ΑΕΙ: Επείγουσα ανάγκη στήριξης των απεργών

Οι φοιτητές, εκτός από τους ΔΑΠίτες που ξετρυπώνει και παρουσιάζει ο Πρετεντέρης και ο ΣΚΑΪ, σε κρίσιμες στιγμές της απεργίας των 11 εβδομάδων, με τις καταλήψεις τους έχουν συμβάλει στην επιβίωση του αγώνα των διοικητικών. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θ. Πελεγρίνης, με τις παραιτήσεις της συγκλήτου στη διάθεσή του, μηνύει το συμβούλιο διοίκησης και τα μέλη ΔΕΠ δεν δέχονται να ξεκινήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία μέσω των ΜΑΤ και της αστυνομίας.

 

Είναι, για άλλη μια φορά, προφανέστατο ότι αυτού του τύπου οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς αυταρχισμό, ΜΑΤ και στημένες δικαστικές αποφάσεις. Γι’ αυτό και ο υπουργός της ιδιωτικής παιδείας, Αρβανιτόπουλος, προσφεύγει και πάλι στα δικαστήρια, τα οποία δεν είχε πείσει την προηγούμενη φορά να κηρύξουν την απεργία των διοικητικών καταχρηστική. Γι’ αυτό και απειλεί, σε κάθε ευκαιρία, τους πρυτάνεις με δικαστικές διώξεις για «παράνομες» πράξεις. Γι’ αυτό και εκβιάζει με τη δημοσιοποίηση από το ΑΣΕΠ των λιστών της… «τσάτρα-πάτρα» μοριοδότησης για τη διαθεσιμότητα. Γι’ αυτό και προσπαθεί να εκφοβίσει τους απεργούς και τους συμπαραστάτες με απειλή για σύλληψη όποιων εμποδίσουν τα μαθήματα. Ωστόσο, τα μαθήματα δεν αρχίζουν γιατί ολόκληρη η ακαδημαϊκή κοινότητα, με τη σιωπηρή συμμαχία των οικογενειών των φοιτητών, δεν προσέρχεται σε πανεπιστήμια όπου η αστυνομία θα έχει πάρει τη θέση των διοικητικών. Γι’ αυτό ο Αρβανιτόπουλος ξανασκέφτεται να προσφύγει στην κλασική μέθοδο της επιστράτευσης των απεργών.

 

Τα «παραδοσιακά» και πολύ αμφισβητημένα, τελευταία, εργαλεία, όπως της απεργίας διαρκείας, των συνελεύσεων των πρωτοβάθμιων σωματείων, των απεργιακών επιτροπών, του συντονισμού, των συντονιστικών, των απεργιακών ταμείων, του καλέσματος σε συμπαράσταση σε άλλους κλάδους, των εκδηλώσεων αλληλεγγύης, των φοιτητικών καταλήψεων, αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμα, πολύ αποτελεσματικά και καθόλου «ντεμοντέ»!

 

Ακόμη και ο θεσμός της απεργιακής φρουράς χρησιμοποιήθηκε την Τρίτη 19/11. Στις πύλες του πανεπιστημίου, στην Ούλωφ Πάλμε, βρέθηκαν φοιτητές της ΑΡ.ΕΝ, μέλη της Ο. Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου και οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Φωτίου και Μ. Μπόλαρη. Η Μαρία Μπόλαρη, συνομιλώντας με την «ΕΑ», σημείωσε: «Αυτή η απεργία είναι μια μεγάλη ευκαιρία για όποιον θέλει να υπερασπίσει το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στις ανθρωποθυσίες κυβέρνησης και τρόικας. Για να εξασφαλίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και τη δωρεάν παιδεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών οικογενειών. Η ενεργή και έμπρακτη συμπαράσταση των δυνάμεων της Αριστεράς μπορεί να της δώσει ισχυρή ώθηση και να τη μετατρέψει σε σημαντικό παράγοντα κατάρρευσης της συγκυβέρνησης του αυταρχισμού και των πολιτικών της ακραίας λιτότητας».

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να δεσμευτεί στην επαναπρόσληψη των διοικητικών στα ΑΕΙ, αν τυχόν απολυθούν. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αλλά συγκεκριμένη πολιτική προοπτική, χωρίς θολούρες και με σαφές στίγμα υπέρ των εργαζομένων και της δημόσιας παιδείας. Επιπλέον, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ (από την… κορφή ως τη βάση), πρέπει να στηρίξει με κάθε μέσο αυτήν την απεργία (οικονομικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά, οργανωτικά, σε όλους τους εργασιακούς χώρους και γειτονιές που διαθέτει Οργανώσεις Μελών).

 

Το ΚΚΕ οφείλει να «διορθώσει» τη γραμμή του (και όχι οι ψηφοφόροι την ψήφο τους, όπως τους παρακινούσε στις τελευταίες εκλογές). Το επιχείρημά του για τις «εγγραφές των πρωτοετών που καθυστερούν» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πια ως «δισταγμός» και «ηττοπάθεια» αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Είναι απαράδεκτο το ΠΑΜΕ να συνεχίσει να ζητά τον τερματισμό της απεργίας των 11 εβδομάδων, γιατί υπάρχει… προσφορότερος τρόπος πάλης, όπως μια μονοήμερη γενική απεργία (αυτή ήταν η πρότασή του πριν από τη γενική απεργία της 6/11), που την αποκάλεσε «κλιμάκωση». 

 

Όσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν σταματήσει να φοβάται τη σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στο αγωνιστικό, μαχητικό τμήμα των εργαζομένων.

Η απεργία διαρκείας των διοικητικών στα ΑΕΙ είναι πραγματικότητα εδώ και 2,5 μήνες και υποχρεώνει όποιον επικαλείται το συμφέρον της εργατικής τάξης και το δικαίωμα στη δωρεάν, δημόσια παιδεία για όλους, να κινηθεί με συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις και να αφήσει κατά μέρος τις λεκτικές και πομπώδεις ασάφειες.