Οι διαθεσιμότητες-απολύσεις στους ΟΤΑ είναι πλέον πραγματικότητα. Ήδη από το τέλος Ιουλίου έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα 2.200 σχολικοί φύλακες, ενώ τη Δευτέρα 23/09/2013 θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί.
Οι συνάδελφοι σχολικοί φύλακες παραμένουν χωρίς δουλειά, μετά από δύο μήνες, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις.
Οι δημοτικοί αστυνομικοί από την άλλη, παρά τις προφορικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, δεν έχουν πάρει τίποτα γραπτώς, άρα από τη Δευτέρα μένουν κι αυτοί «στον αέρα». Στις συναντήσεις που είχαν το καλοκαίρι, η συνδικαλιστική ηγεσία της Δημοτικής Αστυνομίας με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχαν λάβει τις διαβεβαιώσεις ότι θα απορροφηθούν από την ΕΛ.ΑΣ και όσοι δεν γίνει δυνατό να ενσωματωθούν θα μετατεθούν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου. Όλα αυτά όμως έμειναν μόνο στα λόγια, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκονται μπροστά στον Καιάδα της ανεργίας.
Αυτά είναι παραδείγματα που πρέπει να βάζουν τέλος στις αυταπάτες του εργατικού κινήματος και πολύ περισσότερο των ηγεσιών του ότι έχουν να περιμένουν κάτι από τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση. Η μόνη λύση, για να αντιμετωπιστεί αυτή η αντεργατική πολιτική, βρίσκεται στα χέρια μας και είναι οι αγώνες μας, συντονισμένοι και μαζικοί.
Αυτές τις κρίσιμες στιγμές το εργατικό κίνημα χρειάζεται καθοδήγηση και οργάνωση των αγώνων του έτσι ώστε να στεφθούν με επιτυχία. Είναι σημαντικό ότι η Ομοσπονδία μας προχωράει, υπό την πίεση και των πετυχημένων κινητοποιήσεων των άλλων κλάδων του Δημοσίου την προηγούμενη βδομάδα, σε 48ωρη απεργία, προσπαθώντας έστω και δειλά να συντονιστεί το βήμα μας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Οι εργαζόμενοι στους δήμους, παρά την πρόχειρη οργάνωση της κινητοποίησης, συμμετείχαν μαζικά στην πρώτη μέρα της απεργίας και περίπου 2.000 συμμετείχαν στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία. Η απόφαση της τελευταίας στιγμής για απεργία δείχνει ότι η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν μπορεί πραγματικά να πάρει στις πλάτες της το βάρος της ευθύνης που της αναλογεί. Πότε πετάει το μπαλάκι στα πρωτοβάθμια να αποφασίσουν χωρίς η ίδια να καταθέτει πρόταση για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο ένα χάος στο συντονισμό, πότε αρνούμενοι να συμπορευτούν με άλλους κλάδους του δημοσίου, προβάλλοντας επιχειρήματα όπως ότι ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες και πότε χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι ο κόσμος δεν ακολουθεί, ώστε να μην κάνουν τίποτα, αποφεύγοντας έτσι τις ευθύνες τους.
Δυστυχώς, απ’ ό,τι διαπιστώνουμε μέχρι τώρα, αυτές οι τακτικές έχουν ολέθριες επιπτώσεις για τους εργαζόμενους, αφού μας οδηγούν από ήττα σε ήττα. Έκτος των περικοπών που έχουμε υποστεί την τελευταία τριετία, τις δουλειές που χάνουμε καθημερινά, τη φοβερή υποβάθμιση της ζωής μας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την πτώση του ηθικού που έχουν φέρει οι συνεχόμενες ήττες. Όλο πιο συχνά συναντάμε στον εργασιακό μας χώρο την απογοήτευση και τον πεσιμισμό.
Πρέπει να κλιμακώσουμε τώρα την αντίσταση, να χτίσουμε σε κάθε δήμο απεργιακές επιτροπές, με στόχο την προετοιμασία του κλάδου για παρατεταμένους αγώνες. Να επιτύχουμε συμμετοχή των πρωτοβάθμιων σωματείων των δήμων στις απεργιακές επιτροπές των ΕΛΜΕ, όπως κάναμε στο δήμο Ζωγράφου, και να συντονίσουμε τη δράση μας με τους αγώνες που εξελίσσονται στην παιδεία, στα ασφαλιστικά ταμεία κ.α.
Με μαζικές κινητοποιήσεις τοπικά και κεντρικά, με καταλήψεις δημαρχείων και σχολείων, να διώξουμε την αδύναμη κυβέρνηση και να σταματήσουμε την επικίνδυνη πολιτική της. Όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τις απολύσεις, την περικοπή των μισθών και των συντάξεων, την καταστροφή των ταμείων, την υποβάθμιση των υπηρεσιών και τη σταδιακή παραχώρησή τους στους ιδιώτες.