Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το κείμενο της Ελένης Πορτάλιου με τίτλο «Πώς πρέπει να δούμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, στο φύλλο της Κυριακής 1/12.
Ημερ.Δημοσίευσης
Σε αυτό, η δημοτική σύμβουλος του δήμου Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη», κάνει καίριες παρατηρήσεις για τον τρόπο παρέμβασης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην επερχόμενη εκλογική μάχη και για τα απαραίτητα χαρακτηριστικά του πολιτικού σχεδίου της ριζοσπαστικής αριστεράς σε αυτές:
«Δεν υπάρχει βασιλική οδός για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η επικοινωνιακή τακτική μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο. Γιατί οι άνθρωποι που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους δεν θαμπώνονται από τα παραδοσιακά κλισέ, ούτε θα τρέξουν να μας ψηφίσουν στο όνομα του μικρότερου κακού, μεταφέροντας την ψήφο τους από τις βουλευτικές εκλογές οπουδήποτε εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι ουσιαστικά παρών. Όσο γνήσιες είναι οι ανάγκες της πληττόμενης κοινωνίας άλλο τόσο και περισσότερο αληθινοί και παρόντες πρέπει να είμαστε εμείς. Αυτό σημαίνει απλά: να είμαστε σταθερά εκεί όπου κρίνεται η ζωή των πολλών, αγωνιζόμενοι και ανιδιοτελείς, με την παρακαταθήκη των ιδεών μας και τη βαθιά πίστη ότι κανείς άλλος πλην των μαχόμενων λαϊκών τάξεων δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της κυβέρνησης και να στηρίξει μια κυβέρνηση αριστεράς.
Η πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια σπουδαία ευκαιρία εξωστρέφειας, αγωνιστικής παρουσίας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και γείωσης στις τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα, είναι η προνομιακή οδός εμπλοκής των τοπικών κινημάτων, των παραγωγικών ομάδων, των εργαζομένων που καταστρέφονται, των νέων και των γυναικών, των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, σε μια διαδικασία χειραφέτησης και συμμετοχής, η οποία συνθέτει ταυτόχρονα τα επιμέρους σε κοινούς στόχους(…).
(…)Στις αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να είμαστε «οι άλλοι», δηλαδή ένα διακριτό πολιτικό σχέδιο και μια αντίπαλη πολιτική διαδικασία συμμετοχής και χειραφέτησης, απέναντι στο ρόλο του οπαδού και του ψηφοφόρου που αναπαράγουν τα αστικά πολιτικά κόμματα. Η ανακύκλωση ενός προβεβλημένου πολιτικού προσωπικού σε θέσεις δημάρχου, περιφερειάρχη, βουλευτή, ευρωβουλευτή και μελλοντικού υπουργού δείχνει ανεπάρκεια δυνάμεων και αναβιώνει πρακτικές που επέλεγε, καλώς ή κακώς, ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν ένα μικρό κόμμα. Ο κόσμος γνωρίζει ότι τέτοιες μετακινήσεις είναι προσωρινές, δεν έχουν κοινωνικό βάθος τόσο ως προς τη διαρκή παρουσία των συγκεκριμένων προσώπων στην τοπική κοινωνία όσο και ως προς τη γνώση των προβλημάτων μέσα από την καθημερινή εμπειρία και τους επιτόπιους αγώνες. Το ανατρεπτικό, αυτοδιοικητικό ρεύμα πρέπει να είναι συλλογικό. Κανείς και καμία επικεφαλής - μην ξεχνάμε ότι το δημαρχοκεντρικό σύστημα είναι στον αντίποδα της δικής μας πολιτικής - δεν υποκαθιστά τους πολλούς που αποφασίζουν να παρέμβουν και να ορίσουν τη ζωή τους. Τα δημοτικά μας σχήματα, όσα δημιουργήθηκαν και ευδοκίμησαν σε δύσκολες συνθήκες, με τον ΣΥΡΙΖΑ των χαμηλών επιδόσεων, έγιναν γνωστά πρωτίστως ως σύνολα τα οποία εργάστηκαν συστηματικά στις τοπικές κοινωνίες. Αυτό το πρότυπο όχι μόνο δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε αλλά πρέπει πάνω του να στηρίξουμε τη διευρυμένη συμμαχία των ενεργών πολιτών η οποία θ’ αλλάξει τους συσχετισμούς στις τοπικές κυβερνήσεις(…).
(…)Δεν πρόκειται για ένα σχέδιο που εγγυάται σε κάθε περίπτωση ένα κόκκινο αυτοδιοικητικό χάρτη. Το να εκλάβουμε, όμως, την επιθυμία μας ως βεβαιότητα και ν’ αναζητήσουμε μαγικές λύσεις εκλογικής επιτυχίας δεν συνιστά ούτε πολιτική ανάγνωση των προτεραιοτήτων και των αναγκών των τοπικών κοινωνιών, ούτε συναίσθηση των δικών μας δυνατοτήτων. Πολύ περισσότερο δεν συνιστά σχέδιο το οποίο ενεργοποιεί το κόμμα και την κοινωνία και οδηγεί σε κυβέρνηση της αριστεράς. Ας προσπαθήσουμε τους επόμενους μήνες να λειτουργήσουμε καταλυτικά στη δημιουργία ενός μαζικού λαϊκού αυτοδιοικητικού κινήματος, που αποτελεί και τη μόνη ρεαλιστική οδό για τα καλύτερα δυνατά εκλογικά αποτελέσματα».