Ραγδαία κατάρρευση ΝΔ στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ: Παίζουν τώρα τα ρέστα τους

Το παραμύθι του καλού πλεονάσματος, π.χ., βάλλεται πλέον από την ίδια την τρόικα αλλά και από τη Eurostat, ο επικεφαλής της οποίας δηλώνει ότι δεν χρησιμοποιεί τις «μεθόδους» υπολογισμού της ελληνικής κυβέρνησης, αφήνοντας μετέωρους τους Σαμαροβενιζελοστουρναραίους. Σφαλιάρα, όμως, ήρθε και από το εσωτερικό καθώς το μόνο καλό νούμερο της οικονομίας, οι εξαγωγές, γύρισαν και αυτές σε αρνητικό πρόσημο για πρώτη φορά μετά το 2010, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εξαγωγέων.

 

Στο καθαρά πολιτικό πεδίο η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη για την κυβέρνηση. Η εκκίνηση της προεκλογικής κούρσας των ευρωεκλογών και των δημοτικών στέλνει μήνυμα διάλυσης στην ηγεσία της ΝΔ: Από τα σπλάχνα της ακροδεξιάς όπου ανήκει και η ηγεσία Σαμαρά, ξεπηδά νέο κόμμα, αυτό του Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος μάλιστα σηκώνει αντιευρωπαϊκή παντιέρα. Ταυτόχρονα σε μια σειρά περιφέρειες και δήμους αμφισβητούνται οι επιλογές Σαμαρά με ανοικτούς ή κρυφούς «αντάρτες», όπως στην Κεντρική Μακεδονία (ο Τζιτζικώστας), στη Θεσσαλονίκη (ο «ζορό» Ψωμιάδης), στην Αθήνα (όπου εκβιάζει ο Ν. Κακλαμάνης), στη Στερεά Ελλάδα (ο πρώην  υπουργός Θ. Γιαννόπουλος).

 

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, η πιθανή μεταμφίεσή του σε «Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη» δεν θα κρύψει από το λαό την εγκληματική πολιτική του. Η εκδοχή των «58» δεν θα δώσει ανάσα ζωής στην Κεντροαριστερά, καθώς ούτε αυτοί δεν έχουν πια καμία στρατηγική αλλά και τακτική διαφορά από τη ΝΔ και από το νεοφιλελευθερισμό. Η συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία πιστοποιεί την οριστική σύγκλιση των δύο μεγάλων παραδοσιακών χώρων του αστικού κόσμου όχι κάπου στη μέση αλλά στο δεξιό άκρο της πολιτικής.

 

Οι δημοσκοπήσεις με τα απατεωνίστικα ερωτήματα που οργανώνει το συγκρότημα Λαμπράκη θέλουν το χώρο της Κεντροαριστεράς να συγκεντρώνει 15%. Αντίθετα, όλες οι άλλες δημοσκοπήσεις και οι διαθέσεις του κόσμου επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο καθηγητής Χρ. Βερναρδάκης: ακόμη κι αν ενωθούν ΠΑΣΟΚ, «58» και ΔΗΜΑΡ «δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι περισσότερο από 8% επειδή η αθροιστική δυναμική τους είναι πολύ μικρή». Ο ίδιος καθηγητής λέει ότι η εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 37%-40%. Την ίδια στιγμή η γερμανική εβδομαδιαία οικονομική επιθεώρηση «Wirtschaftswoche» βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση με ποσοστό 31,5%, ενώ ακόμη και οι παραγγελιές του Ντερμπεντέρη δίνουν προβάδισμα δύο μονάδων στην αξιωματική αντιπολίτευση.

 

Καθώς καταρρέουν συνεπώς, τρία πράγματα έχουν κατά νου προσπαθώντας να τα συνδυάσουν: 1) Πώς θα προλάβουν να δεσμεύσουν όσο μπορούν την επόμενη κυβέρνηση με όσο πιο επαχθείς και όσο πιο απεχθείς υποχρεώσεις έναντι των δανειστών. 2) Πώς θα επιβάλλουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα πλήγματα στα εργατικά δικαιώματα και μαζί πώς θα δώσουν ό,τι περισσότερο μπορούν στους καπιταλιστές. 3) Πώς θα κάνουν πιο μαλακή και ελεγχόμενη την πτώση τους και πώς θα διασώσουν ό,τι διασώζεται από το επιτελικό πολιτικό προσωπικό του μνημονιακού μπλοκ.

