Συνέντευξη του Νίκου Κολυτά, φοιτητή Νομικής και μέλους της Αριστερής Ενότητας και των Νέων ΣΥΡΙΖΑ.
Τη συνέντευξη πήρε η Ίρις Νικολοπούλου
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Στις 30 Γενάρη φοιτητές της Αριστερής Ενότητας χτυπήθηκαν και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ την ώρα που διαμαρτύρονταν ειρηνικά έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας Βαρβιτσιώτη για τη δολοφονία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι. Η Ίρις μίλησε με τον Νίκο, που ήταν εκεί, και για την επίθεση, αλλά και για το πώς να παλέψουμε ενάντια σε κάθε είδους επίθεση.
1. Πολιτικός ακτιβισμός της ΑΡΕΝ στο γραφείο του Βαρβιτσιώτη. Τοποθέτησέ μας στο κλίμα και την πολιτική συγκυρία του γεγονότος.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις εκλογές του 2012 και μετά, η κυβέρνηση έχει αποδείξει σε πάρα πολλές περιπτώσεις ότι έχει υιοθετήσει μια απολύτως ακροδεξιά ατζέντα. Αυτό φαίνεται από τις γενικότερες κινήσεις της όσον αφορά στο μεταναστευτικό ζήτημα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ο Ξένιος Δίας, η FRONTEX, το πολιτικό χαριέντισμα με τους νεοναζί και η άκρατη καταστολή είναι ελάχιστα από τα δείγματα γραφής της. Οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως σύγχρονοι δούλοι και οι φασίστες κάνουν παρελάσεις μπροστά από το σημείο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Αυτή ήταν και είναι η συγκυρία, η οποία έγινε ακόμη χειρότερη, όταν μαθεύτηκαν οι πνιγμοί των δώδεκα μεταναστών (9 παιδιά και 3 γυναίκες) έξω από το Φαρμακονήσι. Πρόκειται για μια καθαρή δολοφονία με ηθικό αυτουργό τη ρατσιστική κυβερνητική πολιτική και φυσικό αυτουργό τους λιμενικούς.
Μπροστά σε αυτή τη δολοφονία ο υπουργός Ναυτιλίας Μ.Βαρβιτσιώτης το μόνο που είχε να δηλώσει ήταν πως «έγινε μια ατυχής επιχείρηση», την ώρα που οι μετανάστες περιέγραφαν φρικιαστικές εικόνες από τη συμπεριφορά των λιμενικών. Οι δηλώσεις όμως αυτές δεν προκαλούν καμία έκπληξη στον κόσμο και την Αριστερά. Οι δηλώσεις αυτές ήταν συνέχεια των δηλώσεων του Α.Γεωργιάδη ότι «πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να φύγουν» και αποτέλεσμα της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό αποφασίσαμε ως ΑΡΕΝ να κάνουμε τον ακτιβισμό στα γραφεία του Βαρβιτσιώτη.
2. Περίγραψέ μας το περιεχόμενο του ακτιβισμού, το τι έγινε στην πραγματικότητα και το πώς σας αντιμετώπισαν τα ΜΜΕ.
Ο ακτιβισμός είχε περισσότερο συμβολικό και αφυπνιστικό χαρακτήρα. Περιλάμβανε το σήκωμα ενός πανό έξω από το γραφείο του Βαρβιτσιώτη, το μοίρασμα ενημερωτικής προκήρυξης για τις δολοφονίες των μεταναστών, το γράψιμο συνθημάτων με σπρέι και στένσιλ έξω από το γραφείο, καθώς και την είσοδο στο γραφείο, ώστε να δοθούν εξηγήσεις από τον υπουργό. Πράγματι, στις 10 το πρωί ξεκινήσαμε από τη Νομική γύρω στα 60 άτομα. Καταβήκαμε την Ακαδημίας και στο στενάκι της Γενναδίου σηκώσαμε το πανό, μπήκαν όλοι πίσω από το πανό και κάποιοι γύρω γύρω, μαζί τους και εγώ, μοιράζαμε τις προκηρύξεις. Γράψαμε στους τοίχους και φωνάζαμε συνθήματα υπέρ των μεταναστών, ενώ λίγα άτομα ανέβηκαν στο γραφείο.
