Μ αζικές κινητοποιήσεις έγιναν στην Αθήνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας που χθες επιχειρήθηκε για πρώτη φορά να καταργηθεί στην πράξη, μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου. Δυναμικές κινητοποιήσεις έγιναν επίσης σε Ηράκλειο Κρήτης και Πάτρα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Από νωρίς το πρωί οι εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία προσπάθησαν να έχουν πετυχημένες απεργιακές φρουρές. Τελικά όμως πολλά καταστήματα λειτούργησαν, γιατί πρόκειται για χώρους όπου πολύ δύσκολα οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες των σωματείων τους.
Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις όπου οι απεργιακές φρουρές κατόρθωσαν να αποτρέψουν τη λειτουργία καταστημάτων, όπως στο Jambo Ηρακλείου Κρήτης από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και στα κεντρικά καταστήματα «Ιανός» και «Παπασωτηρίου» στην Αθήνα, από το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου (ΣΥΒΧΑ).
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις καθοριστικός παράγοντας για τις επιτυχημένες παρεμβάσεις ήταν η έμπρακτη συμπαράσταση από άλλα σωματεία, συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων και συνελεύσεις γειτονιάς. Στην Αθήνα οι συμμετέχοντες στους δύο αποκλεισμούς στα καταστήματα «Ιανός» και «Παπασωτηρίου» σχημάτισαν κοινό μπλοκ και βάδισαν ως το Σύνταγμα, όπου συναντήθηκαν με τους εκεί συγκεντρωμένους της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ). Παρούσα ήταν και η βουλευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Μπόλαρη. Περίπου 400 εργαζόμενοι και συμπαραστάτες συνέχισαν την πορεία σε Ερμού, Μοναστηράκι και Μητροπόλεως.
Το σύνθημα «χτυπάνε κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα» βρήκε τη δικαίωσή του, δυστυχώς, με την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας. Είναι ένα από τα πρώτα εργατικά δικαιώματα που ψηφίστηκαν στην Ελλάδα το 1909, μετά από αγώνες μιας εικοσαετίας που άρχισαν το 1890 από τους εργαζόμενους στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, αλλά και από άλλους κλάδους.
Δυστυχώς, την Κυριακή υπήρχε αρκετός κόσμος που κατέβηκε να ψωνίσει, όχι επειδή ήρθε η… ανάπτυξη, αλλά εκμεταλλευόμενος ακριβώς το επίδικο της απεργιακής κινητοποίησης, δηλαδή την Κυριακάτικη Αργία, και βέβαια το γεγονός ότι όσοι ακόμη δουλεύουν και δεν έχουν απολυθεί, είχαν πληρωθεί μόλις δυο μέρες πριν, την Παρασκευή. Στις περιπτώσεις που βρίσκονταν μπροστά στην κινητοποίηση, υποχωρούσαν και δεν μπαίνανε στα μαγαζιά να ψωνίσουν, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή.
Αυτό που κυρίως έλειπε από τις κινητοποιήσεις είναι δύο πράγματα. Οι εργαζόμενοι στους κλάδους που θίγονται, χρειάζεται να παλέψουν όχι μεμονωμένα για την Κυριακάτικη Αργία, αλλά για την άμεση υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα εξασφαλίζουν τα δικαιώματά τους σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν δουλεύουν Κυριακή.
Επίσης πρέπει να παλέψουν για τις αυξήσεις μισθών και τις προσλήψεις προσωπικού για να μην υποχρεώνονται να δουλεύουν επτά μέρες την εβδομάδα. Καμιά πολυεθνική δεν θα επιχειρούσε να λειτουργεί Κυριακή, αν δεν υπήρχαν ταυτόχρονα όλα τα μέτρα του μνημονίου (μειώσεις μισθών, περιορισμός συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, απολύσεις).
Τέλος χρειάζεται να γίνει πραγματικότητα ο συντονισμός μεταξύ των δύο κυρίως σωματείων που δρουν δυναμικά στην Αθήνα, του ΣΥΒΧΑ και του Σωματείου Εμποροϋπάλληλων με την ΟΙΥΕ, ώστε όλοι οι κλάδοι που θίγονται να παλέψουν ενωμένοι και να εμπνεύσουν καλύτερα τους εργαζόμενους να εγγραφούν στα σωματεία και να δραστηριοποιηθούν συνδικαλιστικά.
Αυτό χρειάζεται ταυτόχρονα με πολιτική πρωτοβουλία από την Αριστερά για ουσιαστική σύνδεση των εργαζομένων με τον κόσμο στις γειτονιές, που μπορεί να αποδειχθεί ο καθοριστικός σύμμαχος για μια τελική νίκη.