Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «πειράξει» τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων: Να διαμορφώσουμε το ρεύμα ανατροπής

 

Αυτή η εξέλιξη ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της αξιοπιστίας του παλιού δικομματικού συστήματος εναλλαγής και διαχείρισης της αστικής κυριαρχίας σε συνδυασμό με την τολμηρή και αποφασιστική υποψηφιότητα της Αριστεράς να δώσει εναλλακτική διέξοδο ανατροπής των μνημονίων, της λιτότητας και του σαπισμένου στα μάτια της κοινωνίας πολιτικού και οικονομικού «κατεστημένου» με το σύνθημα για «κυβέρνηση της Αριστεράς».

 

Η δυναμική που αναπτύχθηκε, άνοιξε τη δυνατότητα για την οικοδόμηση της προοπτικής της ανατροπής. Ωστόσο μια τέτοια δυνατότητα χρειάζεται καλλιέργεια και πρώτα απ’ όλα στο επίπεδο του οράματος που σήμερα συμπυκνώνεται στο στόχο της ανατροπής των μνημονίων από την κυβέρνηση της Αριστεράς.

 

Σήμερα εμφανίζεται μια εικόνα, μέσα από πολλές και διαφορετικές μετρήσεις της κοινής γνώμης, πως σημαντικό μέρος (έως και το 50%) των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (και ακόμη μεγαλύτερο στο γενικό ακροατήριο) τον επιλέγει, αν και δεν πιστεύει πως θα ανατρέψει το μνημόνιο. Αυτή η εξέλιξη δεν πρέπει να θεωρηθεί ως απρόσμενη έκπληξη, παρότι πρέπει να κατανοηθεί ως σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

 

Οι όροι της ταξικής πάλης έχουν γίνει πολύ σκληροί, οι αγώνες δυσκολεύονται να κερδίσουν και οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της Αριστεράς πολλαπλασιάζονται. Οι κεντρικές εκφωνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι πολιτικοί στόχοι και οι προγραμματικές αιχμές, που προβάλλει, περιέχουν μέσα τους, εξ αντικειμένου, στοιχεία ιδεολογίας και οράματος.      

 

Εάν επικρατήσουν ηττοπαθείς αντιλήψεις πως «ο κόσμος δεν τραβάει», το κίνημα δεν μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά στην ανατροπή και οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμπεράσματα προσαρμογής στο δήθεν «ρεαλιστικό» επίπεδο, στρογγυλεύοντας τους στόχους, τότε θα λειτουργήσει ο ίδιος ως παράγοντας κατευνασμού της μόνης πραγματικής δύναμης που μπορεί ουσιαστικά να στηρίξει την ανατρεπτική προοπτική της «κυβέρνησης της Αριστεράς».

 

Σε μια αμφίρροπη στιγμή της μάχης διαρκώς νέοι αγώνες και αντιστάσεις έρχονται να πάρουν την θέση αυτών που κλείνουν και ταυτόχρονα τα συστημικά αδιέξοδα που αδιάκοπα τροφοδοτεί η, σε πλήρη εξέλιξη, διεθνής και ευρωπαϊκή κρίση δεν επιτρέπουν την επιστροφή στην «κανονικότητα» και τη δημιουργία διαταξικών συναινέσεων. Το κέντρο βάρους πρέπει να δοθεί κατά προτεραιότητα στο επίσης σημαντικό κοινωνικό τμήμα που καταγράφεται να επιμένει στην πεποίθηση πως το μνημόνιο μπορεί και πρέπει να ανατραπεί και αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ τα χαρακτηριστικά ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς που υπερασπίζεται τον κόσμο της εργασίας κόντρα στο μεγάλο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.

 

Από τη στάση και την κίνηση αυτών των κομματιών, από την έκβαση των αγώνων που σήμερα διεξάγονται, από την παρέμβαση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ στην ταξική και ιδεολογική πάλη, θα κριθεί και η στάση ευρύτερων κοινωνικών τμημάτων που θα ακολουθήσουν τον ισχυρό και αποφασιστικό πόλο, αυτόν που προσφέρει την εναλλακτική λύση και προοπτική.

 

Τα καθήκοντα αυτά καθορίζουν τις επιλογές των πολιτικών στόχων που προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα πρέπει να αναδεικνύουν παρά να αποκρύπτουν τα στοιχεία της ρήξης που απαιτείται. Καθορίζουν τις επιλογές οργάνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων και της συγκρότησης συλλογικοτήτων σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, την άμεση ανάγκη συγκρότησης Λαϊκών Επιτροπών Αντίστασης και Ανατροπής. Καθορίζουν το περιεχόμενο της κυβέρνησης της Αριστεράς σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη «κυβερνητική φόρμουλα».

 

Δείχνουν πως η «διαχωριστική γραμμή» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς γενικότερα και των εναλλακτικών του προτάσεων από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και τη διαχειριστική λογική που υπακούει στους αστικούς «μονοδρόμους» εντός της κρίσης, πρέπει να τονιστεί και να βαθύνει ακόμη περισσότερο, ενισχύοντας και διευρύνοντας την κοινωνική πεποίθηση ότι οι ανατροπές και η σοσιαλιστική προοπτική είναι, εκτός από αναγκαία, και απολύτως εφικτή.