Τα success story καταρρέουν, το χρέος φουσκώνει, η καταστροφή απλώνεται

Η κυβέρνηση ξεκινά το νέο κύμα επίθεσης στα δικαιώματα, τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα εργαζομένων και ανέργων: τουλάχιστον 12.500 απολύσεις («κινητικότητα» το λένε), κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, διάλυση δημοτικών κοινωφελών υπηρεσιών, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, αλλά και πλειστηριασμοί κατοικιών. Αυτό το μενού προσφέρεται από τον Σεπτέμβρη και μετά μαζί με το «success story» των Σαμαροβενιζέλων. Κερασάκι στην τούρτα η πιθανή ελληνική συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

Όμως η πολιτική αυτή σχεδιάζεται να υλοποιηθεί ήδη στο έδαφος οικονομικών και κοινωνικών ερειπίων. Η Ελλάδα είναι πρώτη σε ανεργία στην Ευρώπη, πρώτη με μεγάλη διαφορά στην ανεργία των νέων, πρώτη στην ύφεση, πρώτη στο χρέος, πρώτη στα κλεισίματα και τις απολύσεις, πιθανόν πρώτη στις αυτοκτονίες και τα άλλα κοινωνικά δράματα εξαιτίας του μνημονίου.

Τα ερείπια
Παρά τις αρχικές «προβλέψεις» για ανάπτυξη εντός του 2013, το ίδιο το υπ. Οικονομικών τώρα προβλέπει ύφεση 4,2%, η τρόικα μιλά για 4,4%, ενώ το ΙΟΒΕ τη βλέπει να φτάνει στο 5%. Αν κοιτάξει κανείς το ύψος των επενδύσεων (βασικού συστατικού για να υπάρξει ανάπτυξη), το πρώτο τρίμηνο του 2013 ήταν μειωμένες κατά 10,4% σε σχέση με το α’ τρίμηνο του 2012! Σύμφωνα με το capital.gr, «o φετινός Ιούνης ήταν ο χειρότερος των τελευταίων τεσσάρων ετών τόσο για τον τζίρο, όσο και για τις νέες παραγγελίες των Ελλήνων βιομηχάνων στην εγχώρια, αλλά –προσοχή!– και στην εξωτερική αγορά». Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος, τουλάχιστον 40.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κινδυνεύουν να κλείσουν το β’ εξάμηνο του 2013, διπλασιάζοντας τον αριθμό των κλειστών καταστημάτων σε σχέση με το 2012. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, στους ανέργους θα προστεθούν άλλοι 150.000 άνθρωποι.

Σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» ο Στουρνάρας, σε μια σπάνια επίδειξη ειλικρίνειας, παραδέχεται ότι είναι ψέματα τα περί πρωτογενούς πλεονάσματος, αποδέχεται την έλλειψη ανάπτυξης και συμπεραίνει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί εκτός τρόικας. Επίσης σε μια έκρηξη ειλικρίνειας και κυνισμού ο Στουρνάρας είπε ότι, αν δεν ξεπαγώσουν οι πλειστηριασμοί, αν δεν γίνουν οι απολύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες. Δηλ. παραδέχθηκε ότι η «διάσωσή» τους, η οποία κόστισε εκατοντάδες δισ. στο λαό, απέτυχε παταγωδώς.

Διαφωνίες
Αυτά τα στοιχεία είναι που επιτρέπουν σε εφημερίδες του μεγέθους της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» να μιλάει για ανικανότητα της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα.

Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και νεοφιλελεύθερες φωνές μέσα στη ΝΔ ζητούν να σταματήσει αυτό που ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Χατζηδάκης, ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης και ο Μητσοτάκης μας λένε ότι «θα έπρεπε να κάνουμε και από μόνοι μας ακόμη κι αν δεν υπήρχε η τρόικα». Μάλιστα η Ντ. Μπακογιάννη άσκησε πολύ πρόσφατα (27/8) σκληρή κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η τρόικα –και συνεπώς η κυβέρνηση. «Το πρόγραμμα το οποίο εφαρμόσαμε δεν είχε τα αποτελέσματα, τα οποία περιμέναμε. Αυτό είναι μια απλή αλήθεια, η οποία παρουσιάζεται με τα νούμερα», εξήγησε. Απευθυνόμενη δε προς τους Ευρωπαίους είπε: «Δεν μπορεί να μας πιέζετε μέχρι τελικής πτώσεως, για μια φορολογική πολιτική, η οποία οδηγεί τον ελληνικό λαό στην απόλυτη εξάντλησή του, διότι δεν έχει να τα πληρώσει. That’s it!».

