Διαρκής αγώνας ενάντια στο παρακράτος και τους ναζί

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις πρώην xρυσαυγιτών «προστατευόμενων;» μαρτύρων βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναδεικνύοντας το εγκληματικό πρόσωπο των νεοναζί και το στόχο τους για φασιστικό πραξικόπημα. Όμως, όπως φαίνεται, όλα αυτά δεν είναι ακόμη αρκετά για να συρρικνώσουν την πρόθεση ψήφου προς τη Χρυσή Αυγή κάτω από το δημοσκοπικό όριο του 6%. Επίσης δεν φαίνονται αρκετά για να εξαφανίσουν τις νυχτερινές φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες από «άγνωστους δράστες».

Ερωτήματα
Πέρα από τις προφανείς ανεπάρκειες της έρευνας για την αποκάλυψη των χρυσαυγίτικων δικτύων στον κρατικό μηχανισμό (αστυνομία, λοιπά σώματα ασφαλείας, ΕΥΠ και στρατό) και πέρα από τις μη προφυλακίσεις της ηγεσίας του επιχειρησιακού τμήματος της Χρυσής Αυγής, προκύπτουν κρίσιμα ερωτήματα για τα όρια της πολιτικής αποτελεσματικότητας του θεσμικού αντιφασισμού του Σαμαρά. Οι νέες «σκούπες» μεταναστών και προσφύγων, επίσης δεν φαίνεται να επαναπατρίζουν στη ΝΔ τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων των ναζί, καθώς μόνο το 15% των ψηφοφόρων της ΧΑ θεωρούν τη «λαθρομετανάστευση» βασική αιτία ανόδου της. Παρά τη σημαντική πτώση δημοτικότητας των φασιστών, δεν φαίνεται ότι αυτό εξασφαλίζει στη ΝΔ προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από την άλλη μεριά ακροδεξιοί βρικόλακες όπως ο Καρατζαφέρης και ο τεταρτοαυγουστιανός πατέρας Πλεύρης επανεμφανίζονται στα μεγάλα ΜΜΕ επιχειρώντας να διεισδύσουν στον σκληρό πυρήνα των αμετανόητων ψηφοφόρων της ΧΑ με μικρές ωστόσο πιθανότητες επιτυχίας.

Πρόκειται για κινήσεις του κατεστημένου που ηθελημένα παραβλέπουν ένα σοβαρό παράγοντα: ο βασικός λόγος ανόδου της Χρυσής Αυγής δεν είναι άλλος από την πολιτική χρεοκοπία των μνημονιακών δυνάμεων που σήμερα εμφανίζονται ως διώκτες της. Στην Ελλάδα, η πολιτική βάση της ακροδεξιάς, άλλοτε εντός του ΛΑΟΣ, παλιότερα στη ΝΔ και ακόμα πιο πριν στην ΕΠΕΝ, είναι ισχυρή. Την ίδια ώρα η κοινωνική βάση του φασισμού (εξαθλιωμένα μεσοστρώματα και άνεργοι) ολοένα διογκώνεται από τις καταστροφικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής. Και για τις δύο αλληλοτροφοδοτούμενες δεξαμενές υποστηρικτών των ναζί, καταλυτικός παράγοντας αποστράτευσής τους θα είναι η κοινωνική και πολιτική περιθωριοποίηση του φασισμού σε γειτονιές, σχολεία και χώρους δουλειάς από ένα ισχυρό κίνημα ανατροπής του Σαμαρά και της μνημονιακής εξαθλίωσης. Αυτή είναι και η μόνη δύναμη που μπορεί να πετύχει τη διάλυση των τοπικών φασιστικών δικτύων και το κλείσιμο των τοπικών τους γραφείων.

Αριστερά
Μ’ αυτό το καθήκον θα αναμετρηθεί η Αριστερά το επόμενο διάστημα. Το ΚΚΕ θα κριθεί από το αν θα δώσει συνέχεια στις κοινές διαδηλώσεις των σωματείων του με την υπόλοιπη πολιτική και κοινωνική Αριστερά, επεκτείνοντας το πεδίο κοινής δράσης στην αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί από το αν θα εγκαταλείψει τις φαεινές ιδέες περί συνεννόησης με τα κοινοβουλευτικά κόμματα στον «κοινό» στόχο εξάρθρωσης των φασιστών και από το αν θα εντάξει συστηματικά τον αντιφασισμό ως κεντρικό περιεχόμενο στις οργανώσεις του. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο αντιεξουσιαστικός χώρος, από την εγκατάλειψη της αυτοπαρουσίασής τους ως «μαχητική πρωτοπορία» του αντιφασισμού, την ίδια στιγμή που αφήνουν στην άκρη συνδικάτα που δίνουν μάχες, τοπικές συλλογικότητες χωρίς «επαρκή» διαπιστευτήρια και «συμβιβασμένους» πολιτικούς ανταγωνιστές με τεράστια ακροατήρια. Ο διμέτωπος αγώνας απέναντι σε μνημόνια και φασισμό είναι η μόνη πολιτική βάση που μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχημένα και τα δύο. Χωρίς υποτίμηση του ενός για χάρη του άλλου, και χωρίς επιπρόσθετες «προϋποθέσεις» που στερούν από το κίνημα κρίσιμες δυνάμεις.