Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και με χαμηλότερη ένταση, το κίνημα στην Τουρκία συνεχίζεται.
Ημερ.Δημοσίευσης
Μετά τις μαζικές διαδηλώσεις και τις μεγάλες συγκρούσεις, ένα σαρωτικό κύμα συλλήψεων και η εξουθένωση των διαδηλωτών οδήγησε στην ανακατάληψη της Ταξίμ από την αστυνομία. Τη συνέχεια έδωσε ο Erdem Gündüz που μπήκε στην πλατεία και στάθηκε ακίνητος απέναντι από τις δυνάμεις καταστολής. Ο «στεκόμενος άνθρωπος» έγινε γρήγορα σύμβολο και βρήκε εκατοντάδες μιμητές.
Ωστόσο, πιο σημαντικά ήταν τα όσα συνέβαιναν, ενώ οι κάμερες εστίαζαν στον Gündüz. Δεκάδες «φόρουμ» (λαϊκές συνελεύσεις) στήθηκαν στην Ισταμπούλ, αλλά και σε άλλες πόλεις, για να συζητήσουν τα επόμενα βήματα του αγώνα, χωρίς κάμερες, χωρίς τουίτερ, αλλά και χωρίς την αστυνομία. Όπως σημειώνει ο Kerem Nisancioglu σε άρθρο του στον βρετανικό «Independent»: «Η απώλεια του Πάρκου Γκέζι ήταν πλήγμα για το κίνημα, αλλά οδήγησε αναπόφευκτα στην ανάπτυξη τοπικών οργανώσεων που μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο δύσκολο να περιοριστούν ή να κατασταλούν από το ΑΚΡ».
Το Σάββατο 13 Ιούλη, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν και πάλι στο πάρκο Γκέζι και στη διαδήλωση κυριάρχησαν και πάλι τα αντικυβερνητικά συνθήματα και το «είναι μόνο η αρχή, ο αγώνας συνεχίζεται».