για την αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ. Κορυφαίος ο Γ. Πρετεντέρης στα «Νέα», σε άρθρο του με τίτλο «Χωρίς την Αλέκα». Όπου καταθέτει τον θαυμασμό του για τη γ.γ. του ΚΚΕ, που «κατόρθωσε να φτιάξει από την αρχή ένα πραγματικό πολιτικό κόμμα… γιατί το ΚΚΕ της Αλέκας είναι ένα κόμμα με αρχή, μέση και τέλος… Παλαιομοδίτικο; Ενδεχομένως. Αλλά και σταθερό. Χωρίς παπατζιλίκια και τυχοδιωκτισμούς». Ο κ. Πρετεντέρης ολοκληρώνει, αναγνωρίζοντας στη νέα ηγεσία του ΚΚΕ την υποχρέωση(!) να δώσει τη μάχη της επιβίωσης(;) και κυρίως της «αυτοτέλειας» (πες το, ντε) απέναντι στην «απειλή του ΣΥΡΙΖΑ». Σαφές…