Η αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι πως από τις αρχές του Σεπτέμβρη ο χώρος της παιδείας βρίσκεται σε αναβρασμό.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το περίφημο «success story», που ευαγγελιζόταν ο Αντ. Σαμαράς, έχει γίνει ένα ακόμη πρωθυπουργικό ανέκδοτο για τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Τα ίδια τα μέτρα που πρέπει να περάσει η κυβέρνηση, επιβεβαιώνουν όχι μόνο πως δεν υπάρχει κάποια πολιτική επιτυχία με λαϊκή απήχηση, αλλά αντίθετα ότι η πληττόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας είναι αντίθετη με την παρούσα πολιτική και ζητά την ανατροπή της.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων διανύουν την έκτη βδομάδα της απεργίας τους, αντιστεκόμενοι στις απολύσεις τους, στην υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου, στη συρρίκνωση διοικητικών και τεχνικών υπηρεσιών και στο πέρασμα μιας σειράς αυτών σε ιδιώτες.
Στο πλευρό των εργαζομένων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ βρέθηκαν από το πρώτο λεπτό πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι. Οι φοιτητές ιδιαίτερα τις πρώτες κρίσιμες βδομάδες του αγώνα κατάφεραν να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις στήριξης της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων. Σε πολλές σχολές μάλιστα η απόφαση περιελάμβανε κατάληψη των κτιρίων (όπως οι σύλλογοι Φυσικού και Νομικής Αθήνας, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ, Ναυπηγών Μηχανικών ΕΜΠ), παρότι αυτές ήταν ήδη κλειστές από τους απεργούς, προκειμένου να γίνει κατανοητό πως οι φοιτητές είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζόμενων.
Η σημασία της απεργίας αυτής γίνεται εύκολα διακριτή από το γεγονός ότι ύστερα από χρόνια εργαζόμενοι, καθηγητές και φοιτητές ενώνουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τη δημόσια εκπαίδευση. Πλήθος φοιτητών –όχι απαραίτητα οργανωμένων σε κάποια παράταξη– συμμετέχουν καθημερινά στις κινητοποιήσεις και τις περιφρουρήσεις των απεργών.
Οργανώθηκε ήδη μια μεγάλη αντιφασιστική συναυλία στα Προπύλαια από τους απεργούς και τους φοιτητικούς συλλόγους την περασμένη Τετάρτη 16/10, ενώ το Σάββατο 19/10, μετά την κινητοποίηση φορέων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, υπήρξε άλλη μια συναυλία για τους απεργούς στο Σύνταγμα.
Υπάρχουν, επίσης, φοιτητικοί σύλλογοι που έχουν δημιουργήσει απεργιακό ταμείο και φροντίζουν για την υλική στήριξη των απεργών (πχ. Φοιτητικός σύλλογος Νομικής ΕΚΠΑ).
Από την πλευρά τους οι διοικητικοί υπάλληλοι επιδιώκουν να καταστήσουν τον αγώνα τους όσο το δυνατόν πιο εξωστρεφή. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάλεσαν τους πρωτοετείς φοιτητές στην πρυτανεία, ώστε να τους ενημερώσουν για τις εξελίξεις και να γκρεμίσουν τους μύθους και τις αυταπάτες που καλλιεργούνται συνεχώς από κυβερνητικά γραφεία και αστικά ΜΜΕ.
Αλληλεγγύη
Είναι πολύ σημαντικό στην παρούσα κρίσιμη πολιτική συγκυρία να σπάσει ο κανιβαλισμός του κοινωνικού αυτοματισμού. Παρότι πολλοί νεοεισαχθέντες φοιτητές ήταν αρνητικά διακείμενοι προς την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων, μετά την ενημέρωση από τους ίδιους τους υπό απόλυση εργαζόμενους, αλλά και την πολιτική ζύμωση με παλαιότερους φοιτητές που γνωρίζουν τα προβλήματα, έδειξαν ενδιαφέρον και στήριξη στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των φοιτητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μάλιστα αρκετοί πρωτοετείς φοιτητές έλαβαν μέρος στις γενικές συνελεύσεις των σχολών τους γνωρίζοντας σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη και πολιτικά ενδιαφέρουσα περίοδο την έννοια της συλλογικής διαδικασίας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως στο επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα επιστρατεύσει κάθε εκβιαστικό μέσο προκειμένου να «σπάσει» το απεργιακό μέτωπο και να επιβάλει την πολιτική των απολύσεων, που προστάζουν τα μνημόνια. Απέναντι σε αυτή τη λογική είναι πολύ σημαντικό να φανεί ότι απέναντι στο ατομικό αδιέξοδο υπάρχει η συλλογική διεκδίκηση. Οι διοικητικοί υπάλληλοι πρέπει να μην υποκύψουν και να μη συμμετάσχουν σε καμία διαδικασία που νομιμοποιεί την απόλυσή τους.
Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται και ο κομβικός ρόλος των αριστερών σχημάτων στα πανεπιστήμια και κυρίως της ΑΡΕΝ. Η Αριστερά πρέπει να παρέμβει δυναμικά στις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, προκειμένου να αναδείξει τη σημασία της απεργιακής προσπάθειας και να τη συνδέσει με το ευρύτερο πλήγμα στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι απαραίτητο να συγκροτηθεί ένα ακόμη πιο ισχυρό μέτωπο εργαζόμενων-καθηγητών-φοιτητών μέσα από κοινές επιτροπές που θα συντονίζουν τις κινητοποιήσεις αντίστασης και ανατροπής των παρόντων μέτρων.
Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλει η Αριστερά να προτρέπει τους φοιτητές να συμμετέχουν στις γενικές συνελεύσεις της σχολής τους, όχι μόνο για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα ενός συγκεκριμένου κλάδου, αλλά κυρίως για να υπερασπιστούν το αγαθό της δημόσιας παιδείας που δέχεται σκληρά χτυπήματα.
Είναι απαραίτητο οι αριστερές παρατάξεις να πάρουν πρωτοβουλίες από κοινού με τους εργαζόμενους και τους καθηγητές για τη δημιουργία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα τσακίσει τόσο τη μνημονιακή πολιτική όσο και τα φοιτητικά φερέφωνα της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια, που δεν είναι άλλα από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και την ΠΑΣΠ.
Οι φοιτητές πρέπει να καταπολεμήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον ατομικό κανιβαλισμό και να διεκδικήσουν συλλογικά. Πρέπει να ενώσουν τη φωνή τους με τους εργαζόμενους και τους καθηγητές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και να υψώσουν μια ασπίδα προστασίας για τη διάσωση της δημόσιας παιδείας.