Ωστόσο ο Σαμαράς επιμένει και μάλιστα είναι χαρούμενος για τις «επιτυχίες» του: Στη συνάντησή του με τον Παπούλια ενημέρωσε τον τελευταίο ότι η Ελλάδα είναι παράδεισος σταθερότητας, αν τη συγκρίνουμε, όπως είπε, με τη Συρία, την Αίγυπτο και άλλες αντίστοιχες χώρες! Όμως, ακόμη κι αν ίσχυε η «σταθερότητα», τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να την υπονομεύσει: Ο Τύπος μιλά για αίτημα των ΗΠΑ για χρήση των βάσεων σε περίπτωση αμερικανικής επέμβασης στη Συρία. Παρά τις επίσημες διαψεύσεις -και επειδή τα κολλητιλίκια με τον Ομπάμα και ο αγωγός TAP δεν είναι βεβαίως ανέξοδα- ο Σαμαράς ετοιμάζεται να συμβάλει στην περαιτέρω συνέχιση των πολέμων αλλά και να υπονομεύσει όση έχει απομείνει από την ασφάλεια του ελληνικού λαού.

Ο ρόλος των θεσμών
Βεβαίως όλες οι μεγάλες «επιτυχίες» Σαμαρά-Βενιζέλου θα ήταν ανύπαρκτες χωρίς την τεράστια στήριξη δύο βασικών αστικών θεσμών, της «τρίτης» και της «τέταρτης» εξουσίας. Τα ιδιωτικά ΜΜΕ (που μάλλον όμως δεν επαρκούν γι’ αυτό στήνεται και η νέα ΥΕΝΕΔ), ενώ πέρυσι απέκρυβαν τις καταστροφικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία και πανηγύριζαν εν χορώ για το τότε success story του Βενιζέλου, δηλ. το PSI, φέτος που αποδείχθηκε περίτρανα η αποτυχία του (το χρέος έφτασε στα 321 δισ. ευρώ), δεν βγάζουν μιλιά. Το ίδιο γίνεται τώρα με τον ΦΠΑ στην εστίαση, μια μπούρδα του Σαμαρά η οποία, ενώ δεν είχε καμία θετική συνέπεια για την κοινωνία, απλώς αύξησε τα κέρδη μερικών εστιατόρων. Το ίδιο γίνεται και με τις καταθέσεις: ενώ κυβέρνηση και ΜΜΕ πανηγύριζαν για την υποτιθέμενη αύξησή τους το Δεκέμβρη του 2012, τώρα που υποχωρούν ραγδαία (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος) προκειμένου να πληρωθούν οι φόροι, υπάρχει σιωπή.

