Αποχαιρετώντας τον Μαντέλα

Με δηλώσεις τους εξήραν τον Νοτιοαφρικανό ηγέτη αποδίδοντάς του τις ακίνδυνες και αταξικές «ιδιότητες» ενός χριστιανού αγίου (που συγχωρεί, είναι φιλειρηνικός, κ.ά).

 

Οι ίδιες ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις –με πρωτεργάτες τη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ρόναλντ Ρήγκαν- θεωρούσαν τον Μαντέλα τρομοκράτη, ακόμα και μέσα στη φυλακή, όπου πέρασε 27 χρόνια. Φοιτητές των Τόρις (συντηρητικών) κυκλοφορούσαν τη δεκαετία του 1980 με κονκάρδες και μπλουζάκια που έγραφαν «Κρεμάλα στο Νέλσον Μαντέλα». 

Μέσα στο κλίμα υποκρισίας και ο Αντώνης Σαμαράς, δήλωσε χαρακτηριστικά: «τιμάμε το πρότυπο της ταπεινότητας, της ανιδιοτέλειας και της ανθρωπιάς, τον ιδεολόγο αγωνιστή ενάντια στη βία, το απαρτχάιντ και σε κάθε μορφής ρατσισμό».

 

Από που το είδε το ενάντια στη βία; Ο αγωνιστής Μαντέλα δεν ήταν “ενάντια στη βία απο όπου και αν προέρχεται”. Το αντίθετο: συνελήφθη το 1962 και καταδικάστηκε σε ισόβια ως συνιδρυτής του ένοπλου τμήματος του ANC (Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο) «Δόρυ του Εθνους» μαζί με τον Τζο Σλόβο, τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νότιας Αφρικής (ΚΚΝΑ).  Στην ιστορική του απολογία στο δικαστήριο, ο Μαντέλα υπερασπίστηκε την επιλογή του ένοπλου αγώνα εξηγώντας ότι η βία αποτελεί την αναπόφευκτη απάντηση στην καθημερινή βία και τον εξευτελισμό που υφίσταται η μαύρη πλειοψηφία. Αλλά και το 1985, όταν ο τότε πρωθυπουργός και υπέρμαχος της πολιτικής του απαρτχάιντ (φυλετικού διαχωρισμού), Πίτερ Μπότα, πρότεινε στον Μαντέλα την αποφυλάκισή του έναντι της εγκατάλειψης κάθε μορφής βίαιης πάλης από την πλευρά του ANC, η απάντησή του ήταν αρνητική. Για άυτό  έμεινε άλλα πέντε χρονιά στη φυλακή και έφυγε από αυτήν με υψωμένη τη γροθιά.

 

Τον Νοτιαφρικανό ηγέτη όμως τον τίμησε και ο λαός του, παρά την τραγική κατάσταση στην οποία εξακολουθεί να ζει. 

Παρά τη νίκη- τελικά- ενάντια στο απαρχάιντ, η  κυβέρνηση του ANC (με τη συμμετοχή και του ΚΚ) από το 1994 διαχώρισε τον αγώνα κατά του ρατσισμού απο τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό με καταστροφικές συνέπειες για την τεράστια πλειοψηφία των Νοτιοαφρικανών. 

 

Σήμερα, μετά από 19 χρόνια διακυβέρνησής του, αυτοί που οφελήθηκαν ήταν μια “μαύρη αστική τάξη” κυρίως απο μέλη του κόμματος, που μαζί με τους λευκούς καπιταλιστές συνεχίζουν την εκμετάλλευση του λαού. Σε μιά χώρα με τεράστιο ορυκτό πλούτο (σε χρυσό, λευκόχρυσο, άνθρακα και χρώμιο) και τεράστια κέρδη για τους ξένους και ντόπιους καπιταλιστές, υπάρχουν σήμερα σχεδόν 5 εκατομμύρια άνεργοι, ενώ το 1/3 του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού και η αστυνομική βία ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις πληθαίνουν. Τραγικό παράδειγμα  η σφαγή 34 απεργών από την αστυνομία στο ορυχείο Μαρικάνα τον Αύγουστο του 2012.

 

Παρόλα αυτά, ο νοτιοαφρικάνικος λαός, αλλά και εκατομύρια κόσμου παγκόσμια τίμησαν το Νέλσον Μαντέλα. 

Γιατί παρά την κατάληξη και το πισογύρισμα της επανάστασης στη Ν.Αφρική υπάρχουν μερικά πράγματα που αξίζει  να τιμούμε: ο Μαντέλα και ο αγωνιζόμενος λαός του, απέδειξαν ότι και τα πιο αιμοσταγή και ισχυρά καθεστώτα των καπιταλιστών και των ιμπεριαλιστών μπορούν να ανατραπούν «από τα κάτω», κόντρα σε όλες τις “ρεαλιστικές” προβλέψεις. 

 

Για αυτό και η σημερινή νοτιοαφρικάνικη εργατική τάξη ξέρει ότι μπορεί να ανατρέψει και το ταξικό απαρτχάιντ, όπως ανέτρεψε –μαζί με το Μαντέλα- και το φυλετικό.