Τουρκία: Ο Ερντογάν κλείνεται στο «γυάλινο πύργο» του

Στις 11 Μαρτίου ανακοινώθηκε ο θάνατος του Μπερκίν Ελβάν, δεκαπεντάχρονου μαθητή, ο οποίος τραυματίστηκε από κάνιστρο δακρυγόνου στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του περασμένου Ιουνίου και υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από 269 ημέρες νοσηλείας.

Αντιδράσεις
Η λαϊκή αντίδραση στο άκουσμα της δολοφονίας του παιδιού, η οποία έχει ηθικό αυτουργό το κράτος, ήταν άμεση. Εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές κατέκλυσαν τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της κυβέρνησης ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) και της αστυνομικής βίας. Η απάντηση που δόθηκε από την κυβέρνηση και την αστυνομία στόχευε στη διάλυση της αυθόρμητης διαδήλωσης που ακολούθησε έπειτα από την κηδεία και κορυφώθηκε με ανηλεείς και συνεχείς επιθέσεις στο σώμα των διαδηλωτών.

Οι σημερινές μεγάλες διαδηλώσεις, μοιάζουν με συνέχεια των ιστορικών διαδηλώσεων που σημειώθηκαν τον Ιούνη του 2013 στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή την είδηση πως το δημόσιο πάρκο Gezi, θα αντικαθίστατο από ένα εμπορικό κέντρο. Οι κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι, που ώθησαν τότε και ωθούν σήμερα τους πολίτες να αντιστέκονται και να διαδηλώνουν, έχουν αίτια ταξικά και αποκαλύπτουν με τον πιο άγριο τρόπο, το κράτος ως υποχείριο του κεφαλαίου. Το πάρκο Gezi στάθηκε η αφορμή για να ξεσπάσει και να εκφραστεί η λαϊκή οργή απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Ερντογάν. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη της Τουρκίας δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν πως το χτίσιμο ενός πολυκαταστήματος στη θέση ενός πάρκου, θα αποτελούσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε τη λαϊκή αντίδραση, προκάλεσε θύελλα αντίστασης και εξέγερσης στο εσωτερικό της χώρας και ξεσήκωσε κινήματα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο.

Στην υπαρκτή δυσφορία που υπήρχε, έχει προστεθεί η οργή που προκαλούν οι αποκαλύψεις για τα οικονομικά σκάνδαλα δισεκατομμυρίων και τις κατηγορίες περί διαφθοράς, που δημοσιοποιούνται καθημερινά, και εμπλέκουν τον Ερντογάν, καθώς οι άνθρωποι που έβλεπαν την οικονομία να αναπτύσσεται δίχως να δημιουργούνται ευκαιρίες για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας, βλέπουν σήμερα πως γινόταν ένα «πάρτι» δισεκατομμυριών.

Απέναντι σε ένα λαό που βράζει και αγωνίζεται, η κυβέρνηση απαντά με αλαζονεία και καταστολή. Ο Ερντογάν απαγγέλλει κατηγορίες εναντίον ενός νεκρού παιδιού χαρακτηρίζοντάς το τρομοκράτη, ενώ επιχειρεί να φιμώσει την ελευθερία του διαδικτύου (φτάνοντας να κλείσει το Twitter) και του Τύπου.

Εκλογές
Ο Ερντογάν κρατά σκληρή στάση, πιθανά γιατί ποντάρει στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στις 30 Μάρτη, που όπως όλα δείχνουν, δεν θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας (κυρίως λόγω της αθλιότητας της μείζονος αντιπολίτευσης, των κεμαλικών, φιλοστρατιωτικών εθνικιστών). 

Απομόνωση
Ωστόσο, αποτέλεσμα όλων αυτών των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων είναι η οριστική απομόνωση του κυβερνώντος κόμματος από τα ριζοσπαστικά κομμάτια της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, καθώς το «χάσμα» που γεννήθηκε από την καταστολή στην Ταξίμ τον Ιούνη, βαθαίνει διαρκώς.  
Η πρωτοφανής συσσώρευση εξουσίας από το κυβερνόν κόμμα ερμηνεύθηκε από τον Ερντογάν ως «άκρατη» ελευθερία, να πράττει κατά το δοκούν. Ωστόσο αυτή η εξουσία και η δημοτικότητα είχε γίνει αρχικά εφικτή εξαιτίας των δημοκρατικών μέτρων που είχε πάρει το AKP. Σήμερα, η πολιτική κρίση (και το «φάντασμα» της οικονομικής κρίσης) μεταλλάσσει την κυβέρνηση Ερντογάν, που χρησιμοποίησε τη δημοτικότητα που κατείχε για να πλήξει τις αντιπολιτευτικές ελευθερίες (επιθέσεις σε σοσιαλιστές, Κούρδους, λαϊκούς, Αλεβίτες) και συμπεριφέρεται όλο και περισσότερο ως αυταρχικό καθεστώς.