Την ίδια στήριξη έχει η κυβέρνηση από ΜΜΕ και Δικαιοσύνη και στα ζητήματα ηθικής και διαφάνειας: Οι καλοπληρωμένοι γραφιάδες και τα ΜΜΕ όπου δουλεύουν, στηλιτεύουν τους «τζαμπατζήδες» των μέσων μαζικής μεταφοράς, μη διστάζοντας να προσβάλλουν ακόμη και τη μνήμη του 19χρονου νεκρού. Οι ίδιοι γραφιάδες, καταφέρονται μανιωδώς κατά των καταληψιών φτωχών πιτσιρικάδων, αλλά και κατά του δικαιώματος των αριστερών οργανώσεων να έχουν στέκια στα πανεπιστήμια. Δεν παύουν επίσης, ακολουθώντας πιστά τα γραφεία Τύπου των υπουργείων, να παρουσιάζουν τους δημόσιους υπάλληλους ως κοπανατζήδες και τους συνταξιούχους ως απατεώνες. Όμως την ίδια στιγμή, όλοι μαζί, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το πιο προκλητικό σκάνδαλο διαφθοράς των ημερών: ένας ιδιώτης επιχειρηματίας (Σταυρίδης) τοποθετείται επικεφαλής του οργανισμού ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου (ΤΑΙΠΕΔ), μετά αυτός πουλά έναντι πινακίου φακής τον πιο προσοδοφόρο δημόσιο οργανισμό (ΟΠΑΠ) σε ένα πρόσωπο που εμπλέκεται με τη δικαιοσύνη (Μελισσανίδης). Αμέσως μετά ο Σταυρίδης χρησιμοποιεί το λίαρ τζετ του Μελισσανίδη «επειδή δεν βρήκε άλλο πρόσφορο μέσο» και μάλιστα το διατυμπανίζει στο facebook. Ο Στουρνάρας αναγκάζεται να αποπέμψει τον Σταυρίδη (βάζοντας βέβαια στη θέση του ένα καραμπινάτο στέλεχος της Alpha Bank) και τα ΜΜΕ-Δικαιοσύνη τρέχουν να χώσουν την υπόθεση κάτω από το χαλί, τη στιγμή που είναι προφανές ότι έπρεπε να κηρυχθεί άκυρη η διαδικασία ξεπουλήματος του ΟΠΑΠ και να ελεγχθούν οι σχέσεις Μελισσανίδη-Σταυρίδη-Στουρνάρα: αν ο Σταυρίδης τολμά να αναρτά στο ίντερνετ τη χρήση του λίαρ τζετ, αν δηλαδή τη θεωρεί φυσιολογική ενέργεια, τότε φαντάζεται κανένας τι έχει γίνει στα κρυφά. Η αντίφαση στη στάση της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ είναι εκκωφαντική: ο Θανάσης Καναούτης είναι νεκρός, ο Κώστας Σακκάς κόντεψε να πεθάνει στη φυλακή εξαιτίας της παράνομης κράτησής του, στην Αμυγδαλέζα χιλιάδες μετανάστες υποβάλλονται σε βασανιστήρια, ενώ ο Σταυρίδης, ο Μελισσανίδης και ο Στουρνάρας είναι ελεύθεροι. Ο πρώτος να δίνει συνεντεύξεις καθυβρίζοντας, ο άλλος να απειλεί όποιον δεν τον εξυπηρετεί στις μπίζνες του και ο τρίτος να εξαγγέλλει, χαμογελώντας, κοινωνική καταστροφή.

Αριστερά
Η Αριστερά καθώς και όλοι οι οικονομολόγοι παγκοσμίως που δεν είχαν συμφέροντα από την επιβολή του ελληνικού μνημονίου, είχαν προβλέψει αυτό που τελικά γίνεται: παρά τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, το βαρέλι είναι δίχως πάτο, το χρέος βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ. Τώρα προκύπτει, μας λένε, χρηματοδοτικό κενό 10-11 δισ. ευρώ για το 2014-15. Δανειστές και κυβέρνηση διαπιστώνουν ότι θα χρειαστούν αυτά τα παραπάνω λεφτά για να… πληρωθούν οι κερδοσκόποι που είχαν αποφύγει το «κούρεμα» το 2012 (πρόκειται για ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και τα πιο αδίστακτα hedge funds που με τσαμπουκά είχαν μείνει έξω από το περσινό «κούρεμα»). Για να κερδοσκοπήσουν όλοι αυτοί, τώρα θα πρέπει να φορτωθεί με επιπλέον χρέος ο ελληνικός λαός. Και φυσικά ο Στουρνάρας ψεύδεται όταν λέει ότι η νέα αυτή «χρηματοδότηση» δεν θα συνοδεύεται με νέο μνημόνιο: ακόμη και οι πέτρες το περιμένουν, ενώ έτσι κι αλλιώς εκκρεμούν τα μέτρα των 5 δισ. ευρώ του σημερινού μνημονίου.

Ήδη η εικόνα νοσοκομείων που εκκενώνονται από προσωπικό και ασθενείς εκφράζει με τον πιο βίο και ανάγλυφο τρόπο τον απάνθρωπο χαρακτήρα αυτού του ταξικού πολέμου. Οι στρατηγοί της άλλης πλευράς δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε. Είναι προφανές ότι η Αριστερά έχει χρέος να στηρίξει με κάθε μέσο τους αγώνες που θα προκύψουν –αγνοώντας τις εκκλήσεις περί «υπευθυνότητας»–, αλλά θα πρέπει να δώσει και ξεκάθαρες απαντήσεις στο ζήτημα του χρέους. Τα «στρογγυλέματα» των θέσεων δεν βοηθούν ακόμη και στην περίπτωση που η σύγκρουση διεξαχθεί σε εκλογικό-κοινοβουλευτικό επίπεδο.