35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ - Αναγκαίο ένα σχέδιο ενωτικών αγώνων

Το συνέδριο διεξάγεται σε μια κρίσιμη συγκυρία για το εργατικό κίνημα στο δημόσιο, καθώς η επίθεση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλιμακώνεται με τα κλεισίματα, τη συρρίκνωση και τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών, τις διαθεσιμότητες και απολύσεις, το χτύπημα στο εισόδημα με τη φοροληστεία, τα χαράτσια και τη μεγάλη μείωση στους μισθούς και τις υπερωριακές αμοιβές, την επέκταση της ελαστικής εργασίας, την ένταση του αυταρχισμού και το χτύπημα των συνδικαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

 

Απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης είδαμε να ξεσπούν από το Σεπτέμβρη σκληροί κλαδικοί αγώνες, που ξεκίνησαν με την απεργία διαρκείας των καθηγητών και συνεχίζονται με την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πολυτεχνείου που φτάνει τη 10η εβδομάδα. Αγώνες που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να  αντισταθεί αποφασιστικά, ότι θέλει να κάνει την ανατροπή.

 

Όμως η κυβέρνηση έχει καταφέρει μέχρι τώρα να ξεπεράσει τα εμπόδια για δύο λόγους. Πρώτο, γιατί οι κλαδικοί αγώνες δεν στηρίχτηκαν, δεν συντονίστηκαν και δεν εξαπλώθηκαν . Οι πρωτοβουλίες συντονισμού από τα κάτω (απεργιακές επιτροπές ΕΛΜΕ, συντονισμός ομοσπονδιών κλπ) δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τη θλιβερή ηγεμονία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στα συνδικάτα.

 

Δεύτερο, γιατί η πολιτική Αριστερά, που θα έπρεπε να μπει μπροστά για να καλύψει αυτό το κενό, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη στάση του ΚΚΕ στην απεργία των καθηγητών.

 

Στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ αναμένεται οι δυνάμεις της Αριστεράς να αυξήσουν τις δυνάμεις τους, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που να μιλάμε για την αναγκαία ανατροπή των συσχετισμών. 

Παρόλο που σταθερά τα τελευταία δύο χρόνια οι εκλογές στην πλειοψηφία των πρωτοβάθμιων σωματείων ανατρέπουν την κυριαρχία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ προς όφελος των συνδικαλιστικών δυνάμεων της Αριστεράς, οι διαθέσεις ανατροπής της εργατικής βάσης στο Δημόσιο δεν θα αποτυπωθούν στους συσχετισμούς του συνεδρίου: Ο αριθμός των συνέδρων θα είναι μειωμένος από 840 σε 692, καθώς από την ΠΟΕ-ΟΤΑ έχουν αποκλειστεί 18 σωματεία, επειδή ψήφισαν και μη μόνιμοι εργαζόμενοι (συμβασιούχοι).

 

Επίσης έχουν αποκλειστεί άλλα 7 σωματεία, όπου έχει μεγάλη δύναμη η Αριστερά. Υπάρχουν τέλος σωματεία που έχουν κάνει εκλογές ακόμα και περισσότερο από τρία χρόνια πριν από το συνέδριο.

 

Κατά προσέγγιση τα αποτελέσματα των εδρών για το Γενικό Συμβούλιο (σε παρένθεση οι έδρες για την Εκτελεστική Επιτροπή) αναμένεται να είναι: ΠΑΣΚΕ 30 από 42 (6), ΔΑΚΕ 19 από 24 (4), Δίκτυο Ριζοσπαστικής Αριστεράς 14 από 9 (3), ΠΑΜΕ 10 από 10 (2) και Παρεμβάσεις 9 από 4 (2)και 4 ανένταχτοι. 

 

Το Κόκκινο Δίκτυο έχει 7 συνέδρους και συμμετέχει στο Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πιστεύουμε ότι οι συνδικαλιστές της Αριστεράς θα πρέπει να διεκδικήσουν δύο πράγματα.

 

Πρώτο, με βάση την εμπειρία του συνεδρίου της ΟΛΜΕ τον Ιούνιο, να αποφασιστεί  ένα νέο  σχέδιο ενωτικών αγώνων με κλιμάκωση και διάρκεια, που θα κατέβει για συζήτηση και οργάνωση στις γενικές συνελεύσεις σε όλο το Δημόσιο.

 

Δεύτερο, να αποφασιστεί ένα νέο συνέδριο σε σύντομο χρονικό διάστημα για την ανασυγκρότηση των συνδικάτων, με την εγγραφή όλων των εργαζομένων στα σωματεία ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, την ενοποίηση των ομοσπονδιών και την ενοποίηση των τριτοβάθμιων οργάνων.