Δεν έγινε κανένας τραμπουκισμός, καμία φθορά της ιδιοκτησίας του Βαρβιτσιώτη, καμία βίαιη εισβολή στο γραφείο του και καμία κατάληψη του χώρου, όπως κραύγαζαν τα κανάλια λίγα λεπτά αργότερα. Αυτά που κάναμε ήταν συγκεκριμένα, απολύτως συμβολικά και ειρηνικά. Μάλιστα ο κόσμος, που περνούσε εκείνη την ώρα από την Ακαδημίας, στην πλειοψηφία του συμφωνούσε με την κίνησή μας και χαιρόταν που υπήρχε αυτή η αντίδραση από φοιτητές.
Δυστυχώς τα κυρίαρχα ΜΜΕ, στην υπηρεσία των απο πάνω, δεν δίστασαν να κάνουν για άλλη μια φορά τη βρόμικη δουλειά τους, ξελασπώνοντας τις αηδιαστικές δηλώσεις του υπουργού και στοχοποιώντας εξήντα φοιτητές, που ουσιαστικά σήκωσαν ένα πανό, ως τρομοκράτες. Έιδαμε τι σημαίνει κράτος έκτακτης ανάγκης στην πράξη.
3. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης παρεμβαίνουν σε πολλές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και πολλές φορές δραστικά. Έχουμε παραδείγματα τόσο από τα κινήματα των πλατειών και των άλλων κινητοποιήσεων των εργαζομένων όσο και από τον πρόσφατο ακτιβισμό. Πώς έγινε η επίθεση των δελτάδων, τι συνέβη στη ΓΑΔΑ και πώς το σχολιάζεις;
Όπως είπα, είχαμε σηκώσει το πανό στο στενάκι της Γενναδίου και εξήντα φοιτητές, που συμμετέχουν κυρίως στην ΑΡΕΝ, ήταν από πίσω και φώναζαν συνθήματα. Εγώ ήμουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και μοίραζα προκηρύξεις, όταν ξαφνικά είδα πέντε με οχτώ μηχανές ΔΕΛΤΑ να κατεβαίνουν ανάποδα την Ακαδημίας. Πέρασα, λοιπόν, απέναντι για να είμαι μαζί με τα παιδιά. Με το που μπαίνω πίσω από το πανό, πέντε μηχανες κατευθύνονται προς εμάς, σκίζοντας το πανό, ενώ άλλες περίπου πέντε ήρθαν από πίσω μας.
Ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο μας έσπασαν σε δύο ομάδες. Τους μισούς μας κόλλησαν στα κάγκελα της διπλανής εκκλησίας και μας τραμπούκιζαν, βρίζοντας αισχρά και πουλώντας νταηλίκι σε συντρόφους και συντρόφισσες, ενώ από τη δεύτερη ομάδα κάποιοι κατάφεραν και διέφυγαν προς τα πάνω, ενώ οι υπόλοιποι έφαγαν πολύ ξύλο.
Οι μπάτσοι έσπρωχναν, έδερναν αδιακρίτως με τα γκλοπς, έβριζαν και απειλούσαν. Χτύπησαν άσχημα παιδιά της ΑΡΕΝ και έσπρωξαν και απειλούσαν το φωτογράφο του left.gr Άγγελο Καλοδούκα ότι, αν τραβούσε φωτογραφίες, θα τον «γαμούσαν». Σπρωξίματα έφαγε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χ.Καραγιαννίδης που έσπευσε αμέσως στο σημείο, καθώς και πολύς αλληλέγγυος κόσμος που μαζεύτηκε αμέσως, βλέποντας το ξύλο και την άθλια συμπεριφορά των μπάτσων. Ο κόσμος έβριζε τους Δελτάδες και τους έλεγε να μας αφήσουν, όμως προφανώς εκτελούσαν άνωθεν εντολές.
