Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, εκατοντάδες αντιφασιστικές διαδηλώσεις έγιναν και συνεχίζουν να οργανώνονται σε πόλεις και γειτονιές, λαϊκές συνελεύσεις και τοπικές επιτροπές αγώνα έχουν βάλει στη θεματολογία τους τον αντιφασισμό, ενώ νέες αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, όπως π.χ. ο «Αντιφασιστικός Συντονισμός», δημιουργούνται σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση, σωματεία, τοπικοί φορείς, κινήσεις αλληλεγγύης, δημοτικές παρατάξεις και σύλλογοι παντός είδους αποφάσισαν να κινητοποιηθούν μαζί με τους «κλασικούς» αντιφασίστες. Πρόκειται για θετική εξέλιξη που αποδεικνύει πως ο κόσμος του κινήματος αντίστασης και της Αριστεράς έχει τα απαραίτητα αντανακλαστικά και δεν πέφτει στη λούμπα των «συνταγματικών τόξων» μαζί με τους Σαμαράδες και τους Βενιζέλους.
Ειδικά όμως τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες, ένα σημαντικό τμήμα του αντιφασιστικού κινήματος έχει αρχίσει να πραγματοποιεί μια ενδιαφέρουσα πολιτική επιλογή. Αυτή του διμέτωπου αγώνα ενάντια σε μνημόνια και φασισμό.
Δεν είναι τυχαίο πως, ενόψει και της 28ης Οκτωβρίου, πολλές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις χρησιμοποίησαν το σύνθημα «Και τώρα και πάντα, όπως το ’40, την πείνα και το φασισμό θα πολεμάμε πάντα». Από την μεριά της «άκρας Αριστεράς» και τμημάτων του αντιεξουσιαστικού χώρου που πίστευαν πως η Χρυσή Αυγή είναι απλώς μαριονέτα του βαθέως κράτους και παρακράτους, η –ως ένα βαθμό– από τα πάνω απόπειρα ψαλιδίσματος της Χρυσής Αυγής με τις φυλακίσεις ηγετικών στελεχών της, αποτέλεσε ένα σοκ.
Από την άλλη μεριά, τμήματα του κινήματος και της Αριστεράς που μέχρι σήμερα υποτιμούσαν το φασιστικό κίνδυνο, μετά την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ στο Πέραμα και τη δολοφονία στο Κερατσίνι, έχουν πάρει στα σοβαρά την υπόθεση «αντιφασισμός» εντός των εργατικών χώρων και του πεδίου της ταξικής πάλης.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, είναι το σχόλιο που αρμόζει, αρκεί η στροφή αυτή να έχει την απαιτούμενη συνέχεια. Και η συνέχεια δεν μπορεί να είναι άλλη από την εξάπλωση και ενδυνάμωση λαϊκών πρωτοβουλιών αντίστασης και ανατροπής, λαϊκών συνελεύσεων σε γειτονιές, επιτροπών αγώνα σε εργασιακούς χώρους, ομάδων νεολαίας σε σχολεία και σχολές που θα βάζουν στο κέντρο της θεματολογίας και των δράσεών τους την πάλη ενάντια στις μνημονιακές επιπτώσεις και το φασισμό.
Για να αποδυναμωθεί και να αποσαρθρωθεί η λαϊκή βάση των ναζί, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις χρειάζεται κάτι παραπάνω από τον «αγώνα για τη δημοκρατία». Χρειάζεται τον αγώνα για τα συμφέροντα του φτωχού, του εργάτη, του άνεργου, του νέου που δε βλέπει φως στο τούνελ.
Όπως απέδειξαν και οι επιτυχημένες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις στον Άγιο Παντελεήμονα, η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή. Αρκεί να πάρουμε στα σοβαρά πως η συνέχεια του αντιφασιστικού αγώνα δεν περνάει μέσα από «δημοκρατικές συμμαχίες» από τα πάνω, που εμπεριέχουν πολλαπλούς κινδύνους για το κίνημα και την Αριστερά (βλέπε διώξεις στις Σκουριές, τροπολογίες περί απαγόρευσης χρηματοδότησης κομμάτων βάσει του «αντι»τρομοκρατικού νόμου, επιθέσεις στα «άκρα» του ΣΥΡΙΖΑ κλπ). Αλλά από την ενότητα δράσης από τα κάτω, με όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς, που τα τελευταία χρόνια έχουν λιώσει τα παπούτσια τους στους δρόμους για την ανατροπή των μνημονίων της εξαθλίωσης της τρόικας και του Σαμαρά.
Στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη λοιπόν, θα βγούμε με όλους αυτούς μαζί ξανά στο δρόμο, απέναντι στους «επισήμους» της λιτότητας και τους φασίστες μαχαιροβγάλτες. Και έπεται συνέχεια…