 

Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συνάψει νέο μνημόνιο που ουσιαστικά θα «δένει» για 50 χρόνια όποια κυβέρνηση δεν θέλει να έρθει σε ρήξη. Το σενάριο 50-50-15 (50 χρόνια επιμήκυνση αποπληρωμής, 0,5 μείωση του επιτοκίου και 15 δισ. ευρώ νέο δάνειο), είναι αυτό που απεργάζονται η τρόικα και οι δανειστές και είναι έτοιμη να αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση. Θα σημάνει μια ελάφρυνση της ετήσιας εξυπηρέτησης του χρέους αλλά αυτό θα συνεχίσει να μη βιώσιμο. Ό,τι θα δανείζεται από τις «αγορές» στο επόμενο μισό αιώνα η Ελλάδα, θα πηγαίνει στην αποπληρωμή αυτού του χρέους. Και φυσικά το δάνειο των 15 δισ. θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο που δήθεν θα έχει μόνο διαρθρωτικά μέτρα –«διαρθρωτικά» όμως ήταν και τα μέτρα με τα οποία τα προηγούμενα μνημόνια οδήγησαν στην κατάρρευση των μισθών και των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. 

 

Όσον αφορά το δεύτερο στόχο τους, ήδη ο Βρούτσης αποφάσισε την περικοπή των εφάπαξ κατά 15%, ενώ ο Μητσοτάκης σχεδιάζει να κάνει μέχρι την άνοιξη την απόλυση και των 15.000 δημόσιων υπαλλήλων που απαιτεί η τρόικα για το 2014. Ο Γεωργιάδης παρέδωσε την υγεία στους κλινικάρχες, ενώ ο Χρυσοχοΐδης επέτρεψε την αύξηση της τιμής των διοδίων κατά 66%, για να προλάβουν οι μεγαλοεργολάβοι να αρπάξουν ό,τι μπορέσουν από τον κοσμάκη.

 

Όσον αφορά την τρίτη επιδίωξη, οι ημερομηνίες των εκλογών και η απαγόρευση ψήφου στους μετανάστες (πράγμα που αποτελεί βαριά παραβίαση δικαιωμάτων αλλά στο ΠΑΣΟΚ όλα θυσιάζονται για το «μεγάλο στόχο») στοχεύουν στη χαμηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων.

 

Σε αυτά ο Μιχελάκης προσθέτει και το μέτρο της εκλογής με σταυρό αντί για λίστα στις ευρωεκλογές. Το μέτρο πλασάρεται ως δημοκρατικό («να αποφασίσουν οι πολίτες και όχι η ηγεσία το ποιος θα εκλεγεί»), ενώ στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο: Κανείς υποψήφιος δεν μπορεί με δικά του μέσα να αντέξει σε μια προεκλογική εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα η οποία αποτελεί μια εκλογική περιφέρεια. Ποιοι θα εκλεγούν; Όσοι θα έχουν γερές οικονομικές πλάτες –τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους δανειστές, το διεθνές κεφάλαιο– κι όσοι αποτελέσουν επιλογές των καναλαρχών. Ακόμη κι αν ηττηθεί, η μνημονιακή κυβέρνηση, θέλει να πάνε στην ευρωβουλή «υπεύθυνοι» άνθρωποι, κι αν είναι δυνατόν αυτό να συμβεί ΚΑΙ με τους ευρωβουλευτές της Αριστεράς.

 

Σε αυτό αλλά και σε άλλες παραχωρήσεις προς τα δεξιά της πρέπει να αντισταθεί με κάθε τρόπο η Αριστερά. Τα επίδικα είναι πολύ μεγάλα.