Να σημειώσω ότι οι δελτάδες δεν έφεραν διακριτικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε ούτε εμείς ούτε ο κόσμος γύρω γύρω να κρατήσει τα στοιχεία τους. Κάτω από αυτή την ασφάλεια, οι μπάτσοι έβριζαν, έσπρωχναν, τραμπούκιζαν και έδερναν ανενόχλητοι. Από τους 60, που συμμετείχαμε στον ακτιβισμό, προσήγαγαν νομίζω τους 47 στη ΓΑΔΑ, ενώ το σύντροφο Νώντα Φλώρο τον συνέλαβαν, καθώς έπρεπε να δικαιολογήσουν πρώτο, το ξύλο που του ρίξανε, και δεύτερο, την επιχειρησάρα που έκαναν για 60 φοιτητές με ένα πανό.
Αφού έγιναν όλα αυτά, μας πήγαν στη ΓΑΔΑ. Τους μισούς τους πήγαν στον έκτο όροφο και τους υπόλοιπους μας έστειλαν στον έβδομο. Εγώ ανήκα στη δεύτερη ομάδα που μας είχαν στο τμήμα «αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας». Όσο σουρεαλιστικό και αν ακούγεται, είναι πραγματικό. Μάλλον αυτό το τμήμα ήταν το πιο αχρησιμοποίητο και γι’ αυτό μας πήγαν εκεί.
Στη ΓΑΔΑ ήταν πιο ήρεμα τα πράγματα, καθώς έφτασαν δικηγόροι, βουλευτές, ανάμεσα τους και η Μαρία Μπόλαρη, δημοσιογράφοι και αλληλέγγυοι, με αποτέλεσμα οι μπάτσοι να είναι πιο μαζεμένοι. Κράτησαν τα στοιχεία μας και μετά από τρεις ώρες μας άφησαν. Από όλο αυτό πάντως, το μήνυμα είναι σαφές. Θα προσπαθήσουν να κάνουν το βίο αβίωτο σε όσους αντιστέκονται. Το θέμα είναι να μην τους αφήσουμε.
4. Πολιτικός ακτιβισμός δυναμικός, αλλά αρκεί; Τι άλλο χρειάζεται κατά τη γνώμη σου;
Νομίζω πως ο πολιτικός ακτιβισμός κρύβει μια δυναμική στο επίπεδο της αφύπνισης και της ευαισθητοποίησης του κόσμου για διάφορα σοβαρά ζητήματα, όπως ήταν η δολοφονία των δώδεκα μεταναστών στο Αιγαίο. Κρύβει ένα ριζοσπαστισμό και ένα ρομαντισμό, όμως σε καμία περίπτωση δεν αρκεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να οικοδομηθεί ένα μαζικό κίνημα με ταξικά χαρακτηριστικά, που θα αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση και την πολιτική της με τους δικούς του όρους. Ένα κίνημα που θα ξεκινάει από την ανυπακοή στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και θα φτάνει μέχρι τις αυτοοργανωμένες λαϊκές επιτροπές και τα δίκτυα αλληλεγγύης τοπικά.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να καταλήξουμε πολλές φορές στην ασφάλεια. Η κυβέρνηση και αυτοί που έχουν στα χέρια τους την εξουσία δεν τρομάζουν από μεμονωμένα συμβάντα και αυτό φάνηκε από το πώς χειρίστηκαν την επίθεση σ’ εμάς, τσακίζοντάς μας σε πέντε λεπτά.
Νομίζω πως αυτό που τρομάζει τους από πάνω πραγματικά είναι ένα μαζικό και ταξικά συνειδητοποιημένο κίνημα, που είναι έτοιμο να τους ανατρέψει και να διεκδικήσει έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλεση, ρατσισμό, σεξισμό, καταστολή και κάθε είδους καταπίεση.