Κυβέρνηση... σε τεντωμένο σχοινί

Ο έμπιστος του Σαμαρά και συντονιστής του κυβερνητικού έργου τα έλεγε σαν καλός φίλος και ομοϊδεάτης με το Νο2 της Χρυσής Αυγής. Οι χρυσαυγίτες –σαν γνήσιοι μαφιόζοι– «εκτελούν» με αποκαλύψεις εκείνους που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους. 
Παρά το πλέγμα προστασίας των καθεστωτικών ΜΜΕ στον Σαμαρά, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης υλοποιούσε τον σχεδιασμό του πρωθυπουργικού επιτελείου για επαναπατρισμό συντηρητικών ψήφων στη ΝΔ και ανακοπή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία.

Ακροδεξιό κέντρο
Παράλληλα, επιβεβαιώνονται όλα όσα φώναζε η Αριστερά εδώ και πολύ καιρό. Την ύπαρξη ακροδεξιού κέντρου στο Μαξίμου και διαύλων επικοινωνίας με τους χρυσαυγίτες, το ρόλο των φασιστών ως τμήμα του συστημικού παρακράτους, την ανοχή και ατιμωρησία που απολάμβανε η Χρυσή Αυγή, μέχρι τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Τότε που αμφισβήτησε την ηγεμονία της ΝΔ στο χώρο της Δεξιάς και το πλήρωσε με τις προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της. Επίσης, αποδείχτηκε ξανά το πόσο «ανεξάρτητη» είναι η αστική δικαιοσύνη, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει συγχωροχάρτι για την υπαρκτή εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.  

Για όλους όσους σήμερα κάνουν τους ανήξερους, υπενθυμίζουμε ότι ο ίδιος ο Σαμαράς και πολλά στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας (Βορίδης, Γεωργιάδης, Κρανιδιώτης, Δένδιας κλπ.) ήταν και είναι κομμάτι του ακροδεξιού εσμού που προσπαθεί να επιβάλει την εξοντωτική λιτότητα με ακραίο αυταρχισμό και επίσημη κρατική ιδεολογία το ρατσισμό και τον αντικομουνισμό. Όπως δήλωσε και ο Μπαλτάκος έξω από τον εισαγγελέα: «Ήμουν, είμαι και θα είμαι Νέα Δημοκρατία».

Την ίδια ώρα, η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ και το αντάρτικο του ΓΑΠ έχουν μετατρέψει τον Βενιζέλο σε αρχηγό χωρίς κόμμα και αντιπρόεδρο μιας ακροδεξιάς συμμορίας, γεγονός που εντείνει την εσωκομματική του αμφισβήτηση. Είναι φανερό ότι η κυβερνητική πλειοψηφία ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Με τη ΔΗΜΑΡ να έχει σχεδόν εξαφανιστεί δημοσκοπικά, το καθεστώς σκέφτεται άλλες (αμφιβόλου επιτυχίας) λύσεις, όπως την προσωρινή μετατόπιση της ΝΔ προς το κέντρο ή την απορρόφηση των υπολειμμάτων της σοσιαλδημοκρατίας σε μια ενιαία «ευρωπαϊκή παράταξη» υπό τον Σαμαρά. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση εναποθέτει τόσες πολλές ελπίδες στη νέα επίσκεψη Μέρκελ και στην περίφημη έξοδο στις αγορές, ώστε να παρουσιάσει μια ψεύτικη εικόνα επιτυχίας και μακροημέρευσης.

Όμως τα νέα από το στρατόπεδο των δανειστών δεν είναι τα καλύτερα. Παρά την πολιτική στήριξη των ευρωηγεσιών, νέα μείωση του χρέους δεν προβλέπεται. Όπως δήλωσε ο Σόιμπλε στην «Καθημερινή», «απεχθάνομαι τον όρο κούρεμα», και φυσικά δεν απέκλεισε το αναπόφευκτο. Νέο δάνειο και νέο μνημόνιο, που σημαίνει νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα για αρκετά χρόνια ακόμη. 

Συγχρόνως, ματαιώθηκε για την ώρα και το πανηγυρικό σκηνικό που ετοίμαζε η κυβέρνηση για άμεση προσφυγή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, μέσω βέβαια προσυμφωνημένης δημοπρασίας. 

Ανατροπή 
Η σταδιακή, αλλά ορατή ενίσχυση της μαζικότητας των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων το τελευταίο διάστημα και η κάλπη των ευρωεκλογών μπορούν και πρέπει να δώσουν το οριστικό χτύπημα στην παραπαίουσα συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Η ανατροπή της είναι όρος επιβίωσης για τους εργαζόμενους και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Διαδικασία, όμως, που κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Η στοίχιση του οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου πίσω από το Σαμαρά, η πανευρωπαϊκή εποπτεία της ΕΕ και οι προειδοποιήσεις Σόιμπλε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενδείξεις της επερχόμενης σύγκρουσης. Και για να γίνουν πράξη οι διακηρύξεις για κυβέρνηση της Αριστεράς, κατάργηση των μνημονίων και άμεση προτεραιότητα στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, πρέπει να «σηκώσουμε το γάντι» και να την επιχειρήσουμε.