Νέοι-ες ΣΥΡΙΖΑ: Πώς προχωράμε;

Παρόλο που το συνέδριο δεν θα ασχοληθεί ουσιαστικά με ζητήματα νεολαίας, η συζήτηση για το τι νεολαία θέλουμε είναι πιθανόν να ανοίξει στη συνεδριακή διαδικασία.

Συγκρότηση
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι οποιαδήποτε βιαστική διαδικασία συγκρότησης νέων με ψηφοφορίες και τροπολογίες της τελευταία στιγμής θα βλάψει σοβαρά το εγχείρημα νέοι-ες ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκρότηση είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο και συζήτηση. Είναι μια διαδικασία που πρώτα και κύρια πρέπει να λογοδοτεί στις ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας. Οι νέοι-ες ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν απλά να αντιγράψουν το μοντέλο της νεολαίας του ΣΥΝ, που θεωρεί ότι η νεολαία είναι ένα «ξεχωριστό υποκείμενο με δική της στρατηγική».

Κατά τη γνώμη μας θα ήταν λάθος η νεολαία να κλειστεί σε δικές της τοπικές οργανώσεις είτε γειτονιάς είτε σπουδάζουσας. Η νεολαία προφανώς έχει «τα δικά της θέματα» και τις δικές της ευαισθησίες αλλά δεν μπορεί να έχει εντελώς διαφορετικά περιεχόμενα από αυτά των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν κλείνει ένα νοσοκομείο ή απολύεται κόσμος σε έναν εργασιακό χώρο ή υπάρχει μια εργατική κινητοποίηση, δεν μπορεί παρά να απασχολεί και τους νέους του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια σειρά από μικρές απεργιακές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, οι νέοι-ες ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που αντικειμενικά έχουν περισσότερο χρόνο, απείχαν εκκωφαντικά.

Σχολές
Επιμένουμε λοιπόν ότι οι νέοι πρέπει να είναι μέλη και των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να συζητάνε πολιτικά, να αποφασίζουν και να δρουν με τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, να δίνουν ζωντάνια στις συνελεύσεις και κυρίως να μην είναι αποκομμένοι από την κοινωνία. Τα συμφέροντα της νεολαίας πάντα, πόσο μάλλον τώρα,  ταυτίζονται με αυτά των εργαζομένων.

Σε μια εποχή που όλα τα σφυριά πρέπει να χτυπάνε στον ίδιο στόχο, δεν μπορεί η νεολαία να περιορίζεται στη διοργάνωση συμβολικών χάπενινγκ σε ΟΑΕΔ και σε πλατείες, μόνο και μόνο για να δηλώνει τη διαφορετικότητά της. Φυσικά οι νέοι-ες θα πρέπει να οργανώσουν και τις δικές τους διαδικασίες είτε αυτές λέγονται συνελεύσεις, είτε θεματικές, ώστε να υπάρχει πρόβλεψη για ειδικά θέματα.

Αντίστοιχη λογική πρέπει να υπάρχει και για τη σπουδάζουσα. Στις σχολές δεν υπάρχει η πολυτέλεια για τρεις διαφορετικές συνελεύσεις ΣΥΡΙΖΑ (φοιτητών, διοικητικού προσωπικού, πανεπιστημιακών). Χρειάζονται κοινές δομές, όπου όλοι θα συζητάνε και θα οργανώνουν δράσεις για τον κοινό τους χώρο και για τα κοινά τους προβλήματα. Το μοντέλο αυτό λογοδοτεί σε ένα σχέδιο που εκτιμά ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα στα πανεπιστήμια είναι η κοινή δράση όλου του κόσμου της εκπαίδευσης.

Οι ξεχωριστές συνελεύσεις φοιτητών από την άλλη το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ντουμπλάρουν τη συζήτηση που ούτως ή άλλως γίνεται σε συνδικαλιστικό επίπεδο και επιπλέον να έχουν ως βασικό στόχο την εκλογή συνέδρων σε συνέδρια και συνδιασκέψεις. Αυτό άλλωστε έγινε και πρόσφατα εν όψει συνεδρίου με το πρόχειρο στήσιμο συνελεύσεων νέων, πανελλαδικά, μόνο και μόνο για να εκλεγούν αντιπρόσωποι.

Σε κάθε περίπτωση η συγκρότηση των νέων δεν μπορεί να προηγείται της απεύθυνσης στην κοινωνία. Αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή είναι οι πρωτοβουλίες στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στις σχολές και στα σχολεία που θα κινητοποιήσουν το νέο κόσμο, θα τον εμπνεύσουν στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, θα τον οργανώσουν απέναντι στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε όλοι.

Φεστιβάλ νέων
Το Φεστιβάλ Νέων, που έχει προγραμματιστεί για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, είναι μια καλή ευκαιρία να απευθυνθούμε στο νέο κόσμο. Χρειάζεται από τώρα να το οργανώσουμε σοβαρά, με προφεστιβαλικές εκδηλώσεις σε γειτονιές και πόλεις. Να επιλέξουμε θέματα που απασχολούν τη νεολαία, όπως οι εργασιακές συνθήκες, η ανεργία, ο φασισμός, η παιδεία. Να ζητήσουμε από κόσμο να βοηθήσει στην οργάνωσή του, να συμμετέχει στις θεματικές που θα στηθούν. Το ίδιο το φεστιβάλ σε πολιτικό επίπεδο πρέπει να δίνει το σήμα της ανατροπής αυτής της πολιτικής εδώ και τώρα.

Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, πρέπει να απεφευχθούν τα ακριβά ονόματα που θα προσελκύσουν απλά κόσμο. Δεν χρειαζόμαστε άλλο ένα φεστιβάλ που το βασικό του ατού είναι οι καλές συναυλίες. Χρειαζόμαστε ένα χώρο συνάντησης όπου ο κάθε νέος και η νέα θα βρίσκει θέση και λόγο, θα έχει οργανώσει κάτι, θα νιώθει το φεστιβάλ δικό του-της.
Ειδική προσοχή χρειάζεται επίσης στην επιλογή των θεμάτων συζήτησης. Χωρίς να αποφεύγουμε τα κεντρικά θέματα (εργασία, αντιφασισμός, παιδεία, ανεργία κλπ) χρειάζεται να τα οργανώσουμε με τρόπο που θα είναι ελκυστικά για το νέο κόσμο. Σημαντικό είναι οι ομιλητές των συζητήσεων να εκφράζουν και υπαρκτά κινήματα, αλλά και όλο τον πλούτο των πολιτικών αντιλήψεων της Αριστεράς.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιλεγούν άοσμοι και υπεράνω κομμάτων ομιλητές, μόνο και μόνο για να αποφευχθεί η πολυφωνία. Η πολυφωνία είναι πλούτος, όλοι οι ομιλητές κάτι εκφράζουν (οργανωνένοι και μη) και επιπλέον δεν μπορούμε να αποφεύγουμε τα υπαρκτά πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα. Ενδεχομένως να μπορούμε να οργανώσουμε και συζητήσεις που να αφορούν στην εμπειρία συγκρότησης νεολαιών στην Ευρώπη.

Στους μήνες που απομένουν μέχρι το Σεπτέμβρη, χρειάζεται όλοι  να υπερβούμε τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε ειλικρινά να θέσουμε τις βάσεις για μια πραγματική σχέση με τη νεολαία, που θα την ξανααναδείξει σαν πυροδότη ευρύτερων κινημάτων ανατροπής. Μέχρι να βρούμε το νέο σύνθημα για το φεστιβάλ μας κρατάμε το περσινό. «Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή».