Ελληνικό: Η τύχη του στα χέρια μας

Το Δημόσιο υπογράφει, συνειδητά και οικειοθελώς, σύμβαση κατά του εαυτού του, αφού θα είναι υπόλογο αποζημίωσης για κάθε καθυστέρηση της επένδυσης από πράξεις δημοσίων υπηρεσιών, όχι μόνο παράνομου χαρακτήρα, αλλά και για κάθε καθυστέρηση που θα προκύπτει λόγω εφαρμογής της υπάρχουσας νομοθεσίας εκ μέρους δημοσίων υπηρεσιών!

«Αξιοποίηση»
Μάλιστα, ο ισχύον νόμος 4062/2012, επιτρέπει στους  «επενδυτές» να κατασκευάσουν κτιριακές εγκαταστάσεις ακόμη και επί του αιγιαλού και της παραλίας, ακόμη και μέσα στη θάλασσα, ακόμη και δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Κοσμά, ένα μέρος του οποίου βρίσκεται υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Όσο για τις εξαγγελίες για πάρκο 2.000 στρεμμάτων, δεν είναι σαφές αν υπάρχει ρητή υποχρέωση για δημόσιο πάρκο υψηλού πράσινου.

Η εφημερίδα «Καθημερινή», αφού ειρωνεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ για «κουρασμένη» ρητορική ενάντια στο ξεπούλημα, σε άρθρο της με τίτλο «Ελληνικό, η ώρα του ρεαλισμού» (26/2/2014), περιγράφει άριστα τι θα συμβεί στη δημόσια γη, στη γειτονιά μας, αφού ξέρει «από τα μέσα» τα σχέδια των φίλων της:
«…προετοιμάζεται το έδαφος για έναν νέο μητροπολιτικό προορισμό υψηλών προδιαγραφών: οι κατοικίες θα απευθύνονται σε τόσο υψηλές εισοδηματικές κατηγορίες που θα κλείνουν το μάτι σε εύπορους πολίτες από άλλους, βορειότερους τόπους και οι οποίοι θα βλέπουν την παραλιακή ζώνη της Αθήνας και δεν θα πιστεύουν στα μάτια τους. Παρομοίως και τα επιχειρηματικά κέντρα, με δυνατότητα ανέγερσης και ψηλών κτιρίων που όμως θα παρουσιάζουν εξαιρετικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε “τοπόσημα” της νέας Αθήνας».

Μαζί με τα διαδιδόμενα παραμύθια για 35.000 νέες θέσεις εργασίας και τα γκάλοπ, με τα οποία, υποτίθεται, οι κάτοικοι των όμορων περιοχών επιθυμούν την «αξιοποίηση» Λάτση και όχι το πάρκο και δεν ακολουθούν τις κινητοποιήσεις διεκδίκησης πάρκου υψηλού πρασίνου, η κυβέρνηση επιχειρεί να μας γυρίσει στην εποχή που ερχόταν ο 6ος αμερικανικός στόλος στο κέντρο της Γλυφάδας!

Δεν αναφέρουν, η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ, ότι θα διωχθούν δεκάδες υπηρεσίες κοινωνικές, πρόνοιας, συγκοινωνιών, δημοτικές από το χώρο και ότι, αν υπάρξουν θέσεις εργασίας, θα είναι για καμαριέρες, ρεσεψιονίστ, σερβιτόρους, γκρουπιέρηδες, ανασφάλιστους και κακοπληρωμένους, όπως επιτάσσει ο «ρεαλισμός» του καπιταλισμού σε κρίση.

Δεν αναφέρουν, η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ, ότι θα φτιαχτεί, στην ουσία, ένα γκέτο υπερ-πλούσιων, όπου, ακόμα κι αν κατασκευαστεί πάρκο, δεν θα μπορούμε να το χαρούμε οι υπόλοιποι, φτωχοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής, όπως θα γίνει και με τις ιδιωτικές και καταπατημένες παραλίες και με τον «Αστέρα».

Κίνημα
Το κίνημα της περιοχής, από το 2007 μέχρι και τώρα, με το δήμαρχο Ελληνικού, Χρήστο Κορτζίδη, να κάνει απεργία πείνας και τον κόσμο να ρίχνει τα κάγκελα της παραλίας του Αγίου Κοσμά, με τις δημοτικές παρατάξεις της Αριστεράς και με τις επιτροπές κατοίκων, με την επιτροπή αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού, έχει αντισταθεί κατ’ επανάληψη, αντιμετώπισε δίκες και καταδίκες που ανέτρεψε.

Πρόσφατα έγιναν κινητοποιήσεις έξω από τα γραφεία του ΤΑΙΠΕΔ, κυκλοφορεί κείμενο υπογραφών (http://parkoellinikou.blogspot.gr/2014/03/blog-post_8.html) και στις 16-17 Μάρτη διοργανώνεται 2ήμερο δράσεων στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, από τους 3 δήμους που τους αφορά (Ελληνικό-Αργυρούπολη, Άλιμο, Γλυφάδα).

Οι δήμαρχοι των όμορων δήμων, Αλίμου και Γλυφάδας, που αναγκάστηκαν να μπουν σε «Κοινή Δράση» με τον Χρ. Κορτζίδη, στην πράξη κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λένε. Και πάντως, δεν βοηθούν καθόλου στην οργάνωση του 2ήμερου που υπογράφουν.

 Η άμεση ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις εφαρμόζουν, καθώς και των δημοτικών αρχών που τις στηρίζουν, είναι απαραίτητη.

Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες και είμαστε ρεαλιστές που λογοδοτούν στις ανάγκες των εργαζομένων και άνεργων ανθρώπων, που θέλουν να ζουν σε καθαρό αέρα, να κολυμπάνε ελεύθερα και δωρεάν στις παραλίες, να έχουν περίθαλψη και φάρμακα, σχολεία και παιδικούς σταθμούς, «Βοήθεια στο σπίτι» στους ηλικιωμένους και όχι καζίνο, ξενοδοχεία, ουρανοξύστες και ιδιωτικά πάρκα για τα παιδιά των… άλλων, των εύπορων.

Ξέρουμε ότι μόνο με τον αγώνα μας θα τους σταματήσουμε!

Φοβούνται τη συμμετοχή των μαθητών στις εκδηλώσεις

Πόλυ Σύριγγα, δασκάλα

Μετά από πρόσκληση των τριών Δήμων (Ελληνικού-Αργυρούπουλης, Αλίμου και Γλυφάδας) προς τα σχολεία των περιοχών τους για συμμετοχή σε διήμερες εκδηλώσεις στο Ελληνικό στις 16 και 17 Μαρτίου 2014, πολλοί συνάδελφοι της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εκδήλωσαν την επιθυμία να συμμετέχουν.

Στην Δευτεροβάθμια οι συνάδελφοι κλήθηκαν να μαζέψουν τις Υπεύθυνες Δηλώσεις που είχαν μοιράσει για τους γονείς των μαθητών τους (παρόλο που είχαν ήδη αποφασίσει τα συλλογικά τους όργανα –Σύλλογοι Διδασκόντων κάθε σχολείου), με τον ισχυρισμό ότι το θεσμικό πλαίσιο της εκδρομής ήταν ασαφές. Όταν συνάδελφοι επέμειναν στην επιθυμία τους για τη συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις, ήρθε γραπτό ηλεκτρονικό μήνυμα από τη Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Δ’  Αθήνας, που απαγόρευε ουσιαστικά τη συμμετοχή τους.

Άραγε από πότε ενδιαφέρονται οι διευθύνσεις για τα θεσμικά πλαίσια των σχολικών εκδρομών, όταν περίπου το 40% πραγματοποιείται σε χώρους ιδιωτών (π.χ. Νestle, Coca Cola κτλ), με την ευλογία των Σχολικών Συμβούλων με άμεσα οφέλη για τις επιχειρήσεις;
Και από πότε ενοχλεί το θεσμικό πλαίσιο της δενδροφύτευσης ενός δημόσιου χώρου;

Οι συνάδελφοι της ΕΛΜΕ Νοτίων Προαστίων, προς τιμήν τους, εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλουν την απόφαση της Διευθύντριας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄Αθήνας να απαγορεύσει ουσιαστικά τη συμμετοχή μαθητών και εκπαιδευτικών στις εκδηλώσεις αυτές και καλούν τη Διεύθυνση να ανακαλέσει αμέσως την απόφαση αυτή και να επιτρέψει στα σχολεία να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της αυτονομίας και της αυτοτέλειας των σχολικών τους δραστηριοτήτων.

Στην Πρωτοβάθμια οι πιέσεις είναι το ίδιο έντονες. Στα περισσότερα σχολεία το κάλεσμα των Δήμων «θάφτηκε» από τους διευθυντές και δεν βγήκαν πουθενά ανακοινώσεις, ενώ συναδέλφισσα, που κατεβαίνει στον Άλιμο ως υποψήφια δήμαρχος δέχθηκε «συμβουλές» από τον διευθυντή της να αποσύρει τη συμμετοχή της τάξης της, γιατί «δεν θα της κάνει καλό στην προεκλογική της εκστρατεία».

Η συναδέλφισσα χρησιμοποίησε τη συλλογική μας δύναμη και έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία στον Σύλλογο Διδασκόντων, όπου και εγκρίθηκε η επίσκεψη σχεδόν ομόφωνα. 

Αναρωτιόμαστε, επίσης, γιατί η ίδια η πολιτεία μέσα από τον ίδιο νόμο έχει θεσμοθετήσει τα όργανα λαϊκής συμμετοχής (Σχολικά Συμβούλια, Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας), όπου συμμετέχουν εκπαιδευτικοί (διοίκηση και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι), Δήμος, μαθητές και γονείς; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό παρά την αναγνώριση ότι το σχολείο είναι ανοιχτό στην κοινωνία και μέσα από αυτούς τους θεσμούς συνεργάζεται με αυτή;

Είναι προφανές ότι αυτό το γεγονός εντάσσεται σε ένα σχέδιο που εκτός από τις περικοπές στις δαπάνες για την παιδεία, εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις-διαθεσιμότητες, την ελαστική εργασία στους χώρους του σχολείου, τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, για να στηριχθεί χρειάζεται ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας των μαθητών και των εκπαιδευτικών.