Το Die Linke, η ΕΕ και η κεντροαριστερά

Το τριήμερο 14 έως 16 Φεβρουαρίου το Die Linke πραγματοποίησε στο Αμβούργο την συνδιάσκεψή του για τις ευρωεκλογές. Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός των αποτελεσμάτων του συνεδρίου είναι «εξόχως αντιφατικά». Στο τελικό κείμενο, που ψηφίστηκε, υπάρχουν αρκετά σημεία τα οποία εξακολουθούν να παραπέμπουν στην αριστερή και ριζοσπαστική φυσιογνωμία του κόμματος. Ταυτόχρονα όμως, το συνέδριο αυτό, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε προηγούμενο, σηματοδότησε μια «δεξιά» στροφή του Die Linke και τα ανοίγματά του προς τον κυβερνητισμό και την πιθανή συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους. 

Εφαρμόζοντας μια αντιδημοκρατική διαδικασία, που δέχτηκε ισχυρή κριτική, οι σύνεδροι ωθήθηκαν να υιοθετήσουν αλλαγές σε σχέση με τα κείμενα που αρχικά είχαν κατατεθεί, και να κινηθούν προς μια πιο αφηρημένη, σχεδόν φιλοευρωπαϊκή στάση. Έτσι, εξαλείφτηκε από τις εισαγωγικές παραγράφους της απόφασης η φράση που χαρακτήριζε την ΕΕ ως «νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική και αντιδημοκρατική». Το τελικό κείμενο εξακολουθεί να περιέχει αρκετά σημεία με αιχμηρή κριτική στην ΕΕ, τα οποία ωστόσο είναι δίπλα-δίπλα με άλλα σημεία που καλλιεργούν αυταπάτες σχετικά με τις μεταρρυθμιστικές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει για παράδειγμα η αυξημένη επιρροή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (θέση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας). Ταυτόχρονα βέβαια, στο κείμενο που ψηφίστηκε το Die Linke υιοθετεί την πιο προχωρημένη έως τώρα θέση σε σχέση με τους πρόσφυγες, ζητώντας σύνορα ανοιχτά για όλους και άμεσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Πριν από το συνέδριο, το σύνολο σχεδόν των γερμανικών ΜΜΕ είχε εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στο Die Linke, κατηγορώντας το για ακραίες και εξτρεμιστικές θέσεις και χρησιμοποιώντας κατά κόρον τη γνωστή θεωρία των άκρων (κάτι έχουμε ακούσει και στα μέρη μας…). Στο επίκεντρο ήταν θέσεις όπως η παραπάνω σχετικά με το ρόλο της ΕΕ. Όμως και οι δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις σημαινόντων στελεχών όπως ο Γκρέγκορ Γκύζι, οι οποίοι κράτησαν χαμηλούς τόνους και διακριτές αποστάσεις από τις αιχμηρές αντιευρωπαϊκές θέσεις, έριξαν «νερό στο μύλο» του αντιδραστικού Τύπου, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να εντοπίζει την ασυνέπεια ανάμεσα στις επίσημες θέσεις και τις εμφανίσεις στελεχών του κόμματος. 

Το συνέδριο του Die Linke, με τις αποφάσεις του, ενέδωσε σε αυτές τις πιέσεις, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι προς πιθανές κυβερνητικές συμμαχίες με SPD και Πράσινους (το SPD έχει θέσει το ζήτημα της ΕΕ ως ένα από τα βασικά κριτήρια «κυβερνησιμότητας» του Die Linke). Παρακολουθώντας ωστόσο τις παρεμβάσεις των συνέδρων και το χειροκρότημα που δέχτηκαν όλες οι ευρωκριτικές ομιλίες, θα περίμενε κανείς ακριβώς το ανάποδο αποτέλεσμα. 

Καμπανάκι
Οι αριστερές τάσεις και συνιστώσες μέσα στο Die Linke προσπάθησαν μέχρι τελευταία στιγμή να ωθήσουν σε πιο ριζοσπαστικές θέσεις και επέμεναν ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια πολιτική αλληλεγγύης με τα θύματα της τρόικας και των μνημονίων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Χτύπησαν το καμπανάκι ότι το Die Linke με αυτές τις θέσεις του τοποθετείται στο δεξιό άκρο της ευρωπαϊκής αριστεράς ακόμη και μέσα στο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, τη στιγμή μάλιστα που ο γερμανικός καπιταλισμός δείχνει τα δόντια του στην υπόλοιπη Ευρώπη και συνεπώς οι γερμανοί αριστεροί πρέπει να είναι οι πιο ισχυροί αντιμερκελιστές. 

Οι θέσεις που ψηφίστηκαν καθώς και οι άνθρωποι που επιλέχτηκαν για το ευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο κάνουν πολύ δύσκολη μια συνεπή αντικαπιταλιστική προεκλογική εκστρατεία. Αριστεροί σύνεδροι που είναι γνωστοί για τις αιχμηρές τοποθετήσεις τους δεν μπήκαν σε εκλόγιμες θέσεις. Έτσι, το θέμα της επιλογής των προσώπων συμβαδίζει απόλυτα με τις θέσεις και αποφάσεις. Η δεξιά μετατόπιση του Die Linke κάνει ωστόσο ακόμη πιο επιτακτικό το γεγονός ότι οι αριστεροί μέσα στην Αριστερά πρέπει να παλέψουν ακόμη περισσότερο για τα δικαιώματα των εργατών και όλων των καταπιεσμένων. Ένα από τα μαθήματα του συνεδρίου είναι γι’ αυτούς η ανάγκη για καλύτερο συντονισμό. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι η προετοιμασία ήταν κάθε άλλο παρά ιδανική και υπήρχε μεγάλο πρόβλημα σε θέματα συντονισμού θέσεων. Όλοι όμως συμφωνούν ότι αυτή τη στιγμή στη Γερμανία δεν υπάρχει κάποια άλλη αριστερή πολιτική εναλλακτική. Το Die Linke παραμένει το μόνο κόμμα στη Γερμανία που απορρίπτει τις πολιτικές διάσωσης των τραπεζών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Για το λόγο αυτό η αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κόμματος θα πάρει μέρος στην εκλογική μάχη και θα παλέψει για ένα καλό αποτέλεσμα του Die Linke. Ήδη μπροστά τους έχουν το επόμενο συνέδριο στο Βερολίνο (9 – 11 Μαΐου) και η επιδίωξη είναι με ενιαία στάση, να προσπαθήσουν να κάνουν σαφές ότι η περαιτέρω προσαρμογή και πρόσδεση στο άρμα της σοσιαλδημοκρατίας μόνο να βλάψει μπορεί το Die Linke, καθιστώντας το στην ουσία περιττό και οδηγώντας το σε συρρίκνωση και μαρασμό.