Μία από τις –πολλές– αρνητικές παρενέργειες των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην Ουκρανία είναι και η όξυνση των δυσκολιών για το ρωσικό κίνημα.
Ένα κύμα μεγαλορωσικού σωβινισμού έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ, με τον Πούτιν να απολαμβάνει το υψηλότερο επίπεδο δημοφιλίας που είχε ποτέ, ενώ ο σωβινιστικός πυρετός επιτρέπει στο Κρεμλίνο να οξύνει την καταστολή του. Μια σειρά ανεξάρτητα μίντια έκλεισαν τις τελευταίες μέρες, λόγω της «αντιπατριωτικής» τους στάσης. Οι πρώτες αυθόρμητες αντιπολεμικές διαδηλώσεις χτυπήθηκαν από την αστυνομία. Σε αυτό το κλίμα, ήταν μια σπουδαία ανάσα οι πάνω από 50.000 αντιπολεμικοί διαδηλωτές στη Μόσχα, στις 15 Μάρτη. Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις στην ορκωμοσία του Πούτιν και «έσπασαν» τη «μαυρίλα» που είχε επικρατήσει από το μπαράζ πολιτικών διώξεων. Το κάλεσμα ξεκίνησε από τους φιλελεύθερους, αλλά υπήρξε ένα ορατό κόκκινο και μαυροκόκκινο μπλοκ που παρενέβη πολιτικά. Οι αναρχικοί με το πανό «Όχι πόλεμο – μόνο ταξικό πόλεμο», το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα με το πανό «Ο λαός πληρώνει πάντα τον πόλεμο», ένα μπλοκ ΛΟΑΤ διαδηλωτών, άλλες οργανώσεις της άκρας Αριστεράς, που στα «φιλελεύθερα» συνθήματα αντιπαρέβαλλαν συνθήματα όπως «Λιγότερα τανκς - περισσότερα σχολεία», «Μόνο μια λύση – αντίσταση» και επιχειρούσαν να εξηγήσουν πως η πάλη ενάντια στα σχέδια του Πούτιν δεν πρέπει να ταυτίζεται με πολιτική στήριξη στη νέα εξουσία του Κιέβου.